فریدریک نیچه از بزرگ‌ترین شخصیت‌های آلمان و دنیاست. نیچه نه‌تنها در تاریخ ادب و اندیشه‌ی آلمان جایگاه بلند دارد، بلکه شخصیت بزرگ فکری و فلسفی او در پایان سده‌ی نوزدهم و نیمه‌ی نخست سده‌ی بیستم در دگرگونی ادب و اندیشه و سیاست اروپا تاثیری ژرف بر جای نهاده است.
نیچه پیوسته در جست‌وجوی «انسان کامل » یا «مرد برتر از انسان» بود و نماد چنین انسانی را در زرتشت یافته بود. به همین شوند افزون بر این که بزرگ‌ترین اثر ادبی و فلسفی خود را «چنین گفت زرتشت» نامید، ارزشمندترین سروده‌های خود را نیز درباره‌ی زرتشت و گاه از زبان زرتشت سرود و همه جا فلسفه و دیدگاه خود را در گفته‌ها و اندیشه‌های زرتشت نمود داد. ستایش او از زرتشت، همانند ستایش گوته از حافظ، در ادبیات جهان بی‌همتاست.
نیچه چنین سروده‌‌ی دل‌نشینی درباره‌ی زرتشت گفته است:
در اینجا، در دل جزیره که همچون معبدی از سنگ از میان امواج سربرآورده، در زیر آسمان تیره، زرتشت آتش کوهستانی خود را برافروخته است. آتشی را افروخته که برای گمشدگان راه، پیام رهایی و برای آنان که توان پاسخ ندارند نقطه‌ی پرسشی است.
شعله‌ی سپید آتش، عاشقانه سر به سوی دوردست می‌کند و رو به بلندی‌های آرام و هوای دل‌پذیر آن می‌آورد. من این آتش سپند را در برابر خویش نهاده‌ام، زیرا این آتش روح من است. مگر نه روح من نیز پیوسته آرزوی کرانه‌های ناشناس و دوردست دارد و با گرمای سیری‌ناپذیر خود هردَم بیشتر رو به‌سوی بالا می‌کند؟ اما چرا زرتشت ناگهان از انسان‌ها دوری گزیده؟ چرا زمین و خشکی را ترک گفته و از آن‌ها گریخته است؟
آخر او شش گام (: مرحله‌ی) تنهایی را پشت‌سر گذاشته و از آن گذشته است اما برای هفتمین گام زمین در نظر او خواستگاهی ناچیز بود. دریا نیز بسنده نبود. زرتشت به جزیره‌ای دورافتاده در دل امواج پناه برد. به کوهستان رفت و شعله‌ی آتش شد.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «ستایش نیچه از زرتشت در ادبیات جهان بی‌همتاست» به قلم آناهید خزیر که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را در رویه‌ی چهارم (ادب و هنر) شماره‌ی 450 امرداد بخوانید.
«امرداد» شماره‌ی 450 از دوشنبه، 20 دی‌ماه، 1400 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان قرار گرفت.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
یک پاسخ
درود بر نیچه و بسیاردرود بر دانشمندان و اندیشمندان بزرگی چون جناب پورداوود و جناب جعفری که گات های راستین ( که روبروی ما بود اما معنایش را که نمیدانستیم مانند این بود که این گفتارِجهان رهنما، در دوردست ها مانده است) را برای ما به فارسی امروزین برگردان نمودند( مانند کتاب ستوت یسن جعفری). دانشمندانی که اگر ایشان را سوشیانت بنامیم به بیراهه نرفته ایم.