لوگو امرداد
به مناسبت 17 امرداد روز خبرنگار

من خبرنگارم …

من خبرنگارمسالنما را که ورق می‌زنیم می‌رسیم به 17 امرداد که به نام روز خبرنگار ثبت شده است. خبرنگاری که برای هر مناسبتی قلم به دست می‌گیرد و درباره‌ی آن می‌نویسد برای خودش چه بنویسد؟ از کجا بگوید؟ از همکاری نکردن مسوولان در پاسخ‌گویی! از نبود کاغذ؟ از گرانی و دشواری‌های اقتصادی مردم؟ از این را ننویس و آن را بنویس‌های نشست‌ها و….
یک سال می‌نویسیم، گفت‌وگو می‌کنیم، نشست‌ها را پوشش می‌دهیم و آگاهی‌رسانی می‌کنیم و تنها یک روز به نام روز خبرنگار است حتا خیلی از مسوولان و مردم نمی‌دانند که روزی هم به نام روز خبرنگار وجود دارد.
همه تنها کار خبرنگار را در نوشتن می‌دانند اما دویدن برای بدست آوردن خبر، تایپ و نگارش و تنظیم خبر کاری توان‌فرسا است که هیچ کس نمی‌داند خبرنگار با چه سخت‌کوشی‌ای یک خبر را آماده می‌کند.
دیروزها که برای دیدن یک مدیر باید از صد در می‌گذشتی، انگار ساده‌تر بود گفتن از عملکردها، دیروزها که از هر صد اداره، یکی‌شان هم روابط‌عمومی نداشت، هوا برای گفتن و شنیدن، آفتابی‌تر بود! اما امروز ابری است، ابری که هوا را کدر کرده، نه باران می‌بارد، نه اجازه تابیدن خورشید را می‌دهد، دم‌کرده هوا و نفس کشیدن را مدام سخت و سخت‌تر می‌کند.
به راستی که چه دشوار است قلم زدن در میان آدم‌هایی که گاهی یادشان می‌رود خبرنگارها هم انسانند، شخصیت دارند، اینکه می‌گویید در حضور خبرنگار حرف نمی‌زنیم یعنی از راستی و راستگویی هراس دارید.  
من خبرنگارم، نگارنده‌ی رویدادهای تلخ و گاهی شیرین مردمان این دیار، باشادی‌شان خندیده‌ام و با گریه‌شان گریسته‌ام، غصه‌شان غم را در چهره‌ام دوانده و خرد شدن غرورشان، رگ وجدانم را بیرون زده، پایمال شدن حقشان، خونم را به جوش آورده و درد و فقرشان امانم را بریده!
آهای مردم ایران من خبرنگار هستم، اما باور کنید که خیلی از حرف‌های راست، خیلی از رویدادهای واقعی، خیلی از راستی‌ها … را نگفته‌ام، ننوشته‌ام و بازتاب نداده‌ام، نه اینکه نخواستم، نگذاشتند.
من خبرنگارم، یار دیرین و پرچ‌دار آگاهی مردمان، من احساس مردم این دیارم، قلم به دست، دوربین به دوش، تا ته تاریکی بی خبری پیش می‌روم، از چاه مشکلات تونلی می‌زنم تا ته زندگی، سبز می‌نویسم تا سفید شود سرنوشت مردم دیارم، قرمز می‌نویسم تا سیاه شود چهر‌ه‌ی آنکس که در حق مردمم ستم روا می‌دارد!

به اشتراک گذاری
Telegram
WhatsApp
Facebook
Twitter

4 پاسخ

  1. درود به خبرنگاران و خدمتگزان سایت و دوهفته نامه تا ابد امرداد. با همه دشواری ها و تردیدها به راه سبزتان ادامه میدهید و تاریخ شما را در این دوران پرتلاطم به خوبی داوری خواهد کرد. اهورامزدا یار و یاورتان باشد.

  2. با سپاس از تلاش همه شما خبرنگاران و مجموعه امرداد. خبرنگاران و رسانه مهم ترین رکن پیشرفت و ایجاد گفتگو و نقد هستند. امیدوارم همگی به هر طریقی که بتوانیم هر همراهی از دستمان برمی اید کوتاهی نکنیم.

  3. با درود به فیروزه بانوی نازنین. خبرنگاری باهمه ی سختی ها و بالا و پایین هایش، در تئوری و تعریف یکی از جذاب ترین کارها بشمار می رود.
    اما در بسیاری از کشورها، ازجمله کشور خودمان، کسانی که مسوول و مدیر و رییس می شوند، بسیاریشان خبرنگار را با معیارهای جهانی و تعریف شده نمی خواهند. آنها خبرنگاری را دوست دارند که خبر را آنگونه که رییس مناسب می داند منتشر کند، نه آنگونه که هست. در غیر این صورت خبرنگار نیست، بلکه مامور سلب آسایش است.
    ما هم از این مسوولان و رییسان در کشورمان کم نداریم. چه رییس جمهور باشد و چه رییس انجمن.

  4. با بهترین درودها ، سپاسگزار و قدردان همه خبرنگاران و دست اندرکاران امرداد (بجز سانسورچی دیدگاه ) بوده و هستم و برایتان بهترین ها را ارزو دارم. امیدوارم همیشه با خانواده شاد و تندرست باشید . ایدون باد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین ها
1403-01-10