مجله‌ی هوخت پس از سی وپنج سال انتشار مرتب و بدون جا افتادگی، شوربختانه در آبان ماه 1363 خورشیدی تعطیل شد و تا کنون کسی از علت متوقف شدن انتشار آن با خبر نیست.
اولین شماره‌ی این مجله‌ی پردوام زرتشتی در فروردین ماه سال 1329خورشیدی با صاحب امتیازی روانشاد دکتر رستم صرفه منتشر شد. از نویسندگان اولیه و بنیان‌گزاران این نشریه می‌توان از دکتر فرهنگ مهر، موبد دکتر سهراب خدابخشی، فرنگیس یگانگی و روانشادان مهندس رستم پارکی، جان‌باخته اسفندیار دارابیان و بعدها رستم شهزادی و تیمسار اشیدری نام برد. به مدت طولانی روانشاد اردشیر جهانیان سردبیری آن را بر عهده داشت و تا آخرین روز انتشار این مسوولیت سنگین بر دوش این فرزانه‌ی ارجمند و فرهیخته‌ی فرهنگی بود. به راستی یادش گرامی باد که زحمت‌های بسیاری برای مسایل فرهنگی جامعه کشید و رنج‌های بسیار دید و به غیر از سردبیری هوخت، کارهای فرهنگی و سیاسی فراوانی هم انجام داد که درخور توجه است. امروزه ما -متاسفانه- با امکانات زیادی که اکنون داریم حتا یک دهم آن کارها را هم انجام نمی‌دهیم!
امسال سی و چهارمین سالی ست که این مجله‌ی ارزشمند جامعه‌ی زرتشتی خاموش شده است و کمتر کسی از زرتشتیان از این نشریه ی با سابقه و پرآوازه در این مدت یادی کرده است، به غیر از سرگذشتی که در شماره‌ی 27 سال دوازدهم مجله‌ی «وهومن» درباره‌ی آن به قلم آرش سرایی به چاپ رسیده است، سپاسنامه و یادبود دیگری از هوخت ندیدم و نشنیدم.
نوشته‌ای را که می‌خوانید به این سبب نگارش یافته که:
نخست – یادی کرده باشم از با سابقه‌ترین نشریه‌ی زرتشتی در سالگرد توقف انتشار آن، تا از یادها دور نگردد.
دوم – نگاه و توجه خوانندگان را به این مهم جلب نمایم که دوره‌ی مجله‌ی هوخت دارای مقالات و نوشته‌های پژوهشی، تاریخی، فرهنگی و دینی ارزشمندی بوده که هنوز هم تازه و قابل خواندن است و چه بسا کسانی به این مقالات نیاز دارند و دسترسی به آن نوشته‌ها برایشان دشوار است و یا برای پژوهش‌های‌شان خواستار این گونه نوشته‌ها هستند، ولی آنها را نمی‌یابند و یا نمی‌شناسند.
اگر یک و یا چند تن از زرتشتیان همت کنند و امکانات چاپ و انتشار این نوشته‌های ارزشمند و ماندگار را فراهم نمایند، به راستی به فرهنگ جامعه‌ی خود خدمت کرده‌اند. باید این مقالات و نوشته‌ها را طبقه‌بندی موضوعی کرد، و سپس ویرایش و آماده‌ی چاپ نمود. جالب است بدانید که روانشاد اردشیر جهانیان تعدادی از مقالات چاپ شده در هوخت به قلم خودش را به صورت کتاب‌های کوچکی در همان زمان انتشار داده بود و کاش برای بقیه‌ی نویسندگان هم چنین کاری می‌شد.
سوم – پیشنهاد می‌شود برای دست‌اندرکاران هوخت که درگذشته‌اند یادنامه‌ای هر چند کم برگ و کوتاه انتشار یابد و برای بزرگان و نویسندگانی که زنده‌اند و در این نشریه کار کرده و یا خدمتی انجام داده‌اند، جشن بزرگداشتی برگزار و خاطراتشان منتشر شود، تا جوانان همکیش یاد بگیرند که چگونه باید به جامعه‌شان خدمت کنند.
چهارم- اهالی انجمن‌نشین را به فکر وادارم که در اندیشه‌ی نویسندگان و پژوهشگران و این گونه خدمت‌گزاران راستین فرهنگی جامعه باشند و کمی هم در این راه پول خرج کنند، گرچه اینان را شاخه‌ی گلی کفایت می‌کند و خرج زیادی ندارند!
2 پاسخ
با درود و خسته نباشید خدمت استاد بوذرجمهر پرخیده: راستی چرا مجلهً هوخت متوقف شد؟ و چرا دوباره راه اندازی نشد؟ و آیا نمیشود دو باره راه اندازی کرد؟ مجلهً پر باری بود، و همانطوریکه مرقوم فرمودید دارای نوشته هایی پژوهشی، تاریخی، فرهنگی، دینی و آگهی بود. ناگفته نماند که من چند شماره از این مجله دارم که اگر لازم باشد حاضرم در اختیار قرار دهم. گر در کتابخانهً یگانگی هم باید موجود باشد.با سپاس.
با درود و خسته نباشید خدمت استاد بوذرجمهر پرخیده: راستی چرا مجلهً هوخت متوقف شد؟ و چرا دوباره راه اندازی نشد؟ و آیا نمیشود دو باره راه اندازی کرد؟ مجلهً پر باری بود، و همانطوریکه مرقوم فرمودید دارای نوشته هایی پژوهشی، تاریخی، فرهنگی، دینی و آگهی بود. ناگفته نماند که من چند شماره از این مجله دارم که اگر لازم باشد حاضرم در اختیار قرار دهم. گر در کتابخانهً یگانگی هم باید موجود باشد.با سپاس.