نخستین نشست هم‌اندیشی انجمن زرتشتیان تهران

یک پاسخ

1. روانشاد بهمن جوانمردی تمام دارای زندگی خود را وقف انجمن زرتشتیان تهران نمود.
   اگر اشتباه نکنم ماه اردیبهشت به خاطر کاری به آتشکده رفتم نمی خواستم پای آتش بروم اما دیدم جناب موبد هرمز خسرویانی اوستا میخواند گفتگویی با این دوست عزیز داشتم بنابراین پای اوستا خوانی نشستم متوجه شدم اوستای درگذشته ای است که یا کسی را ندارد یا اقوام دورش صرفاً به اوستا خواندن اکتفا کرده‌اند.
   خدا خیر دهد موبد هرمز عزیز را. با توجه به اینکه متأسفانه تجربه شنید اوستاهای سوم و چهارم و ده وسی روزه و روزه و سال را در خانواده خودم زیاد داشتم و دارم، تصورم این بود که احتمالاً اوستای تازه درگذشته ای می‌باشد بسیار طولانی تر از حدی بود که می شناختم و شاید کمی متفاوت از چیزی که می شنیدم ، که بعداً موبد خسرویانی برایم توضیح داد کدام بخش را خوانده است.
   اما از نظر من نکته اینجاست فردی که میلیاردها تومان هست و نیستش را وقف انجمن زرتشتیان تهران نموده انجمن حتی یک عکس هم بر روی میز سال این روانشاد نگذاشته بود. با عزیزی دیگر راجع به این موضوع گفتگو کردم به من گفت برو خدا رو شکر کن که یادشان بوده سالش را بخوانند.
   جناب موبد پولادی در سخنرانی پرسه همگانی همین ماه فرمودند: خواهش می‌کنم آیین دینی را به فرزندانمان آموزش دهیم. سنت را آموزش دهیم. اگر این سنت کمرنگ ‌شود دین زرتشت کمرنگ می‌شود. این سنت‌ها ما را زنده نگاه داشته است.
   تصور من این است ، اول از همه هر کاری را از خودمان شروع کنیم بعد از دیگران بخواهیم.
   بر سر سفر سال درگذشته ای که تمام زندگی خود را وقف نموده گذاشتن یک قاب عکس از او و یک لیوان شیر و آب . هزینه ی زیادی ندارد اما عاملی که باعث می‌شود اینکار را انجام ندهیم ، واقعاً نمی دانم.
   درد دل زیاد است خلاصه میگویم ، رطب خورده منع رطب چون کند؟

   پاسخ