سپندینه پیر نارستانه هر سال از دوم تیرماه خورشیدی به مدت پنج روز از روز سپندارمزد تا پایان آذر ایزد از ماه تیر گاهشماری اوستایی پذیرای گروه پرشماری از زرتشتیان است. زرتشتیان در این پنج روز با نیایش خود، اهورامزدا را ستایش می‌کنند و به روان و فروهر جان‌فدایان راه میهن درود می‌فرستند. پیرنارستانه یکی از مکان‌های سپند (:مقدس) زرتشتیان است.
گرچه درد و رنج‌ها پشت مرا خم کرده است لیک در کویت به امید فراوان آمده‌ام
سومین میعادگاه گردهمایی زرتشتیان در روستایی کوچک بالای کوه‌های دربید جا دارد. یک رشته آب مثل قنات از زیر زمین می‌رفت تا به یک حوضچه نه چندان بزرگ می‌رسید و در آنجا جمع می‌شد و از آن کرت‌ها را آبیاری می‌کرد. مهم‌ترین شوند پیدایش این مکان سپندینه وجود آب، ارزش و آبادانی آن در بیابان‌های خشک یزد است که زمانی شاید پناهگاه بسیاری از گریزندگان بوده است حتا پیش از زرتشتیان. هر چه بوده، شاید این مکان‌ها به هنگام ناآرامی‌ها، فشار و نیاز گروهی، پناهگاه بخشی از پناه‌جویان و گریزندگان زرتشتی به سوی خاور بوده است؛ همانند سایر پیرانگاه‌های ما که در خور پژوهش‌های بیشتر است.
به گواهی تاریخ، زرتشتیان از بنیادگذاران جشن‌ها و آیین‌های نیکو و بخرد بوده‌اند. آیین‌های دل‌انگیز که با سرشت انسانی سازگار بوده که ایرانیان در درازای تاریخ به فرهنگ والای خود ارج می‌گذاشته و ارج می‌گذارند و هیچگاه از دست نداده و کنار نگذاشته و نمی‌گذارد. زبان و فرهنگ مشترک سبب گردهم آمدن افراد جامعه و آشنایی، همفکری کردن و نزدیک شدن دل‌ها و آرمان‌ها به یکدیگر می‌شود؛ در پی آن پیوستگی و ماندگاری هر ملتی را فراهم می‌‌آورد.
امسال، سال 3759 زرتشتیان، 1400 خورشیدی برای دومین سال در پی پایداری ویروس ناشناخته کرونا گردهمایی آیینی در سپندینه پیرانگاه نارستانه امکان‌پذیر نشد. سالنمای راستی، نخستین ناشر سالنمای زرتشتیان ایران، نماهنگ شادروز زیارت پیر نارستانه و سرایش اوستای تندرستی با آوای دلنشین موبد مهربان فیروزگری را پیش‌کش دلدادگان نیایش در فضای مینوی پیر نارستانه می‌کند. امید است با اندیشه، گفتار و کردار نیک خود همواره در تراز خرد و وجدان به سوی پیشرفت و والایی گام برداریم. خود، خانواده، شهر، میهن و جهان را به جایگاه اشویی «فرشگرد» بازگردانیم. اورمزد پناه باد. دیر زیویم، درست زیویم، تا زیویم به کامه زیویم. گیتی‌تان باد به کامه تن، مینوی‌تان باد به کامه روان.
