موزهی(:گنجخانهی) رباط ویرانی، گنجینهای از پیشههای کهن مردمان خراسان است که از دل بنایی تاریخی سر برآورده است.
بنای رباط ویرانی سازهای آجری سنگی است که از روزگار تیموری برجای مانده است. این رباط از بناهای سرپوشیده و بدون حیاط مرکزی است و دارای نه اتاق با سقفهای جناقی و هشت اتاق آن به گونهی قرینه روبهروی هم قرار گرفته است و یک اتاق آن در انتهای بنا جای دارد. رباط ویرانی در سدههای پیشین در راه کاروانرو نیشابور به توس جای داشته است. گنجخانه(:موزه) رباط ویرانی با آرمان شناساندن جایگاه و اهمیت پیشههای سنتی و بومی مشهد در سال ۱۳۸۵ خورشیدی گشایش یافت. در گنجخانهی مردمشناسی رباط ویرانی پیشههای سنتی استان خراسان رضوی و بهویژه مشهد به نمایش گذاشته شده است. این گنجخانه نخستین گنجخانهی مردمشناسی کشور و نخستین گنجخانه تخصصی پیشههای سنتی در خراسان است.
در این گنجخانه بخشهای گوناگونی مانند فیروزهتراشی و هرکاره تراشی، زینسازی، گاریسازی، جاروبافی، حصیربافی، عطاری، گیاهان دارویی، پوستیندوزی، حلاجی و کفاشی پیشروی دید بازدیدکنندگان است. بر پایهی آمار منتشر شده در سال ۱۲۹۵مهی، در شهر مشهد نزدیک به ۳۳۶ گونه پیشه وجود داشته است که بقال، شعرباف، زارع و خباز با بیشترین شمار، در جایگاه بالای این پیشهها جای داشتهاند.
رباط ویرانی در شهرستان شاندیز مشهد، بخش طرقبه و در روستای ویرانی واقع شده است. این بنای تاریخی ۲۷ دیماه ۱۳۷۷ به شمارهی ۲۲۶۱ به عنوان یکی از یادمانهای ملی ایران به ثبت رسیده است.
فرتور از شرمین نصیری است.
0114
