انجمن زرتشتیان کرمان برای دومین سال پیاپی آیین بزرگداشتی را برای فرزانه‌ی توس، حکیم ابوالقاسم فردوسی برگزار کرد.
این مراسم به باشندگی زرتشتیان کرمانی، نماینده‌ی زرتشتیان در مجلس و جمعی از استادان دانشگاه و فردوسی‌پژوهان کرمانی پنج‌شنبه نهم خردادماه 1398 خورشیدی از ساعت 18 در تالار باغچه بوداغ باد کرمان برگزار شد.
آریا کاویانی و میترا خسروی مجریان این آیین در آغاز به باشندگان خوش آمد گفتند. در ادامه گروه سرود اهیایاسا به سرپرستی مینو کیهانی و آریابرزن غیبی بند 1 از هات 28 گان‌ها را با آهنگ برای باشندگان خواندند. در ادمه پانته آ دولت‌زاده به زبان دری کرمانی به باشندگان خوش آمد گفت.
سپس سیروس نیکبخش، فرنشین انجمن زرتشتیان کرمان، به جایگاه آمد و از حضور زرتشتیان، مهمانان، استادان محترم و به ویژه نماینده‌ی زرتشتیان در مجلس سپاسگزاری کرد. وی در وصف هنر فردوسی و اینکه شاهنامه همواره در بین زرتشتیان از جایگاه والایی برخوردار بوده و هست، سخن گفت. فرنشین انجمن زرتشتیان کرمان در ادامه‌ی سخنانش خاطره‌ای دلنشین از زبان پدرشان بیان کرد که سال‌ها پیش اهالی محله‌ی دولتخانه‌ی کرمان که منطقه‌ای زرتشتی‌نشین است یک شب در هفته دور هم گرد می‌آمدند و شاهنامه‌خوانی می‌پرداختند از این رو گذشتگان دارای همتی والا بودند.
در ادامه گروه سرود اشا به سرپرستی آریابرزن غیبی و ماندانا پیمان به جایگاه آمد و سرودی از شاهنامه و سپس سرودی درباره‌ی ایران خواند.
در بخشی دیگر از برنامه، از اسفندیار اختیاری، نماینده زرتشتیان در مجلس خواسته شد تا برای بیان سخنرانی به جایگاه بیاید. وی در آغاز سخن از برگزاری آیین بزرگداشت حکیم توس در کرمان سپاسداری کرد و یادآور شد که در خانه‌ی زرتشتیان در کنار کتاب دینی بی‌گمان یک نسخه از شاهنامه وجود دارد و بیشینه‌ی خانواده‌ها هنگام انتخاب نام فرزند از شاهنامه بهره می‌گیرند، شاهنامه‌خوانی انجام می‌شود و به عنوان یادگاری کتاب شاهنامه به فرزندان خود پیش‌کش می‌کنند. وی کوروش و فردوسی را دو فرزند برگزیده‌ی اشو زرتشت نامید و یادآور شد که آرامگاه فردوسی نیز به دست ارباب کیخسرو شاهرخ بنا شد و نخستین نگاره‌ی فردوسی که در میدان فردوسی تهران جا داشت به دست پارسیان هند ساخته شده بود که پس از جنگ اول جهانی به ایران آورده شد که هم اکنون این مجسمه جلوی دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران جا دارد.
در ادامه کمند کاویانی داستانی از شاهنامه را به همراه صدای دف فرامرز کامیابپور برای باشندگان نقالی کرد.
اجرای دوم گروه سرود اشا به سرپرستی آریابرزن غیبی و ماندانا پیمان ادامه بخش برنامه‌ی بزرگداشت فردوسی بود. این سرود درباره‌ی شاهنامه و پند‌های آن بود.
سخنران دیگر برنامه استاد دکتر مختار سلاجقه، پژوهشگر شاهنامه بود. وی در آغاز از دیگر استادان پروانه‌‌ی (:اجازه) سخن گرفت و از فردوسی و کار بزرگ او گفت: «اینکه امروز ما لباس عربی نمی پوشیم و به زبان عربی سخن نمی‌گوییم و نمی‌نویسیم، همه از برکت سال‌ها سخت‌کوشی فردوسی است که به دست آمده است. در آن زمان که سخن گفتن تنها به عربی بود و ایرانیان بایستی جزیه می‌پرداختند، فردوسی و چند تن دیگر زبان فارسی را نگهبان شدند. روزی از هیکل روزنامه‌نگار مصری پرسیدند چرا زبان مصر عربی است؟ گفت: چون ما کسی مانند فردوسی نداشتیم.»
در ادامه‌ی برنامه‌ی بزرگداشت فردوسی، گروه سازهای کوبه‌ای اهورا به سرپرستی فرامرز کامیابپور به اجرای موسیقی پرداختند و کلیپی از عکس‌های نشست‌های شاهنامه در سال گذشته برای باشندگان پخش شد.
در پایان از همه‌ی استادان و کسانی که در برگزاری این آیین انجمن زرتشتیان کرمان را یاری کرده بودند با پیش‌کش سردیس فردوسی سپاسداری و از باشندگان با چای، شیرینی و آش پذیرایی شد.
پیشواز نوجوانان زرتشتی با پوشش آیینی
گروه سرود اهیا یاسا به سرپرستی مینو کیهانی و آریابرزن غیبی
سخنرانی سیروس نیکبخش، فرنشین انجمن زرتشتیان کرمان
اجرای نخست از گروه سرود اشا به سرپرستی آریابرزن غیبی و ماندانا پیمان
نقالی کمند کاویانی به همراه دف نوازی فرامرز کامیابپور
یک پاسخ
شود مردمی، کیش و آیین ما /// نگيرد خرد ، خرده بر دين ما /// بياريم آن آب رفته ، به جوی /// مگر زان بيابيم باز آبروی ///