میراث جهانی یونسکو نام پیماننامهای جهانی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی در کنفرانس همگانی یونسکو بسته شد. درونمایهی این پیماننامه نگاهداری از یادمانهای تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و وابسته به همهی انسانهای زمین، بهدور از نژاد، دین و ملیت ویژه، است.
از آنجا که ایران سرزمینی با جاذبههای طبیعی، تاریخی و فرهنگی بیشمار است. بسیاری از یادمانهای تاریخی و فرهنگی آن از ویژگیهای جهانی و انسانی برخوردار است و بر همین پایه شرایط ثبت در میراث جهانی یونسکو را دارا است. سیاههی آثار جهانی یونسکو تاکنون به ۱۰۷۳ اثر رسیده است که 22 اثر از ایران در این سیاهه جای دارد. این در حالی است که این 22 اثر تنها بخش بسیار کوچکی از آثار ایرانی با توانایی جایگرفتن در سیاههی جهانی هستند.
نوشتار پیش رو بخشی از گزارشی است که دربارهی ویژگیهای یک اثر تاریخی، فرهنگی و طبیعی و چگونگی ثبت آن در میراث جهانی یونسکو، در تازهترین شمارهی امرداد چاپ شده است.
«یادمانهای ایرانی در میراث جهانی» را میتوانید در رویهی سوم(مردم) امرداد368 بخوانید.
