شادروان گلستان (منیژه) شاه بهرامی در سال ۱۳۱۰ در کرمان زاده شد. او در رشتهی ادبی دیپلم گرفت و همزمان به تدریس در پایهی پنجم دبستان شهریاری کرمان مشغول شد. سی سال، سالهای ۱۳۲۸ تا ۱۳۵۸ در خدمت آموزش و پرورش بود که بیشتر آن در دبستان دخترانه شهریاری و کلاس پنجم تدریس میکرد. در آن زمان که تنبیه در مدارس دیده میشد، او با همهی جدی بودن، آموزگاری مهربان و دلسوز برای دانشآموزان بود. در اسفندماه ۱۳۳۸ با شادروان رشید خداداد خسروپور ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند با نامهای مهشید، فرشید و میترا و چهار نوه با نامهای مژده و مژگان هماوند، کاوه غیبی و آرش خسروپور و یک نبیره به نام بردیا سهرابی به یادگار مانده است.
تا واپسین هنگام، به دانشاندوزی و دانشگستری کوشید و از هر زمانی برای یاری رساندن به دیگران فرونگذاشت. دلبستهی برگزاری آیینهای دینی و از پشتیبانان هازمان زرتشتی بود. از پیشرفت زرتشتیان و ایرانیان در سراسر جهان خرسند میشد و بر این باور بود که باید از کسانی شویم که جهان را آباد و جهانیان را شاد سازیم.
شادروان گلستان (منیژه) شاهبهرامی روز باد ایزد و آبانماه برابر با 19 آبانماه 1399 خورشیدی پس از سالیان کوشش در بالندگی آموزش و پرورش جامعه فرهنگی کرمان، در یکی از بیمارستانهای کرمان دیده فروبست.
به یاری اهورامزدا
ارستنام اروانو یزه میده
روانشاد منیژه شاهبهرامی
نام و یاد نیکان و بهان جاودان باد