لوگو امرداد
مسیرهای شغلی کمتر پیموده شده:

بانوی پارسی، پیشگام حمل‌ونقل در میسی ساگا

Capture هندی ارنوازارنواز دابار، بانوی پارسی که به عنوان تنها اپراتور زن اتوبوس‌های MiWay در شهر میسی ساگا* فعالیت می‌کند، راهی تازه را در حرفه‌ای مردانه پیموده است. داستان او، از پشتکار و ایستادگی در برابر چالش‌ها می‌گوید. داستان زنی که ثابت کرد هیچ محدودیتی برای تحقق رویاها وجود ندارد.

تیم خبرنامه: شما تنها زن پارسی هستید که در شهر میسی ساگا به عنوان اپراتور حمل و نقل مشغول به کار هستید… لطفاً کمی درباره خودتان بگویید.
ارنواز: از آنجایی‌که در دوران کودکی در بمبئی، به هنرهای زیبا علاقه زیادی داشتم تصمیم گرفتم که در رشته طراحی پارچه با تخصص در چاپ ادامه تحصیل دهم. سپس به عنوان طراح پارچه و دستیار چاپ در کارخانه سوادشی میلز در کولا مشغول به کار شدم و اولین زن کادر فنی در آنجا بودم. از پدر و مادر عزیزم، خورشید و بهرام‌شاه سوخادیا، به خاطر عشق و پشتیبانی بی‌قید و شرطشان سپاسگزارم که به من این امکان را دادند که رشد کنم و به یک زن قوی تبدیل شوم.
همچنین فارغ‌التحصیلی خود را در رشته bharatnatyam با اجرای ارانگترم (رویای مادر من) درست قبل از سفر به کانادا در سال 1989 به پایان رساندم و به زودی بعد از آن با همسرم، ارواد جمشید آشنا شدم. ما در سال 1993 ازدواج کردیم و تشکیل خانواده دادیم . به زودی پس از آن، برادر شوهرم، ارواد فاروق، به ما پیوست. من خوشبختانه سه دختر دارم: هومن که با مارتین ازدواج کرده، سانایا که با توماس ازدواج کرده و یسنا که ما را به یک خانواده هشت نفره تبدیل کرده است. وقتی بچه‌هایم بزرگ‌تر شدند، به مدرسه برگشتم و گواهینامه‌ای در مدیریت رویداد با تخصص در طراحی گل دریافت کردم و SHAY Designs را به عنوان کسب‌وکار خانگی خود شروع کردم تا بتوانم مهارت‌های طراحی خود را از طریق گل‌ها به کار ببرم.

1ارنواز

تیم خبرنامه: چه چیزی شما را به پذیرش این شغل غیرمعمول ترغیب کرد؟ آیا این انتخاب به‌خاطر شرایط بود یا انتخاب شخصی؟
ارنواز: زمانی که متوجه شدم از شغل قبلی خود در بانکداری لذت نمی‌برم، به این شغل به عنوان اپراتور حمل و نقل در شهر میسی ساگا روی آوردم. من برای این شغل درخواست دادم چون از این که بتوانم تصمیمات خود را در محیط کار بگیرم و به طور مستقل کار کنم، لذت می‌برم.

تیم خبرنامه: روز معمولی شما به عنوان راننده اتوبوس چگونه است؟
ارنواز: من کارم را هر روز از ساعت 4 صبح شروع می‌کنم و این در طول سال ثابت است. در فصل زمستان، اتوبوس‌ها برای گرم شدن زمان بیشتری می‌برند و در نتیجه بسیاری از اپراتورها برای چند ساعت اول شیفت خود بدون گرما می‌مانند. ماه‌های تابستان کار کردن راحت‌تر است، اما هر فصل مشکلات خاص خود را دارد. من ترجیح می‌دهم شیفت‌های صبح زود را کار کنم چون جاده‌ها شلوغ نیستند و می‌توانم تا اوایل بعدازظهر به خانه برگردم.
قبلاً این ترتیب را دوست داشتم چون به من این امکان را می‌داد تا با بچه‌هایم زمانی را بگذرانم، بعد از مدرسه به خانه بروم، شام بپزم و آن‌ها را به فعالیت‌های فوق برنامه‌شان ببرم. اما حالا تبدیل به یک روتین شده است. اتوبوس‌های ما 40 یا 60 فوتی هستند و اندازه آن‌ها بستگی به مسیر و تعداد مسافران دارد. در ماه‌های زمستان رانندگی سخت تر است به خصوص در شرایط برفی که جاده ها یخ زده آمد و امکان سرخوردن اتوبوس است. با تجربه بیش از 18 سال رانندگی، اعتماد به نفس کافی برای رانندگی در تمامی فصول را دارم .
همانطور که هر شغلی معایب خود را دارد، شغل اپراتور حمل و نقل نیز از این قاعده مستثنی نیست. استرس فیزیکی ناشی از عدم استراحت کافی، نشستن در وضعیت ثابت برای مدت طولانی و به حرکت در آوردن یک وسیله نقلیه بزرگ، تاثیر زیادی بر سلامت جسمی اپراتور دارد. ما باید همیشه مراقب وسایل نقلیه اطراف، دوچرخه‌سواران و پیاده‌روها باشیم و مطابق با برنامه زمان‌بندی از پیش تعیین شده، کارمان را سروقت انجام دهیم.

تیم خبرنامه: یک روز عالی در شغل شما چگونه است؟
ارنواز: یک روز عالی می‌تواند هر روزی باشد چون هیچ روزی شبیه دیگری نیست. در هر روز لحظات مثبت و منفی وجود دارد، به شرطی که شخصاً آن را نپذیریم و با نگرش درست مشکل را کاهش دهیم.

تیم خبرنامه: برخی از مشکلات یا چالش‌هایی که به عنوان یک زن در این حرفه با آن‌ها مواجه بوده‌اید را برایمان بگویید.
ارنواز: این شغل با چالش‌های مختلفی همراه است و شما باید آن‌ها را به شیوه‌ای مثبت مدیریت کنید. در ابتدا به عنوان یک زن هندی (پارسی) چالش بزرگی بود ، مردم آماده نبودند که یک زن رنگین‌پوست را در موقعیت قبول کنند و توانایی‌های من را زیر سوال می‌بردند. بعضی از مسافران از سوار شدن به اتوبوس خیلی نگران بودند چون به آسانی نمی پذیرفتند که یک زن رنگین‌پوست در این موقعیت باشد. من دومین زن جنوب آسیایی بودم که به عنوان اپراتور حمل و نقل استخدام شدم، اما حالا با گذشت زمان، زنان جنوب آسیایی بیشتری به این شغل پیوسته‌اند و ما یک جامعه قوی با هم تشکیل داده‌ایم.

*میسی ساگا شهری در استان انتاریو، کانادا است که در ساحل شمال‌غربی دریاچه انتاریو قرار دارد.

به اشتراک گذاری
Telegram
WhatsApp
Facebook
Twitter

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترین ها
1404-02-31