دیوار و ورودی یک سازه‌ی ساسانی در جریان کاوش در تپه «زروبند ۲» در اراک آشکار شد.
به گزارش ایسنا، محمدرضا نعمتی، سرپرست هیات باستان‌شناسی محوطه داوودآباد در این‌باره گفت: کاوش تپه «زروبند ۲» از محوطه داودآباد، با آرمان پژوهش لایه‌ها و توالی فرهنگی، روشن کردن وضعیت تپه از دید آثار و برجای‌مانده‌ی معماری و تعیین کارکرد سازه موجود در آن، با پروانه‌ی پژوهشگاه و پشتیبانی مالی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی انجام شد. پس از یک ماه کاوش در این تپه، بخشی از حصار و ورودی یک سازه‌ی ساسانی به دست آمد.
او افزود: دیوارهای حصار شامل دو دیوار ضخیم به موازات هم و به عرض ۱۲۵ سانتی‌متر و راهرویی است که در میان (:حد فاصل) این دو دیوار قرار دارد. دیوارهای این سازه از خشت‌هایی به ابعاد ۱۲×۴۰×۴۰ و ۱۲×۵۴×۵۴ سانتی‌متر با ملات گِل به رنگ سفید ساخته شده‌اند. خشت‌های به‌کار رفته در دیوارها نیز از خاک آنجا تهیه شده و بیش‌تر دارای کیفیت پایین و به رنگ مایل به سفید و قرمز روشن است که مقدار چشمگیری شن درشت و سنگ ریزه دارند.
هموند هیات علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: همه‌ی سطح دیوارها و کف راهرو با گچ اندود شده است و در بخش خاوری ترانشه از راه یک ورودی، راهرو به یک برج بیضی شکل می‌رود که بخش‌هایی از سقف گهواره‌ای آن با تاق ضربی، سالم باقی مانده است.
این باستان‌شناس افزود: خشت‌های به‌کار رفته در برج به ابعاد ۱۲×۳۴×۳۴ سانتی‌متر و کوچک‌تر از خشت‌های دیوارها هستند و به منظور استحکام دیوار برج بخش بیرونی آن با چینه‌ای به رنگ مایل به سفید پر شده است.
سرپرست هیات باستان‌شناسی زروبند۲ با بیان این‌که این سازه روی صفه‌ای از چینه ساخته شده است که یک متر از سطح دشت بلندا دارد، گفت: با توجه به تصاویر هوایی و توپوگرافی، تپه حصار و برج مکشوفه بخش باختری ورودی به سازه بوده و گمان می‌رود بخش خاوری ورودی نیز به همین شکل است.
این باستان‌شناس در ادامه گفت: با توجه به ترک آگاهانه این سازه در کاوش‌های انجام شده، آثار و یافته‌های سالمی به‌دست نیامد و مهم‌ترین یافته این فصل برجای‌مانده‌ی یک مجمر سفالی است که در سطح بدنه بیرونی آن تزیینات کنده بسیاری وجود دارد. افزون‌براین شماری شاخ قوچ، استخوان‌های مربوط به گراز، قاپ مخصوص بازی، ابزارهای سنگی و شمار بسیاری قطعه‌های سفال به‌دست آمد.
او در نتیجه‌ی این کاوش گفت: برپایه‌ی لایه‌نگاری انجام شده و شواهد به‌دست آمده این تپه، تک دوره‌ی و مربوط به دوره ساسانی است که در اواخر این دوره و اوایل دوره اسلامی با خشت، چینه و خاک پر شده و به طور کامل متروک شده است.
روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به نقل از این باستان‌شناس اعلام کرد: با توجه به یافته‌های معماری و یافته‌های موجود، این بنا مسکونی نبوده و به نظر می‌رسد که سازه‌ای با کارکرد مذهبی باشد.
نعمتی گفت: با توجه به موقعیت جغرافیایی این اثر، ادامه این کاوش‌ها می‌تواند آگاهی‌های تازه‌ای از دوره ساسانی خاور زاگرس و فلات مرکزی ایران و کارکرد قطعی سازه به دست دهد. از سویی، با وجود سالم ماندن سازه، کاوش آن می‌تواند کمک چشمگیری به حضور گردشگران در منطقه کند.
گستره‌ی داوودآباد در چهار و نیم کیلومتری شمال باختری شهر داودآباد پیرامون شهرستان اراک و در میان زمین‌های کشاورزی و چهار رشته کاریز قرار گرفته است. در ۴۰۰ متری خاور این تپه، گسترهه‌ای بزرگ به گستردگی تقریبی ۶۰ هکتار وجود دارد که دارای آثاری از دوره‌ی ساسانی تا میانه‌ی دوره اسلامی است. این تپه در تاریخ ۱۸/۲/۱۳۸۷ با شماره ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
