زندگی فاصله‌ی آمدن و رفتن ماست

شادروان پرویز غیبی چکامه‌سرای زرتشتی تیرماه ١٣٢٠ خورشیدی در شهر کرمان دیده به جهان گشود. وی دانش‌آموخته‌ی دبستان ایرانشهر و دبیرستان پهلوی سابق در کرمان بود. سپس از سال ١٣۴٠ تا ۱۳۴۶ در آموزش و پرورش استان هرمزگان (میناب و بندرعباس) به عنوان آموزگار ابتدایی آغاز به کار کرد، از سال ۱۳۴۶ به شیراز منتقل شد و تا سال ١٣٧٣ که بازنشسته شد در سمت‌های آموزگار ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان و همچنین معاونت دبیرستان انجام وظیفه کرد.
پرویز غیبی در زمینه‌ی چکامه(:شعر) دستی بر آتش داشت و از او دو کتاب به نام‌های «قصه عشق» و «دوبیتی‌های غیبی» در این زمینه به یادگار مانده است. وی همچنین کتابی به نام «آموزگار خود باشید» را به چاپ رساند که در آن روش آسان فراگیری خط اوستایی آموزش داده شده است.
شادروان غیبی در ۷۶ سالگی پس از سال‌ها تحمل بیماری سرطان در ۹ شهریورماه ۱۳۹۶ خورشیدی در یکی از بیمارستان‌های شهر سن‌خوزه آمریکا درگذشت.
چکامه‌ای که در زیر آمده از سروده‌های شادروان پرویز غیبی است. یادش گرامی باد

زندگی

زندگی فاصله‌ی آمدن و رفتن ماست

سخت و سستش همه از کار بدو خوبی ماست

همه جا روی زمین خانه‌ی ماست

خانه‌ی دوست سرای دل ماست

حیف این خانه که ویرانه شود

خالی از دوست، پر از دشمن و بیگانه شود

مگذر از مهر که روشنگر دل‌ها باشد

بگذر از حقد و حسد، مایه‌ی غم‌ها باشد

شادی و لطف فزون که مصفا باشد

هرگز از خویش مکن دور لب خندان را

مشت بیهوده مزن سندان را

زندگی سخت بود گر نکنی سهل تو بر خود آن را