در اولین روز برگشت اخیر به ایران با موبد فیروزگری تلفنی تماس گرفتم. مثل همیشه گرم و مهربان از من دعوت کرد که دیداری داشته باشیم. بعدازظهر یکشنبه ۱۲ اسفند به خیابان سرافراز کوچه چهارم شتافتم که تا از نزدیک با بزرگ و راهنمای قدیم خود ساعتی داشته باشم.
اولین بار در سال ۱۳۷۵ در لندن با موبد فیروزگری در کنگره زرتشتیان آشنا شدم. با لباس سفید و چهره‌ای نورانی در میان جمعیت زرتشتیان شاخص بود. از ایران وی، نماینده وقت مجلس شادروان پرویز روانی، و چند تن دیگر در کنگره حضور داشتند و موبد در کنار موبدان پارسی به اوستاخوانی گشایش کنگره پرداخت.
راس ساعت ۵ پسین یکشنبه ۱۲ اسفند موبد پیشکسوت که چند دقیقه قبل با پسرش مهرداد به منزل برگشته بود به گرمی از من استقبال کرد. با وجود بنیه کم ناشی از کهولت سن، هیچگونه اثری از کسالت و ناتوانی در او هویدا نبود. از تمیزی و مرتب بودن منزل و میزبانی موبد لذت بردم و از حافظه قوی و یادآوری جزئیات متعجب شدم. از کار مهندسی وی تا سال‌های زندگی در هند و نیز زرتشتیان خارج کشور گفت‌وگو داشتیم. موبد به عکس بزرگ خانواده بر روی میز نهارخوری اشاره داشت و به فرزندان و نوه‌های خود افتخار می‌کرد به‌خصوص به نوه‌اش بهرام که پزشک و موبد بود ابراز خوشحالی داشت. از کارهای موبدان به‌خصوص موبدان جوان جامعه خشنود بود. او هیچوقت خواهان ریاست نبود و در انجمن موبدان به خواست هموندان معاونت را پذیرفت.
بزرگترین افتخار موبد گواه‌گیری همسری بیش از هزار زوج جوان زرتشتی در سی سال گذشته بود و اینکه هرگز ثبت طلاق را نپذیرفت و به دیگران ارجاع داشت. از فروتنی و آرامش همیشگی او و مثبت‌اندیشی و دلسوزی موبد پیشکسوت بهره بردم.
چند سال که من عضو و بازرس انجمن موبدان بودم همواره از راهنمایی و پشتیبانی موبد فیروزگری برخوردار بودم و اکثر در برگشت از شب‌های جلسات انجمن با موبد مهربان و شادروان موبد مزدیسنی همراه بودیم. تنها یکبار عصبانیت لحظه‌ای موبد مهربان را تجربه کردم زمانی که نظرم را در مورد شادروان موبد نیکنام نوشته بودم.
موبد فیروزگری بسیار خرسند بود که پسرش مهرداد برای چند هفته به تهران برگشته و در کنار هم بودند، اگرچه مهرداد دو روز قبل از نوروز به تکزاس برمی‌گشت. او هیچگونه هراس و نگرانی از بیماری و مرگ نداشت و آسوده از احتمال خانه سالمندان و واگذاری بدن خود به امور پزشکی سخن گفت.
جمعه شب با تماس تلفنی مهندس ملک‌پور دوست مشترک‌مان از خبر درگذشت موبد فیروزگری اندوه‌گین شدم. لیکن حس خوشوقتی داشتم که ساعتی با کیفیت و صمیمیت از همراهی بیدریغ موبد بهره‌مند شدم. به پاسخ تبریک شاه‌ورهرام ایزد در واتس آپ ۳ روز قبل از درگذشت و پاسخ بلافاصله موبد به ایمیل من در مورد انجمن جهانی زرتشتیان تنها دو روز قبل از درگذشت نگریستم و آرزو کردم ایکاش همه ما بدون افتادگی و ناتوانی و با چنین محبوبیت و آرامش از این جهان درگذریم. روز بعد مسافر خارج بودم و متاسفانه نتوانستم در مراسم شرکت کنم. روانش شاد، راهش پررهرو باد. بی‌شک بهشت بهره‌اش.
