چغازنبیل، بزرگ‌ترین نیایشگاه ایران باستان زیگورات‌ها را ویژه‌ترین و برترین پرستشگاه‌ها می‌دانند که شمار آنها به ۴۰ سازه در سراسر جهان نمی‌رسد. چغازنبیل شوش، یکی از پرآوازه‌ترین آنها در جهان است.
در آستانه‌ی ۱۲۵۰ پیش از میلاد، بزرگ‌ترین نیایشگاه باستانی ایران در زمان پادشاهی ایلامی‌ها در۴۰ فرسخی پایین‌دست شوش (شهر باستانی) در استان خوزستان ساخته شده است. این زیگورات به جا مانده از شهر دوراونتاش، در زمان اونتاش‌گال پادشاه بزرگ عیلام (ایلام) برای ستایش ایزد اینشوشیناک، نگهبان شوش، ساخته و در یورش سپاه آشور بانیپال، به‌همراه پیشینه‌ی ایلامی ویران شده است. خاورشناسان چغازنبیل را نخستین ساختمان آیینی ایران می‌دانند که به نام نخستین سازه با پیشینه‌ی ایران در شمار به‌جای مانده جهانی یونسکو جای گرفته است. چغازنبیل به زبان لری، به نام تپه سبدی می‌دهد.
پرآوازه‌ترین زیگورات جهان اینجاست
در میان نیایشگاه‌ها در زمان باستان، زیگورات‌ها از ویژه‌ترین آنها بوده‌اند. زیگورات که همان بالا رفتن است، بر بلندای یک بخش ساخته می‌شدند و در ساخت آنها از بهترین ابزار سود برده‌اند.آمیختگی آنها از خشت یا آجر گلی و هرمی بوده است. این سازه‌های پلکانی، به شوندی بر روی زمین پا گرفته‌اند که چهار گوشه‌ی آن بر چهار سوی ویژه پیرامونی آن است. بیشتر آنها ۳، ۵ یا ۷ طبقه «ساختمان روی هم» دارند و بلندای آنها تا ۱۰۰ گز می‌رسد.
نام‌آورترین و بزرگ‌ترین زیگورات به جا مانده از دوران باستان، زیگورات چغازنبیل است که با گستردگی ۱۰۳ در ۱۰۳ گز و به بلندای ۵۲ گز، در ۵ طبقه ساخته شده و اکنون تنها ۲۵ گز از آن برجای مانده‌است.
آنچه در بالا آمده است بخشی از نوشتاری‌ست با عنوان «بررسی پیوند زیگورات چغازنبیل، چوقا و بختیاری‌ها» به قلم محمد ابولیان نوروزی که در تازه‌ترین شماره‌ی امرداد چاپ شده است.
متن کامل این نوشتار را در رویه‌ی سوم (مردم) شماره‌ی 450 امرداد بخوانید.
«امرداد» شماره‌ی 450 از دوشنبه، 20 دی‌ماه، 1400 خورشیدی، در روزنامه‌فروشی‌ها و نمایندگی‌های امرداد در دسترس خوانندگان خواهد بود.
خوانندگان می‌توانند برای دسترسی به هفته‌نامه‌ی امرداد افزون‌بر نمایندگی‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها از راه‌های زیر نیز بهره ببرند.
یک پاسخ
لرهای بختیاری