خروجی جام جان‌باختگان ورزشکار حرفه‌ای باشد

فرشاد خدادادی در چهلمین دوره‌ی بازی‌های جام جان‌باختگان در رشته بدمینتون انفرادی مقاوم دوم را کسب کرد و در رشته بدمینتون دوبل میکس به همراه رومینا زره پوش مقام نخست را از آن خود کردند.
در همین راستا با این ورزشکار به گپ‌و‌گفت کوتاهی پرداختم، بعد از بازی انفرادی بود و فرشاد خدادادی برخلاف خستگی زیاد و دردی که در بازو داشت دعوت امرداد را برای یک گفت‌وگوی کوتاه پذیرفت.
   -نخست خودتان را معرفی کنید و بگویید از چه زمانی فعالیت در این رشته را آغاز کردید؟
من فرشاد خدادادی هستم زاده شیراز و 32 سال سن دارم، از هفت سالگی وارد این رشته شدم. نخست به شکل حرفه‌ای بازی می‌کردم ولی اکنون هفت سالی هست که دیگر حرفه‌ای بازی نمی‌کنم بلکه تفریحی بازی می‌کنم.
   -شما گفتید از همان کودکی به شکل تخصصی این رشته را آغاز کردید، در کدام تیم‌ها بازی کردید؟
من از تیم استانی بازی را شروع کردم و از همان دوران در رده نونهالان در تیم استان فارس بودم، در مسابقات کشوری باشندگی داشتم. به اردوی تیم ملی هم دعوت شدم و جزو پنج نفر ایران شدم در پایان هم در تیم مسابقات دانشگاهی شرکت کردم و پس از آن دیگر بازی حرفه‌ای در این رشته را رها کردم.
    -دلیل رها کردن این رشته چه بود آیا دیگر برای شما عادی شده بود و به نوعی دل‌زده شده بودید یا دلیل خاص دیگری داشت؟
نه دل‌زدگی نبود، کمی به سمت والیبال رفتم و به رشته والیبال علاقه‌مند شدم، بدمینتون هم به دید حرفه‌ای در ایران آینده‌ای ندارد البته این رشته را به شکل کامل کنار نگذاشتم بلکه تنها به شکل تفریحی بازی می‌کنم.
    -شما گفتید در تیم دانشگاه هم باشنده بودید آیا مدرک تحصیلی شما در دانشگاه تربیت بدنی است؟
خیر من مخابرات خواندم.
    -چند دوره در جام جان‌باختگان شرکت کردید؟
می‌توانم به شما بگویم من از نونهالی در جام جان‌باختگان بودم ولی تعداد دقیق و این که چه مقام‌های را آوردم را الان یه یاد ندارم.
    -این جام بعد از درنگی سه ساله به شوند کرونا نخستین سالی است که برگزار می‌شود از دیدگاه شما نحوه برگزاری این جام چگونه است؟
هازمان ورزشکار زرتشتی به شوند سه سال تعطیلی از تمرین‌های ورزشی دور مانده بود و این خود دلیلی برای افت نسبی در بازی‌های این دوره از جام است. همچنین چون تعداد هازمان ورزشکار ما کم است بیشتر ورزشکاران در دو یا سه رشته ورزشی هم‌زمان شرکت می‌کنند که این خود خارج از روال ورزش حرفه‌ای است. ورزشکار حرفه‌ای باید در یک رشته بازی کند، تغذیه درست و استراحت کافی بین بازی‌ها داشته باشد، ولی این با شرایط جام جانباختگان برابری ندارد و البته نمی‌شود به این کار ورزشکاران زرتشتی خُرده گرفت، چون همانطور که پیشتر هم گفتم تعداد هازمان ورزشکار ما کم است و اگر در دو یا سه رشته ورزشی بازی نکنند به شوند کمی باشنده، شوربختانه دیگر ممکن است جامی برگزار نشود. فکر می‌کنم می‌توانیم با تلاش بیشتر سطح بازی‌ها  را بهتر کنیم.
    -ارزیابی شما از جام چهلم چگونه است؟
از دید من آیین گشایش و برنامه‌ریزی‌ها خوب بوده و من از تمامی بچه‌های کانون سپاسگزارم.
    -سخن پایانی:
چیزی که دوست دارم منعکس شود این است که خروجی ورزش ما باید تخصصی باشد جامی را که کانون دارد برگزار می‌کند به هیچ عنوان شبیه به یک المپیک تخصصی ورزشی نمی‌بینم. چیزی که من انتظار دارم این است که از درون این جام ورزشکاران حرفه‌ای بیرون بیایند تا به جامعه ورزشی زرتشتی تحویل دهیم که بتوانند در سطح ملی حرفی برای گفتن داشته باشند. خیلی دوست دارم جام جانباختگان به این سمت و سو برود ولی وقتی خودم به این موضوع می‌اندیشم، درک می‌کنم که این خیلی کار سختی است، ولی نشدنی نیست و امکان برآورده شدن این خواسته وجود دارد. با این حال و با توجه به شرایط فعلی برگزاری این جام کار بزرگی بود که کانون دانشجویان زرتشتی انجام داد.