پیکر علیاکبر تجویدی پژوهشگر تاریخی هنر در زمینهی نگارگری ایرانی که چند روز پیش در سن 91 سالگی درگذشت به ایران منتقل میشود.
علیاکبر تجویدی، متولد 1305، فرزند هادیخان تجویدی، از شاگردان کمالالملک و از هنرآموختگان مدرسهی «صنایع مستظرفه»، است. وی افزونبر کارنامهای درخشان در آموزش هنر، از بنیانگذاران، کوششگران و پژوهشگران در تاریخ نقاشی ایرانی است. «نقاشی ایرانی از کهنترین روزگار تا دوران صفوی» برآیند پژوهشها و نگرشهای چندین ساله ی وی است که در سال 1352به چاپ رسید. تجویدی در این کتاب به گونهای اندیشمندانه، در نوشتار به اصول علمی رایج زمان خود وفادار بوده است. به گفتهای، این کتاب نخستین کار ویژه دربارهی نقاشی ایرانی است که روند تاریخی دارد. «نقاشی ایرانی از کهنترین روزگار تا دوران صفوی» از نقاشی غارهای لرستان آغاز شده و دورههای گوناگون را همراه با نمونههای تصویری با کیفیت شایسته نشان میدهد و این پژوهش را به روزگار صفوی میرساند. همکاری در چاپ کتاب «پنجمین کنگرهی جهانی باستان شناسی و هنر ایران» چاپ1347 از دیگر کارهای ماندگار این هنرپژوه بزرگ ایرانی است.
بیشترین مقالات علیاکبر تجویدی در زمینهی تاریخ هنر، هنرهای سنتی، معماری و باستانشناسی در دهههای 1340 و 1350 در مجلهی «هنر و مردم»به چاپ رسیده است. همچنین از وی دو کتاب «هنر مدرن ایران» و «برگزیدهی اشعار حافظ» به زبان فرانسه برجای مانده است.
واپسین سالهای زندگی استاد علیاکبر تجویدی در بیماری و خانهنشینی در شهر پاریس سپری شد. علیاکبر تجویدی، زادهی 1305 خورشیدی نقاش، مترجم، پژوهشگرِ تاریخ هنر ایران و باستانشناسی، پس از گذران عمری پر بار در معرفی فرهنگ و هنر ایرانی، 20 خوردادماه 1396 در پاریس درگذشت.
پیکر زندهیاد علیاکبر تجویدی به سفارش خودش به زودی از فرانسه به ایران منتقل میشود و در قطعهی هنرمندان بهشت زهرا آرام میگیرد.
یک پاسخ
ایران زمین خدمات خاندان تجویدی به فرهنگ این آب و خاک هرگز فراموش نخواهد کرد.