بسیاری از پژوهندگان در درازای تاریخ ایران باستان سفری طولانی کرده‌اند که دستاورد آن گنجینه‌ای است از فرهنگ و دانش ایرانی-زرتشتی که امروزه در دسترس ایرانیان است.
وارون ایران بزرگ، زادگاه اشو زرتشت، در اروپا دست‌کم دویست سال است که آموزش و پژوهش در‌باره‌ی اندیشه و جهان‌بینی اشو زرتشت به‌گونه‌ی دانشی آغاز شده و امروز در دانشگاه‌ها جا افتاده است. آرمان اروپاییان از این آموزش و پژوهش پی‌بردن به ریشه و بن زبانی، فلسفی، فرهنگی و هستی‌شناسی خود است اما پژوهشگران ایرانی بسیاری نیز برای زنده نگه‌داشتن این آیین و فرهنگ کهن از سده‌ها و دهه‌های گذشته در این راه کوشیده‌اند. بیشتر پژوهشگران کنونی ایران در زمینه‌ی تاریخ ایران و آیین زرتشت از دیدگاه‌های دانشی و زبان‌شناسی استادانی مانند ابراهیم پورداوود، ذبیح بهروز، موبد رشید شهمردان و آفرینه‌های (:آثار) پژوهشگران پارسی مانند تاراپورولا، کانگا، مدی و هومباخ بهره‌مند شدند. ماندگاری آیین و آموزه‌های اَشو زرتشت وام‌دار نسک‌ها (:نسخه‌ها) و کتاب‌های پژوهندگانی است که با پشتوانه‌ی پربار تاریخی برای پایداری آن کوشیده‌اند. در این گزارش روند پژوهش‌‌های دین زرتشتی را از دیدگاه چند پژوهشگر زرتشتی که در این زمینه نوشتار و کتاب نوشته‌اند بررسی کرده‌ایم.
رویه‌ی زرتشتیان امرداد 410 در نوشتاری با عنوان «اوستاشناسی در اوج یا فرود؟» به دیدگاه کارشناسی موبد دکتر اردشیر خورشیدیان، فرنشین (:رییس) انجمن موبدان تهران و دکتر اردشیر بهمردی در این موارد پرداخته است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک فروش اینترنتی امرداد شماره‌ی 410
