«او را می‌باید از جمله‌ی رازآمیزترین سرادران شرق و فرماندهان تاریخ ایران بشمار آورد. چنانکه در آغاز نیز اساس یکی از رازورترین سازمان‌ها و پنهانی‌ترین دستگاه‌های سیاسی زمان را گذارده بود.
حسن صباح (زاده‌ی ۴۴۵ هجری / ۱۰۵۰ میلادی- درگذشته‌ی ۵۱۸ هجری / ۱۱۲۴ میلادی) با سامان دادن به جریان فکری اسماعیلیه‌ی نزاری و نبرد با دستگاه ستمگر خلافت، فرمانروایی اسماعیلیان الموت را بنیان نهاد که تا دو سده با نیرومندی به فرمانروایی پرداخت و با یورش مغولان (هلاکوخان) فروپاشید. اگرچه سلسله‌ی امامان اسماعیلی پس از سقوط الموت نیز همچنان در جریان بوده و هست. اگر از نوجوانی و چگونگی نخستین آشنایی و گرایش صباح به اسماعیلیه (در دیدار با امیره ضراب و ابونصر سراج-صوفی سده‌ی چهارم پس از اسلام) بگذریم، از ژرفای اندیشه و میزانِ دانش او نمی‌توان گذشت! در کارنامه‌ی سردار جنگاوری که همواره به سازماندهی نیروهای رزمی و سپاهی می‌پرداخته، چنین ویژگی‌هایی شگفت آور است. او کلام شناس (متکلم)، اخترمار (ستاره شناس)، بینشور (فیلسوف)، بر ریاضی (به ویژه هندسه) بسیار چیره و سخنرانی چیره دست بود.1 با شگفتی بسیار او در سده‌ی پنجم پس از اسلام، از زبان‌های لاتین و یونانی آگاهی بایسته داشته است! نزاریان و دیگر اسماعیلیان شیفته‌ی زندگی زاهدانه‌ی او بودند و….»
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار چاپ شده در رویه‌ی تاریخ امرداد 390 است با عنوان «خداوند الموت؛ اندیشمند یا جنگاور؟!». این نوشتار تاریخی که به زندگی حسن صباح پرداخته است به قلم فرشید ابراهیمی پژوهشگر تاریخ در تازه‌ترین شمارهی هفته‌نامه‌ی امرداد چاپ شده است.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
لینک خرید اینترنتی شمارهی 390 امرداد:
لینک اشتراک ایمیلی هفته‌نامه امرداد:
