سفال زیبای عصر آهن I از ناحیه‌ی شمال ایران یافت شده و دیرینگی آن در پیوند با ۱۳۵۰ تا ۸۰۰ پیش از میلاد است. این سفال شکلی جالب و منحصر به فرد داشته و ادامه‌ی سنت ساخت سفال با پایین‌تنه‌ی انسانی و قابل مقایسه با سفال سرخ موزه‌ی «آرتور سکلر» است. به نظر می‌رسد در ساخت چنین ظروفی باوری مذهبی نقش داشته یا شاید سنتی برای تزیین آن بوده است. نمونه‌ی سفال خاکستری- سیاه با تزیینات داغدار در بیشتر سفالینه‌های عصر آهن دیده می‌شود و از ویژگی‌های بارز این دوره به شمار می‌آید. به جز پاها، بدنه‌ی این ظرف مشابه ظرفی است که از حسنلو کشف شده و در موزه‌ی «متروپولیتن» نگه‌داری می‌شود.
