داریوش شایگان، فیلسوف، اندیشمند و هندشناس معاصر ایرانی بامداد امروز دوم فروردینماه 1397 خورشیدی، در بیمارستان فیروزگر تهران درگذشت.
داریوش شایگان 13 بهمنماه ۱۳۱۳ در تهران زاده شد. پدرش بازرگان ایرانی و مادرش از اهالی گرجستان بود. در تهران به مدرسهی کاتولیک «سنلویی» که درسهایش به زبان فرانسه تدریس میشد رفت و پس از آن برای تحصیل به خارج از کشور رفت و با گرفتن دکترا در رشته هندشناسی در سال ۱۳۴۷ خورشیدی به ایران بازگشت و به پژوهشهای خود پیرامون ادیان بهویژه ادیان هندی ادامه داد. شایگان از جمله فیلسوفانی بود که نثر فرانسه وی در کتابهای درسی فرانسه چاپ میشود.
از زندگی پربار وی کتابها و برگردانهایی (:ترجمه) چون« آسیا دربرابر غرب»، «ادیان و مکتبهای فلسفی هند»، «تصوف و هندوییسم»، «افسون زندگی جدید»، هویت چهل تکه و تفکر سیار»، «بتهای ذهنی و خاطرههای ازلی»، «سرزمین سرابها»، «بینش اساطیری»، «پنج اقلیم حضور»، «آمیزش افقها»، «در جستجوی فضاهای گمشده»، «نگاه شکسته»، «جنون هشیاری» و «فانوس جادویی زمان» برجای مانده است.
جایزهی انجمن نویسندگان فرانسه برای کتاب سرزمین سرابها، جایزهی مدال بزرگ فرانکو فونی در سال 2011 و 2012 میلادی، مدال عالی زبان و ادبیات فرانسه، نشان عالی دولت فرانسه، جایزهی گفتگوی فرهنگ و تمدن دانشگاه آرهوس دانمارک، جایزهی مجمع نویسندگان فرانسویزبان و نشان شوالیهی فرانسه از نشانهایی است که داریوش شایگان برای عمری قلم زدن و پژوهش در زمینهی فلسفه و ادبیات دریافت کرد.
داریوش شایگان، ساعت 16 پنجشنبه ۵ بهمنماه ۱۳۹۶خورشیدی دچار سکته مغزی شدید شد. وی بامداد پنجشنبه دوم فروردینماه ۱۳۹۷ خورشیدی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان فیروزگر تهران درگذشت.