بز کوهی، نقش کشیده شده به دست ایرانیان در درازای هزارههای پیش از میلاد است که به عنوان «نقش حیوان ملی» روح سادگی و دقت را به همگان میبخشد و به عنوان نماد حیوان ملی همواره نقشی ویژه داشته است.
نمادهای بارانزایی در سفالهای پیش از تاریخ، گاه به تنهایی، ولی بیشتر زمانها در کنار دیگر نمادهای در پیوند با آب دیده میشود. قومهای باستانی این جانور را نشانِ عناصر مفید طبیعت و نمادی از باران میدانستند. میان بز کوهی با آن شاخهای خمیده و هلال ماه پیوندی وجود داشت و هرجا نقش این جانور دیده میشود، نشانی از آب و باران است؛ به همین شوند(:سبب) روی سفالینههای روزگاران پیش از تاریخ جایگاه ویژهای دارد و به گونهای دیو خشکسالی یا ایزد باران را به یاد میآورد.
یک پاسخ
بسیار عالی ست این نقش و بار اعتقادی که با خود دارد.