ستایش بهره‌گیری از خرد که ریشه‌ای ژرف در فرهنگ ایران باستان و جهان‌بینی مزد‌یسنا دارد به گونه‌ای چشمگیر به شاهنامه راه یافته است و می‌توان گفت که بهترین ابزار برای فرمانروایی و شهریاری نیک و کشورداری در راستای یاری‌رسانی به مردم بوده است. بنابراین همه‌ی سویه‌های (:جنبه‌های) گوناگون خرد باید به کار گرفته شود تا برآیندی (:نتیجه) نیک به بار آید.
فردوسی شاهنامه‌ی خویش را به نام او می‌آغازد که دانای هستی بخش است نه آنکه برخی به نادرست چم (:معنی) آن را دارنده‌ی جان و خرد می‌دانند. هر‌جا فردوسی از خرد سخن می‌گوید، نگاه او خرد آدمی است نه خرد خدایی. خواهان یادآوری خردی کراندار است و دامنه‌ی این خرد به حواس پنج‌گانه‌ی آدمی کرانمند می‌شود.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری است که با عنوان «خرد راه‌گشا و خرد جان‌فزا» که در واپسین شمارهی امرداد چاپ شده است. متن کامل این نوشتار را در امرداد 378 بخوانید.
لینک فروش اینترنتی شمارهی 378 امرداد:
