سفره هفت‌سین زرتشتی

گفته‌ها درباره هفت‌سین متفاوت است، گروهی آن را هفت نوع چیدنی و گروهی دیگر هفت چینی یعنی ظروفی كه از كشور چین آمده و بعدها تبدیل به گویش سینی شده معنی كرده‌اند كه در اصل نماد روی این میز نشانی از داده‌های اهورایی است.

سفره نوروزی معمولا سبز رنگ است كه نماد ملی ایرانیان و تازه شدن زندگی در بهار است.

نگاره اشوزرتشت، نشان‌دهنده‌ این است كه ما زرتشتی هستیم

كتاب گاتها – اوستا، نشان‌دهنده پیروی از گفته‌ی اشوزرتشت و دستورات دینی است (نماد اورمزد)

شمعدان یا لاله و چراغ زوشن، نمادی از نور ایزدی و باعث زوشنایی و صفای شفره است (نماد اردیبهشت امشاسپند)

آیینه و گلاب، ما زرتشتیان با گلاب و آیینه به پیشواز میهمانان می‌رویم، گلاب برای خوشبویی و شادابی و آیینه از كلمه Advenak یعنی: شكل و دیدار آمده، كه میهمان روی خود را در آن می‌بیند.

نقل و شیرینی، نشانی از شیرین‌كانی و جشن و شادمانی است.

قند سبز،‌ نشانه سبزبختی و شیرین‌كامی و به عنوان هدیه در مراسم شادی به یكدیگر می‌دهیم.

آب، سرچشمه زندگی و نماد (هورداد امشاسپند)

آویشن، گیاهی خوشبو كه كمی در چهارگوشه سفره قرار می‌دهیم و كمی هم در ظرف آب می‌ریزیم.

انار، برای پُردانه بودن نشان بركت و باوری است.

سیب سرخ، به خاطر ویتامین‌های آن نشانه‌ی سلامتی و شادابی است.

تخم‌مرغ پخته، كه در هفت‌سین بیشتر رنگی آن را می‌گذازند، نمادی از نطفه و باروری است.

شیر، نمادی از (وهمن امشاسپند) و نشانی از زایش و رشد است.

نان، نماد بركت و روزی و ادامه زندگی است.

پنیر، نشانی از (وهمن امشاسپند) كه همراه با نان و سبزی مایه بركت و غذایی ساده و كامل است.

سبزی، نمادی از (امرداد امشاسپند) و جاودانگی و خرمی است.

كماج شیرین، كام شیرینی و آرد آن نشانه بركت و روزی است.

سنجد، بوی برگ و شكوفه درخت سنجد محرک عشق و دلدادگی است كه مقدمه تولد و زایندگی است.

سكه سفید و زرد، نمادی از (شهریور امشاسپند) و نشانه بركت و سرمایه است.

دانه اسفند، اسفند یا اسپند به معنی مقدس، پاک‌كننده و ضدعفونی‌كننده محیط است.

سیر و سكه، به علت بوی تند آن خاصیت ضدعفونی‌كننده هوا و خوردن آن هم همین اثر را دارد.

سماق، ضدعفونی‌كننده بدن است و به عنوان چاشنی سفره زندگی به شمار می‌رود.

سمنو، از جوانه‌ی گندم و مقوی است و سبب نیرومندی و باروری است.

سبزه، در گذشته هفت سینی از حبوبات و غلات را سبز می‌كردند و هركدام كه بهتر رشد می‌كرد را در آن سال می‌كاشتند ولی امروزه بیشتر از گندم و ماش و عدس استفاده می‌شود.

گل بیدمشک، این گیاه ویژه‌ی ماه اسفند است كه نوروز بلافاصله بعد از آن آغاز می‌شود و گل مخصوص (سپندارمذ) سرو، گیاه همیشه سبز و زنده و نشانه پایداری و از پای نیافتادن است.

مورد، مثل سرو همیشه سبز و چون گیاه مخصوص (اورمزد) است.

سوزن و نخ سبز، نشان درز گرفتن و دوختن و پیوند زدن و باهم بودن است.

آجیل، كه معمولا درون كیسه‌ای پازچه‌ای و رنگین به نام دولوگ یا مفرش می‌ریزند.

ماهی قرمز، یكی از نمادهای آناهیتا، فرشته آب و باروری است.

شاهنامه، گروه زیادی شاناه را روی سفره جشن‌های ملی قرار می‌دهند چون بر این باورند كه اگر فردوسی و كتاب شاهنانه نبود، ایرانی نه از تاریخ گذشته خبر داشت و نه می‌توانست به زبان فارسی سخن بگوید.

نوشته مهرانگیز شهزادی 1389