پس از نمایش «هفت‌خوان اسفندیار»، حسین پارسایی «نبرد رستم و سهراب» را روی صحنه برد، داستانی دیگر از شاهنامه و باز هم به‌گونه‌ی موسیقیایی (: موزیکال). گویا سال گذشته (۲۵ اسفندماه) که سالروز پایان سرایش شاهنامه‌ی فردوسی است، پیش‌تولید این کار آغاز شده بود و کارگردانی که سهم بسیار در ساخت آثار موسیقیایی دارد، این‌بار «نبرد رستم و سهراب» را به روی صحنه برده است.
انبوهی از ستارگانِ سینما (الناز شاکردوست، پردیس احمدیه، امیر آقایی، سینا مهراد، سیامک صفری بانیپال شومون و…) به‌همراه علی زندوکیلی در این نمایش هنرنمایی می‌کنند.
پررنگ نشان دادن نام ایران در تیاتر
پارسایی در نمایش تازه‌اش دوباره مانند سال گذشته نام ایران را پررنگ بازگو کرده و به میان آوردن رستم و سهراب و یک داستان اساتیری، کوشیده تا جلوتر از پیش برای تیاتر ملی ایران گام برداد. در تیاتر حماسی نبرد رستم و سهراب، هر نقش آینه‌ای از یک شخصیت استوره‌ای است. هنگامی که نام هرکدام را می‌شنویم، در ذهن‌مان از آن شخصیت تصویری می‌سازیم. تصویری که شاید با دیدن خود آن بازیگر یا بسیار دور باشد یا تصویری روشن‌تر از گمانمان ببینیم.
این نمایش نه‌تنها یادآور اهمیت ادبیات کلاسیک فارسی و توانایی داستان‌سرایی فردوسی است، بلکه نشان‌دهنده توانایی‌های بی‌‌مانند تیاتر نوین در بازآفرینی نمایش داستان‌های کهن با زبانی نو و شیوه‌های خلاقانه است. پارسایی با بهره‌گیری از تجربه و دانش ژرف خود در زمینه کارگردانی، توانسته ترکیبی جذاب از سنت و مدرنیته را به نمایش بگذارد که هم‌زمان دوستداران هر دو را به سوی خود بکشاند. نمایش «نبرد رستم و سهراب» نشان‌دهنده ماندگاری راه حرفه‌ای حسین پارسایی در آفرینش آثار نوآورانه است. او با درآمیختگی شیوه‌های تازه و شگردهای پیشرفته تیاتر، توانسته یکی از مهم‌ترین داستان‌های ادبیات فارسی را به‌گونه‌ای نو و دل‌انگیز بازآفرینی کند.
نبرد رستم و سهراب یکی از برجسته‌ترین آثار تیاتری سال‌های گذشته است و تأثیر ژرفی بر هنر تیاتر ایران گذاشته، اما با این وجود، نقدهایی که بر بهای گزاف بلیت‌های این نمایش وارد شده، نشان از چالشی جدی در دسترسی عمومی به این اثر هنری دارد. تیاتر به‌عنوان یک هنر عمومی باید برای همه گروه‌های هازمان (:جامعه) در دسترس باشد و بهای بالای بلیت‌ها می‌تواند این هنر ارزشمند را به گروه ویژه‌ای از هازمان محدود کند.
آنچه در بالا آمده است بخشی از گزارشی‌ست از آناهیدخزیر درباره‌ی نمایش نبرد رستم و سهراب، با عنوان «سوگ رستم، درد مردم، بهایی گزاف»، که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد آمده است.
متن کامل این گزارش را در رویه‌ی چهارم (ادب و هنر) شماره 490 امرداد بخوانید.
«امرداد» شماره‌ی 490 از دوشنبه 26 شهریورماه 1403 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان خواهد بود.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
فروش اینترنتی فایل پی‌دی‌اف شماره‌ی 490 هفته‌نامه امرداد
فروش اینترنتی نسخه‌ی چاپی شماره‌ی 490 هفته‌نامه‌ی امرداد
اشتراک ایمیلی هفته‌نامه‌ی امرداد
2 پاسخ
شوربختانه نمایشی سست و ضعیف بود نمایش قبلی ایشان هم سویه های پررنگ ایدئولوژی زدگی و تحریف فردوسی را به همراه داشت و این یکی هر چند از قبلی بهتر اما با متنی ضعیف اصلا و ابدا نتوانست ذره ای از زیبایی منبع اصلی یعنی اثر کبیر شاه استاد ادب جهان فردوسی را در روان مخاطب جا دهد. دیالوگ ها بسیار ضعیف و روایت ناپخته است. هفت خوان که در همه زمینه های داستانی ضعیف بود
اما طراحی صحنه زیبایی داشتند آن هم به لطف میلیاردها تومان بودجه
تئاتر “نبرد رستم و سهراب” رویایی ترین بود و یکی از بهترین نورپردازی ها و یکی از بهترین سیستم صدا هارو داشت و از بهترین بازیگرا استفاده کرده بودن، با بهترین تیم موسیقی کار کرده بودن عالی بود من برای دیدن دوباره این تئاتر لحظه شماری میکنم
حتی حاضرم برای دیدنش به شهر‌ها یا کشور‌ها سفر کنم اینقدر که این نمایش زیبا، رویایی و قوی بود.
من دیوونه اهنگ‌هایی شدم که توی تئاتر آقا زند وکیلی میخوندن و شیفته فلوت زدن زیبای خانم پارسایی شدم.
بازیگران تک‌‌تک دیالوگ ها رو به زیباترین حالت ممکن اجرا میکردن، من از بعد از این تئاتر عاشق آرتیست های زیبای این تئاتر شدم جوری که بی‌نقص حتی زیر بارون هم اجرا میکردن حیرت انگیز بود.
ممنون از آقای پارسایی و همه‌ی کسایی که برای این تئاتر تمام تلاششون رو کردن.