سنایی غزنوی، سراینده و عارف بزرگ ایران سدهی ششم مهی است. پدرش از نژاد بزرگان و آزادگان بود، اما از توانگری و دارایی بهرهای نداشت. سنایی در غزنین زاده شد و همان جا به آموزش پرداخت. پس از آشنایی با دانشهای آن زمان به عنوان شاعر به دربار راه یافت. سپس به بلخ رفت و از بخشش و دهش خواجه اصیلالملک حسن هروی از بزرگان آنجا برخوردار شد. اما چندی بعد كار آن دو به رنجش و تیرگی كشید و سنایی او را هجو گفت. با این همه شاعر به شوند آزار دشمنان و به ویژه برانگیختن و تحقیر خواجه از بلخ رهسپار سرخس شد.
محمود عابدی، هموند هیات علمی دانشگاه خوارزمی و هموند پیوستهی فرهنگستان زبان و ادب فارسی میگوید: اگر به بخش گستردهی شعر سنایی و گروه نویسندگان و گویندگان و عارفانی که از او پیروی کردهاند بنگریم، آنها را با گرایشها و سرزمینهای بسیار گوناگون خواهیم یافت. نظامی، عطار، مولوی، نجمالدین دایه، روزبهان بقلیشیرازی، شیخ اشراق سهروردی، جامی و بسیاری دیگر از سنایی بهره گرفتهاند که در آفرینههایشان (:آثارشان) این تاثیر آشکار است. بیشتر نوشتههای عرفانی سدهی ششم، بهویژه تفسیر عرفانی «کشفالاسرار» و «عدهالابرار» با وجود همزمانی با سراینده، بیش از هر یادمان دیگر در زمینههای گوناگون عارفانه، از شعر سنایی بهره گرفته است.
درونمایهی شعر سنایی به گونهای بود که در دربارها جایی نداشت و بازار شعر او دربار نبود. البته گفته شده که زندگی سنایی یک نیمهی تاریک و یک نیمهی روشن دارد؛ اگرچه این گفته در جای خودش درست است اما بیشتر به این شوند بود که آنچه میسرود در دستگاه حاکمان و پادشاهان جایی نداشت …
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری است با عنوان «سنایی چشمانداز تازهای به روی ادبیات فارسی گشود» که بیانگر دیدگاه محمود عابدی، هموند هیات علمی دانشگاه خوارزمی و هموند پیوستهی فرهنگستان زبان و ادب فارسی دربارهی سنایی سرایندهی سدهی ششم مهی است. این نوشتار به قلم آناهید خزیر در تازهترین شمارهی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این گزارش را در رویهی چهارم (:ادب و هنر) شمارهی 414 هفتهنامهی امرداد بخوانید.
خوانندگان میتوانند برای دسترسی به هفتهنامهی امرداد افزونبر نمایندگیها و روزنامهفروشیها از راههای زیر نیز بهره ببرند.
لینک فروش اینترنتی امرداد شمارهی 414
لینک اشتراک ایمیلی هفتهنامهی امرداد
نشانی دکههای شهر تهران ، کرج و حومه