جشن نوسره یکی از جشنهای فراموش شده‌ی ایرانی که پنجم بهمن‌ماه زمان برگزاری آن است.
پنجشنبه دهم بهمن، جشن سده است. «جشن نوسره» پنج روز پیش از جشن بزرگ سده برگزار می‌شود. ایرانیان با برگزاری این جشن خود را برای برگزاری هر چه باشکوه‌تر جشن بزرگ سده آماده می‌کردند. از آداب برگزاری جشن نوسره برپایی آتش و خواندن نیایش به درگاه پروردگار است.
برای چیرگی بر نیروی اهریمنی ، ایرانیان خود را به بدنی نیرومند و اراده‌ای قوی و روحی استوار، نیازمند می‌دانستند.
یکی از راه‌های دست‌یابی به روانی شاداب و سالم، برپایی جشنهای فصلی در درازای سال بوده است که به مناسبت‌‌های گوناگون برگزار می‌کردند. مردم در این جشن‌ها شرکت می‌کردند و با سرور و دست‌افشانی و آتش‌افروزی و پایکوبی روان را شادابی می‌بخشیدند و خستگی‌های فکری و جسمی را از تن و روان خویش می‌زدودند و خویشتن را برای کارهای سنگین روزهای پس از جشن آماده می‌کردند.
جشنهای ایرانی به جشن‌هایی ملی و مردمی گفته می‌شود که دارای ریشه‌ی تاریخی ایرانی هستند. جشنهای ایرانی همگی در پیوند با پدیده‌های طبیعی، کیهانی و آب‌وهوای زادوبوم ایران زمین هستند، از این‌رو کوشش شده است تا زمان برگزاری آن‌ها هر چه بیشتر با گاهشمار طبیعی برابری کند.
از ویژگی جشنهای ایرانی، آیین‌ها و گردهمایی‌های ایرانی در این است که با سرور و شادی همراه هستند و سوگواری در آن جایی ندارد. ارج نهادن و پاسداشت همه نمودهای زیستی از ویژگی‌های جشن‌ها و آیین‌های ایرانی است. آیین‌های ایرانی به انگیزه‌ی پاکیزگی و پاسداری از زیست‌بوم برگزار می‌شود.
ایرانیان جشن‌ها و آیین‌های میهنی خود را به گونه‌ای یکپارچه و با همبستگی و همزیستی برگزار کرده و ناهمگونی قومی، دینی و زبانی را بازدارنده‌‌ی این یگانگی نمی‌دانستند.
