«در اوستا و بهویژه در زامیادیشت (زامیاد به چم زمین) نام کوههایی دیده میشود که بیشتر آنها در فلات ایران جای گرفتهاند ولی دربارهی اینکه نام این کوهها چه چمی (:معنی) دارد و برابر با نام کدام کوهستانها هستند پژوهشهای بایسته و درخوری نشده و کار استاد ابراهیم پورداوود و ایرانشناسان باختر زمینی (:غربی) پس از آن گام آغازین پیگیری نشده است. شوربختانه مردم میهن ما با ایرانشناسی از دید دانشی (:علمی) آن تا اندازهی بسیاری بیگانه است و سرمایه و توجه درخوری از سوی دولتمردان ما هم به این کار باارزش سرازیر نمیشود. با اینکه به یاری زبانشناسی تطبیقی در زبانهای اوستایی، پهلوی و فارسی و دیگر لهجههای زبانهای ایرانی میتوان بسیاری از این کوهها را شناسایی کرد.
در این راه روانشاد عمادالدین خرمشاهی در کتابی با نام کوههای ناشناخته اوستا کوششی را آغاز کرد ولی کار وی تنها بر پایهی احساس پاک میهندوستانه بود و شناخت دانشی نداشت چراکه وی بدون به چشم آوردن دگرگونیهای پیدرپی زبانهای کهن ایرانی زبان کُردی کرمانشاهی را با زبان اوستایی یکی گرفته و همهی این کوهستانها را در بخشهایی از زادگاه خویش کرمانشاهان و پیرامون آن جستوجو کرده است. میدانیم زبان کُردی خود بازماندهی دگرگونشده و آمیزهای از لهجههای ایرانی سکایی- مادی (ساگارتی) و پارسی است که واژههای فراوانی هم از دیگر زبانهای خاورمیانه در آن آمده است ولی زبان اوستایی زبان مغان ماد بوده است که بهویژه در آذربایجان و ری زندگی میکردهاند. در اینجا و در آغاز برگردان آن بخش از زامیادیشت را که در پیوند با نام کوهستانها است….»
آنچه در بالا آمده چکیدهای از نوشتار «نخستین کوهی که در اوستا سربرآورد» نوشتهی جواد مفرد کهلان، اوستاشناس و پژوهشگر در امرداد 391 در رویهی اندیشه به چاپ رسیده است.
خوانندگان میتوانند برای دسترسی به هفتهنامهی امرداد افزونبر نمایندگیها و روزنامهفروشیها از راههای زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شمارهی 391 امرداد:
لینک اشتراک ایمیلی هفتهنامه امرداد: