بندرکنگ پهنه‌ای از دیدنی‌ها، ساحلی از موج‌های آرام و رام و شهری آکنده از مردمانی خون‌گرم و مهربان است. جایی است که گوهرهای دریا به دست می‌آید و زندگی هر روز آکنده از شادی‌ها و لبخندها سپری می‌شود. سختی‌ها در برابر زیبایی‌های شهر و دل‌های نرم‌خو و مهرآگین مردمان آن دیار رنگ می‌بازد و روزها در جریانی پیوسته و موج‌وار ادامه می‌یابد. از دیرزمانی که تاریخ به یاد دارد تاکنون بندرکُنگ چنین بوده است: پویا و رامش‌گر و سرشار از شور و شادمانی.
از بندرعباس، مرکز استان هرمزگان تا کهن‌شهر تاریخی بندرکنگ، اندکی بیش 180 کیلومتر راه است و جاده‌ای هموار این دو بندر را به هم پیوند می‌دهد. بندرکنگ از شمار شهرهای پیوسته به شهرستان بندرلنگه است؛ بندری که در سایه‌سار تاریخ دیرینه‌ای آرمیده و در کرانه‌ی ساحل خلیج‌فارس پهلو گرفته است. آنجا شهر جاشوها، ملوانان، کشتی‌ها و لنج‌هایی است که سراسر خلیج‌فارس را درمی‌نوردند و رهسپار دورترین بندرها و دریاها و اقیانوس‌ها می‌شوند. تا دنیا دنیا بوده کار ملوانان بندرکنگ همین بوده است: مردان بی‌باکی که با لنج‌هایشان پهنه‌های آبی را می‌شکافتند و ارمغان‌ها از بندرکنگ به دورتر جاها می‌بُردند و ره‌آورده‌های گوناگون با خود می‌آوردند. بندر کنگ مهد و جایگاه لنج‌سازی جنوب ایران است. خود شهر نیز با بافتی تاریخی آکنده از بادگیرها و خانه‌های کهن و گذرگاه‌ها و کوچه‌های زیبا و یگانه است. کنگ یکی از کهن‌ترین بندرهای ایران به شمار می‌رود و ساختار دیرینه‌ی آن در فهرست آثار ملی سرزمین ما ثبت شده است.
آنچه بندرکنگ را چشم‌نوازتر می‌سازد، همان بادگیرهایی است که در سراسر شهر دیده می‌شوند. مهرازی شهر از آن بادگیرها جلوه‌ای دل‌نواز گرفته است. بیشتر خانه‌های کهن بندرکنگ ازآنِ بازرگانانی بوده است که سازه‌های خود را از سنگ و گچ برمی‌افراشتند و بر بلندای خانه‌ها بادگیرها را می‌ساختند تا از پسِ گرمای جنوب و وزش بادهای گرم برآیند و زندگی را آن‌گونه که دل‌خواهشان است، بگذرانند. هوشیار باید بود تا نوسازی‌هایی که این روزها در گوشه و کنار شهر دیده می‌شود، بافت زیبا و گوهرینه‌ی بندرکنگ را برهم نزند و اندامی ناسازوار پدید نیاورد.
مردمان سرافراز و کوشای بندرکنگی از گذشته‌های دور تاکنون به چیره‌دستی در دریانوردی و ماهیگیری شناخته می‌شده‌اند. افزون‌بر اینکه بازرگانانی دریاپیما نیز بوده‌اند. آن‌ها کالاهایی مانند خرما، جوز، عصاره‌ی زردرنگی به نام مستکی و بسیار چیزهای دیگر را به ساحل‌ها و بندرهای دور و نزدیک می‌بُردند و سر از آفریقا و آسیای خاوری درمی‌آوردند و با خود هزار کالای رنگارنگ به زادگاهشان، بندرکنگ، می‌آوردند. ساخت لنج در بندرکنگ نیز رونق و گسترشی بسیار دارد. از همین‌روست که لنج‌سازی بندرکنگ در شمار فهرست جهانی یونسکو ثبت شده است.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «بندر کُنگ؛ شهر جاشوها و لنج‌ها»، به قلم بامداد رستگار ، که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را در رویه‌ی هشتم (هشتی) امرداد شماره‌ی ۴۴۷ بخوانید.
«امرداد» شماره‌ی ۴۴۷ با عنوان «بارگهِ داد، یا سرنوشت ستمکاران!؟» از دوشنبه ۱۷ آبان‌ماه ۱۴۰۰ خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان قرار گرفت.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند:
