اهل بندرعباس است و خالق آفرینههای ماندگار، پرتکرار و پرهوادار «ای شمع تو مسوز»، «میناب گلستونن»، «شروند کوکوکو»، «مکن سگده» و «مش احمد». او انسانی وارسته، سادهزیست و نیکاندیش است که در کوی (:محله) «دوراهی ایسینی»، یکی از کمبرخوردارترین کویهای بندرعباس، اجارهنشین است.هنرمند پیشکسوت نامآشنا، خالو قنبر راستگو؛ «قنبر احمد» دارای دکترای افتخاری خنیاگری (:موسیقی)، از نوازندگان صاحبسبک خنیای نژادهی ایرانی «ساز جفتی» است که در پنجمین اجلاس کمیتهی ثبت میراث ناملموس، شیوهی نوازندگی «نی جفتی» این استاد ارزشی در فهرست میراث معنوی کشور ثبت شد.
«زیر تابش آفتاب عصرگاهی، تابلوی بسیار بزرگی به نام «بیمهری» در کنار تابلو رنگورورفتهی «آیندگان 9» شگفتزدهام کرد. «کنار» تنومندی که میبایست ثبت شود و پابرجا بماند، اما با بیعدالتی با گازوییل، سنگ و سیمان ریشهاش را خشکانیده بودند و زخم تبر سینهاش را مصدوم کرده بود. کوچهای که سزاور بیمهری نبود، اما بود! چند گام جلوتر، در حیاطی کهن درخت نخل جوانی ایستاده مرده است و کوچهی تنگ و دلگیری ما را با خود میبرد. فاضلاب از میان آن میگذشت. جلوتر که رفتیم تنگتر شد، در جلوی در کوچک و نقرهفام خانهی بیحیاط «خالو قنبر» سه پله میخورد. مرغهای عشق خالو ابتدا خوشامد گفتند و سس با پیرمرد خوشاندیش یاسیپوش سر بیمهری بزرگ باز شد.»
آنچه در بالا آمده بخشی از داستان زندگی خالو راستگو، هنرمندی از خطهی جنوب کشورمان است که در رویهی مردم امرداد شماره 390 چاپ شده است.
خوانندگان میتوانند برای دسترسی به هفتهنامهی امرداد افزونبر نمایندگیها و روزنامهفروشیها از راههای زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شمارهی 390 امرداد:
لینک اشتراک ایمیلی هفتهنامه امرداد:
