«ماجرا از «چاه شمارهی یک» آغاز شد! نخستین چاه نفت خاورمیانه که در منطقهی مسجدسلیمان (استان خوزستان) جای دارد و نخستین فوارهای که نویددهندهی روزگاری نو، اما باورنکردنی بود، از آن برخاست.
آغاز کاوش در این چاه در سال ۱۲۸۶ خورشیدی آغاز شد و در ۵ خرداد سال ۱۲۸۷ خورشیدی برای نخستینبار گروه کاوش درپیِ ماهها حفرِ چاه به نفت رسیدند.
ویلیام ناکس دارسی (۱۱ اکتبر ۱۸۴۹–۱ مه ۱۹۱۷) کارآفرین، بازرگان و صنعتگر بریتانیایی بود که یکی از بنیانگذاران اصلی صنعت نفت و صنایع پتروشیمی در ایران به شمار میآید.
او در سال ۱۹۰۰ پیماننامهای با هنری دراموند ولف، آنتوان کتابچیخان1 و کوته برای اکتشاف نفت در ایران امضا نمود. گفتوگوی آنان با مظفرالدین شاه قاجار در سال ۱۹۰۱ آغاز شد و در آغاز مبلغ بیست هزار پوند برای اکتشاف، در یک میلیون و دویست هزار کیلومتر مربع پیشنهاد شد که در صورت کشف نفت، این امتیاز برای شصت سال، از شاه قاجار گرفته شود. در برابر، دولت ایران ۱۶٪ درصد از سود سالانه این شرکت را ویژهی خود ساخت.
گروهی با نام جورج رینولدزبی برای کاوش به ایران فرستاده شد و بیدرنگ آغاز به جستوجو و اکتشاف نمودند. تا سال ۱۹۰۳ که ویلیام دارسی پیرامون پانصد هزار پوند هزینه کرده بود، روند کاوش بدون هیچ برآیندی بازایستاد. سپس دارسی وادار شد برای به دست آوردن صد هزار پوند دیگر شرکتِ نفتِ برمه را در سهام سندیکا با خود شریک کند.»
آنچه در بالا آمده بخشی از نوشتار رویهی تاریخ با عنوان «چاه شماره یک؛ نخستین فوران ثروت» به خامهی (:قلم) فرشید ابراهیمی پژوهشگر تاریخ است که در امرداد 410 چاپ شده است.
خوانندگان میتوانند برای دسترسی به هفتهنامهی امرداد افزونبر نمایندگیها و روزنامهفروشیها از راههای زیر نیز بهره ببرند.
لینک فروش اینترنتی امرداد شمارهی 410