گوهر بهمردی، بانوی پارسا و توانمندی که زندگی پربارش مایهی افتخار و سربلندی هازمان زرتشتی است، دیده از جهان هستی فروبست.
بامداد آدینه 14 شهریورماه 1399 خورشیدی خبر ناگوار درگذشت بانوی تلاشگر گوهر خدابخش بهمردی را به همراه داشت.
گوهر بهمردی؛ بانویی که هازمان زرتشتی او را به پاس مهر، عشق و دلسوزی مادرانهاش، به نام ِ”مادرِ سازمان فروهر” میشناسند، سختکوشیاش، از خودگذشتگی و خدمتش در فعالیتهای دینی و فرهنگی سازمان جوانان زرتشتی تهران (فروهر)، مدیریت چندین ساله باشگاه ورزشی فروهر چهرهای ماندگار و به یادماندنی از او ساخت. گوهرخانم، بیش از 50 سال بیدریغ در پویایی سازمان جوانان زرتشتی تهران و باشگاه ورزشی فروهر کوشید. سازمان فروهر را با نام او میشناسند.
گوهر بهمردی که همه او را با نام گوهر خانم میشناسند و در خاطر دارند، همان کسی است که بیش از نیمی از زندگانی پربارش را برای خدمت به هازمان زرتشتی و به ویژه فعالیت در سازمان جوانان زرتشتی (فروهر) گذراند. از سرپرستیِ کلاسهای هنری و دینیِ سازمان گرفته تا باشگاه ورزشی فروهر (وصال)، پیکنیکها و مسافرتهایی که برای پیکارهای ورزشی برنامهریزی میشد را اداره میکرد.
گوهر فرزند مروارید گشتاسب و خدابخش بهمردی سال 1302 خورشیدی در اهرستان یزد دیده به دیدار گشود. تا 2 سالگی در زادگاه خویش به سر برد و پس از آن به همراه مادر به تهران آمد و به شوند بیماری مادر، نزد مادربزرگ و دایی خود به زندگی ادامه داد. دورهی ابتدایی را در مدرسهی ایرج و دورهی دبیرستان خود را در انوشیروان دادگر گذراند. او از نخستین دانشآموختگان دبیرستان انوشیروان دادگر به شمار میرود.
گوهر خانم در سال 1319 خورشیدی با جمشید دهموبد ازدواج میکند که نتیجهی این ازدواج دو فرزند به نامهای رستم و مینا هستند. روانشاد مینا دانشآموختهی حسابداری و حسابرسی از اتریش بود. رستم مهندس مکانیک از آلمان است.
در سال 1335 خورشیدی همسر خود را از دست داد و یک ماه پس از این پیشامد ناگوار، از کارمندان بانک تهران که این روزها آن را به نام بانک ملت میشناسیم، میشود. کار در بانک را در پُست ماشیننویسی آغاز میکند و با شایستگی و بروز توانایی به جایگاه معاونت بانک دست مییابد. سرانجام با 25 سال پیشینهی کاری در سال 1360 خورشیدی با سمت معاون شعبهی چهارراه استانبول بازنشسته میشود.
گوهر بهمردی عضو تیم والیبال دبیرستان انوشیروان بود و همچنین در برگزاری کلاسها و اردوهای ورزش والیبال در دبیرستان انوشیروان دادگر با مربی آن زمان خانم پارینه همکاری میکرد و به ورزش دلبستگی بسیار داشت. در سال 1349 خورشیدی به مدت 3 سال در شورای داوری و خانهی اصناف منطقه هفت تهران به همراه روانشادان رستم زرتشتی، هرمزدیار هرمزدیاری و جهانگیر پیرغیبی مشغول به کار شد. همزمان با گشایش سازمان زنان زرتشتی در سال 1329 خورشیدی، گوهر خانم به این سازمان پیوست و در کلاسهای خیاطی، آشپزی، آداب معاشرت و ورزش از نخستین هنرجویان سازمان زنان زرتشتی بود. پس از آن که سازمان فروهر به ساختمان فعلی (خیابان ویلا) جابجا شد، فرزندانش را به کلاسهای این سازمان میبرد و در این میان بود که به سفارش روانشاد جهانگیر پیرغیبی در پیکنیکها و مراسم سازمان شرکت میکرد. نخستین فعالیتها و همکاریهای وی با سازمان جوانان زرتشتی (فروهر) از اینجا آغاز شد. سرپرستی تیم بسکتبال سازمان فروهر را در سال 1352 خورشیدی به دوش گرفت. پس از انقلاب که باشگاه فروهر (وصال) رسمیت یافت و در یک مکان جداگانه آغاز به فعالیت کرد، مسوولیت باشگاه فروهر و کلاسهای هنری سازمان را عهدهدار شد. از سال 1362 گوهر خانم مسوول باشگاه فروهر میشود، چه آن زمانی که یک زمین آسفالت بود با یک تالار شیروانیدار کوچک، چه اکنون که تالار مجهز و سرپوشیدهای برای ورزش دارد. به جز بسکتبال، سرپرستی همهی تیمهای ورزشی سازمان فروهر مانند والیبال، کاراته، کنگفو، ژیمناستیک، بدنسازی، صخرهنوردی و تیراندازی نیز بر دوش گوهرخانم بود. وی به مدت 20 سال در برگزاری کلاسهای هنری سازمان فروهر با مربیان آن زمان همکاری کرد و در برپایی آن کلاسها بسیار کوشید ولی با زیاد شدن فعالیتهای باشگاه به شکل تمام وقت در باشگاه فروهر به کار خود ادامه داد. سرانجام پس از 60 سال فعالیت اجتماعی به شوند ناتوانی و کهولت سن ادامه راه را به دیگر جوانان زرتشتی سپرد.
گوهر خانم همیشه و در همه حال این سخن را بر لب داشت که سازمان فروهر خانهی دوم وی بوده است؛ همانگونه که جوانان و هموندان این سازمان نیز وی را مادر خود میدانستهاند. وی دوستدار ورزش، جنبوجوش و تحرک بود و تا واپسین لحظههای عمر خویش دست از فعالیت نکشید.
این بانوی سختکوش و فروتن جدا از سپاسنامهها و لوحهای سپاس و مدالهایی که دریافت کرد، در سال 1385 خورشیدی از سوی سازمان زنان زرتشتی تهران به عنوان بانوی برگزیده شناخته و در جشن اسفندگان به فراخور گرامیداشت روز زن از وی سپاسگزاری شد.
سازمان جوانان زرتشتی تهران، بهار سال 1392 همزمان با جشن زادروز آن بانوی نیکمنش با پیشکش سپاسنامه، جایگاه هموند دیرینهی خود را ارج نهاد.
هفتهنامهی امرداد درگذشت بهشتیروان گوهرخانم بهمردی را آرامشباد گفته؛ برای آن انوشهروان، شادی روان و گروسماننشینی و برای بازماندگان دیرزیوی و شکیبایی آرزومند است.
13 پاسخ
آمرزيده باشن … روح مادر سازمان فروهر قرين آرامش …
روحش شاد و نامش جاوید باد
روحش شاد متولد 28 تهران هستم بازیهای روانشاد را می دیدم درکنار زمین والیبال انوشیروان دادگر روانشاد آقای پارینه همسرشان بازی را کنترل میکردند درجشنهاکه برنامه ای بود بابت چراغانی و محل نصب بلند گوها در پذیرشگاه ویلا به روانشاد آقای جمپور که انزمانها مسئول برق همه مکانهای زرتشتیان بود کمک میکردند حتی بابت برگ دادن که همیشه مسئول آن روانشاد جهانبخش بود کمک میکردند روحش شاد
روحشان در سرای نور و مینو .
ارزش شمع در تاریکی است و ارزش دوست در نامرادی زندگی h-m
گوهر خانم
روحت شاد
هميشه در قلب ما زنده هستي
فرشيد پوراسفنديارى
گوهر خانم نماد زن متجدد زرتشتی بود. سرای نور و روشنایی جایگاهش باد. به رستم و مینا گرامی آرامش باد میگویم و آرزوی شکیبایی و تندرستی برایشان دارم. دیرزیوید.
روحش شاد و یادش گرامی
همیشه به خوبی با خاطرات عالی توی ذهن ماست
روانش شاد و نامش نیک باد
روحش شاد و یادش گرامی
شیرزنی دلسوز و مهربان و فداکار بود .
یاد و خاطراتش همیشه به خوبی توی ذهن ماست .
روانش شاد و یادش همیشه گرامی باد. بانویی نازنین، دلسوز و با علاقه ویژه به پیشبرد سازمان فروهر بود. از 1350 که برای تمرینات بسکتبال و سپس فوتبال به سازمان فروهر پیوستم دلسوزی و مهربانی او را دیده بودم. روحش شاد و گروثمان نشین
باد
روانش شاد و یادش گرامی باد
روحشان شاد و یادشان گرامی. يادشون بخير. خاطرهاى بسيار زيبايى از گوهر خانم در زمانى كه زمين وصال افتتاح ميشد، و مسابقات بسكتبال نوجوانان با تيم آرارات دارم.
روانش شاد و يادش برای هميشه جاودان و راهش پررهرو باد. درود و هزاران آفرين و شادباش هاي فراوان به فروهر اين خانم گرامي .