دکتر افشین نمیرانیان، فرنشین انجمن زرتشتیان تهران در سخنان خود به مناسبت ششم فروردین‌ماه، جشن زادروز اشو زرتشت در همایشگاه مارکار تهرانپارس به همبستگی بین جامعه زرتشتی و نگاهداری از زبان دری سفارش کرد و از همکیشان خواست به‌راحتی درمورد یکدیگر داوری نکنند بلکه با یکدیگر به گفت‌وگو بنشینند و نقدی سازنده داشته باشند.
فرنشین انجمن زرتشتیان تهران گفت: روز خورداد امشاسپند و ششم فروردین جشن زایش اشوزرتشت و جشن به پیامبری‌رسیدن اشو زرتشت را شادباش می‌گویم امیدوارم برای همه شاد و پرشگون باشد، از طرف دوستان و همکاران در انجمن زرتشتیان تهران به تک‌تک شما که به اینجا آمدید خوش‌آمد می‌گویم سپاسگزارم. من می‌خواهم یک گزارشی از چند سال گذشته را به شما بگویم و یکی‌دو نکته را بیان کنم. چهارسال پیش در این مکان جشن ششم فروردین را برگزار کردیم جشن سده را در سال 98 برگزار کردیم و قرار بود که جشن باشکوهی در ششم فروردین 99 به‌شوند اینکه نخستین سالی بود که در تقویم رسمی ایران روز ششم فروردین به نام زادروز اشو زرتشت گرامی داشته و ثبت شد، برگزار شود. تمام هماهنگی‌های لازم انجام شده بود حتا مسولان و وزرا هم به این جشن دعوت شده بودند ولی به‌شوند کرونا تمام برنامه‌ها بر هم خورد. در سه‌سال گذشته هیچ جشن بزرگی گرفته نشد و در این سالن گردهم‌آیی نداشتیم و این سه سال بر همه‌ی ما خیلی سخت گذشت و خیلی از عزیزانمان را از دست دادیم جمع زیادی از این خانواده درگیر این بیماری شدیم برای انجمن
و نهادهای زرتشتی هم مشکلات زیادی پیش آمد و همه غافل‌گیر شدیم روزهای اول کرونا میزان دامن‌گیری (:ابتلا) و مرگ‌و‌میر در میان جامعه ما شوربختانه بالا بود ولی به نظر من تمام آدم‌های که مسوولیت داشتند خیلی خوب کار خودشان را انجام دادند در خود انجمن گروهی به سرپرستی خانم سیما بزرگ‌چمی یک قسمتی از کار را بر دوش کشیدند با بیماران تماس می‌گرفتند، امکانات در اختیارشان قرار می‌دادند و مشاوره پزشکی می‌دادند. سیما بزرگ‌چمی افزون‌بر اینکه هموند انجمن زرتشتیان بود هموند انجمن خیریه درمانی هم بود و با همیاری دوستان انجمن خیریه درمانی تلاش و کمک کردند. سازمان‌های دیگر هم به این‌گونه کار کردند من به یاد دارم که در همان روزهای نخست ما به شدت نگران خانه سالمندان بودیم ولی واقعیت این است که آقای دکتر گوهری‌زاده با یاری همکاران و دوستان‌شان فوق‌العاده بودند و این سرا بدون هیچ مشکلی به کار خود ادامه داد. دکتر خورشیدیان و همکارانشان در انجمن موبدان هم به سرعت وَچَر دادند و به جامعه کمک کردند. در سه‌سال گذشته ما در انجمن و ارگان‌ها تمام‌وقت و با تمام سرمایه مادی خود مشغول مبارزه با کرونا بودیم و به نظر می‌رسد که دیگر
به پایان آن نزدیک شدیم و کرونا را شکست دادیم. از تمام کسانی که همراه هازمان و انجمن بودند سپاس دارم در این فاصله یکی دو تا کار خیلی خوب هم اتفاق افتاد هیات‌های اجرایی تشکیل دادیم که نمونه آن در همین مارکاراست اکنون حدود دو سال ازشکل‌گیری هیات اجرایی مارکار می‌گذرد و این هیات مایه رونق این مکان شده است در جاهای دیگر هم این هیات‌ها تشکیل شده‌اند به‌عنوان نمونه در آدریان بزرگ، خانه فرهنگ و هنر، باغ اوسون و به‌زودی درآرامگاه قصر فیروزه هم این کار انجام می‌پذیرد این هیات‌های اجرایی درواقع کمک‌کننده به هیات مدیره انجمن زرتشتیان هستند و کارمندان انجمن همه‌جا خیلی زحمت کشیدند و کمک
کردند که من از تک‌تک آنها سپاسگزارم. اکنون به سال 1402 رسیدیم از نگاه من وقت آن رسیده است که دوباره دور هم جمع شویم و با هربهانه‌ای کنار یکدیگر باشیم تا این خانواده بزرگ که نام آن جامعه زرتشتیان تهران است دوباره شکل گیرد و از اینکه هموند این جامعه بزرگ هستیم و از کنار هم بودن خودمان لذت ببریم. من فکر میکنم همه‌ی ما یک باور مشترک داریم و خدا را سپاس می‌گوییم که زرتشتی هستیم و بخشی از این شکرگزاری به این شوند است که ما هموند این خانواده بزرگ هستیم و خیلی از افراد مانند خواهر برادر برای یکدیگر هستند و این نعمت کمی نیست. نکته دیگر اینکه در سال گذشته برنامه ما مجازی بود در آن سال یعنی سال 1401خورشیدی که سال چرخش قرن بود یک پیشنهاد و خواهشی کردم و از همه خواستم به ویژه مسن‌ترها که ژرف بنگرند و دریابند در سده گذشته چه اتفاقاتی برای هازمان ما پیش‌آمده و امیدوار بودم خیلی‌ها این را برای ما بنویسند که چه فرازوفرودهایی داشتیم و خواهش بعدی من این بود که به این فکر کنیم که در سده‌ی پیش رو قرار است چه اتفاقی برای هازمان زرتشتی رخ دهد و این را از جوانان خواستم که فکر کنند. برای پاسخ به این سوال خود من هم خیلی فکر کردم و برای پاسخ دادن به این پرسش ابتدا کمی جامعه‌شناسی خواندم و دریافتم که ما با توجه به نسبت جمعیتی هازمان کوچکی هستیم به عنوان مثال حداکثر 10 هزار نفر از جمعیت ما در تهران ساکن هستند و این خود هازمانی کوچک است و همه باید نگران بقا و هویت این هازمان باشیم سپس دیدم از دیدگاه جامعه‌شناسی چهار نکته درباره هویت و بقای یک هازمان کوچک خیلی اهمیت دارد. من از چهارمین نکته شروع میکنم که همان دارایی‌های ملموس است که وضعمان خوب است ما به مقدار زیادی ملک و زمین داریم آتشکده، سالن و ورزشگاه داریم. سومین نکته دارایی‌های غیرملموس است که در این مورد هم وضع ما خدا را شکر خوب است چه کسی فرهنگی مثل ما دارد چه کسی پیامبری با این اندیشه‌ها دارد ولی چیزهای هم هست که ما آنها را نداریم مانند ادبیات و هنر ولی از همه مهمتر زبان که یکی از مولفه‌های هویتی است که آن را نداریم من خودم به عنوان فرنشین انجمن زرتشتیان تهران شوربختانه هنوز به زبان دری بلد نیستم حرف بزنم. دومین مورد جمعیت است شاید در طی یک نسل گذشته جمعیت زرتشتیان ایران یک سوم تا یک چهارم شده است. با این حال بازهم این موضوع اگر چه نگران‌کننده است ولی هنوز هم در حد یک جامعه کوچک قابل قبول است. و اما نخستین مورد و از همه مهمتر همبستگی است در این مورد ما کوتاهی کردیم و همبستگی کم شده است. ما در جامعه به این چالش توجه نکردیم چیزی که همبستگی را از بین می‌برد معمولا عوامل خارجی نیست. بلکه موضوعات داخلی است که باعث میشود تا همبستگی یک جامعه کاهش پیدا کند. ما باید سرباز این همبستگی باشیم باید دور هم جمع شویم وبه آیینهای خودمان احترام بگذاریم و در مراسم‌ها شرکت کنیم و پشت هم باشیم به عنوان مثال زمانیکه فضای مجازی شکل گرفت ما از خوبی‌ها و قوت‌های آن استفاده کردیم ولی ضعف‌هایی هم وجود دارد. به‌عنوان مثال یک گروه هیات اجرایی مارکار که بیشتر از یک سال‌ونیم از ایجاد آن نمی‌گذرد برآن شدند تا تندیس پشوتن مارکار را به نامگانه سرهنگ دینیار خسروی که هزینه‌ی آن را مهرانگیز خانم دادند را در مجتمع مارکار برپا کنند و من مامور شدم تا دو تا از بهترین استادان معماری و فضای شهری را از دانشگاه علم و صنعت فرابخوانم تا برای مکان برپایی تندیس نظر کارشناسی بدهند. این تندیس در جای تعیین‌شده نصب شد یک هفته بعد در یک گروه فضای مجازی دو نفر خرده گرفتند که این‌ها بد سلیقه هستند و جای قرارگیری تندیس درست نیست. من خواهش میکنم که وقتی آگاهی نداریم داوری نکنیم. یا برای نمونه همین دیروز یکی از همکیشان ما در گروهی به راحتی در مورد سرای سالمندان نوشت که این سرا درشان هازمان ما نیست. این موارد شوند از بین رفتن همبستگی میشود. همدیگر را به سادگی داوری نکنیم من خودم دو روز در هفته در اتاق خودم در انجمن هستم لطفا هر سوال و
نقدی دارید را مستقیما به خود من بگوید تا با هم حرف بزنیم. دکتر افشین نمیرانیان در ادامه افزود قضاوت کردن افراد در فضاهای مجازی نه از لحاظ اخلاقی کار خوبی است و نه اینکه برای جامعه مفید است، حتا اگر نیت خوبی پشت آن باشد. همین موضوع‌ها و قضاوت‌های نادرست و از روی ناآگاهی باعث میشود تا افراد دلسرد شوند، در جامعه کمتر حضور یابند و فعالیت‌های اجتماعی کمتری داشته باشند. مانند اینکه برای انتخابات گردش ۴۵ انجمن سه‌بار فراخوان دادیم و در نهایت و در فرصت تنفس تعداد نامزدهای حضوری در انجمن از ۲۸ نفر بیشتر شد تا توانستیم انتخابات را برگزار کنیم. به‌طور ویژه از گروه شال که از یزد آمده‌اند سپاسگزارم و ما باید آرزو کنیم مانند همین گروهی که در یزد و کرمان داریم را در تهران هم داشته باشیم.
