دریای پارس نامی است که دیرینگی آن به تاریخ ایران می‌رسد. تاریخ‌نگاران از روزگاران پیشین، به هنگام پرداختن به تاریخ ایران‌زمین و به‌ویژه ایالت پارس نگاهی ویژه برای توصیف این پهنه‌ی آبی داشتند. آنان در توصیف این پهنه آبی، از واژگانی بهره می‌بردند که برابر واژه‌ی امروزی «دریا» در زبان پارسی است، چرا‌که رواج واژه‌ها و تعریف‌های جغرافیایی نوین، هنوز صورت نگرفته بود. با این‌که می‌توان در برخی از نوشته‌های یونانی و لاتین، ردپای واژگانی را یافت که برابر واژه‌‌های امروزی «شاخابه، خور و شاخاب» هستند، ولی دیدگاه همگانی چنین بود که این پهنه‌ی آبی را چونان یک دریا بشناسانند. تنها در دوره‌های نوین است که از واژه‌ی «خلیج» به همراه «پارس» برای نامیدن دریای پارس بهره برده شده است، آن نیز بدین سبب بوده است که دریای پارس، پهنه‌ی آبی نیمه‌بسته‌ای است که تنها از راه تنگه‌ی هرمز به اقیانوس هند می‌پیوندد. چنان‌چه گفته شد، بهره‌گیری از واژه‌ی خلیج برای توصیف این پهنه‌ی آبی، در آغاز هیچ پیوندی به تندروی‌های نوین و دیدگاه‌های جانب‌دارانه نداشته است.
آنچه در بالا آمده است بخش کوتاهی از نوشتار «دریای پارس، نامی به درازای تاریخ» است که در رویه‌ی مردم امرداد 408 چاپ شده است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شماره‌ی 408 امرداد
