همزمان با نزدیک شدن به بیست‌وچهارمین همایش اوستاخوانی و مانتره، «امرداد» بر آن است تا برخی از نوشتارهای مانتره را که در بخش گاتاشناسی مانتره از سوی شرکت‌کنندگان ارایه می‌شود، برای آگاهی انتشار دهد.
نوشتاری که در دنباله می‌خوانید، چکیده‌ی نوشتار مهزاد جمشیدی، مهرنوش منوچهری در رده‌ی جنبی بالای ۱۸ سال است که در یکی از روزهای هشتم تا دهم شهریورماه در همایشگاه مارکار تهران‌پارس ارایه می‌شود:
تعصب، پافشاری نابخردانه بر روی مساله یا عقیده‌ای است و نقطه مقابل روشن‌بینی می‌باشد. برای مقابله با تعصب نباید اجازه دهیم اعتقاد راسخ باعث رکود ما شود.
خرافات، آن دسته از باورهایی است که علم کاملا آن‌ها را رد کرده و برخلاف حقیقت می‌باشد یا مردم را از درک حقیقت و شناخت دور نگاه می‌دارد؛ و باید کنار گذاشته شود و در مقابل دسته‌ای از باورها هستند که تعصب (پافشاری نابخردانه) نام دارند و در زمان‌های گذشته دارای دلیل و قابل اثبات بوده‌اند اما اکنون با تغییر شرایط و روش زندگی، بنا به گاتها و پایه‌های دین زرتشتی باید بازنگری و در صورت امکان اصلاح گردد. از راه‌حل‌‌هایی که در دین زرتشتی برای مقابله با تعصب وجود دارد، خویش‌کاری هرفرد زرتشتی در فرشکرد یا تلاش برای تازه گردانیدن و نو کردن جهان می‌باشد که این کار نباید دلخواه و به سلیقه‌ی شخصی فرد باشد بلکه باید از اصول دین پیروی کند. در باور زرتشتی، آن انسانی به راستی پیروز است که خود را با اشا، همگام و همراه سازد و راستی و پاکی و درستی، مهر و فروتنی و دیگر فروزه‌های نیک را در خود پرورش دهد.
کلیدواژه‌ها: باور، تعصب، فرشکرد، اشا، خرد، آزادی، اختیار
