سرانجام سنگ‌نبشته‌ای که به تازگی پیرامون شهر استخر و نقش رستم فارس به‌دست آمد و گفته شد نام زرتشت بر آن نگاشته شده است، در پی خودداری از جابه‌جایی آن به موزه دچار آسیب شد.
دکتر اتابکی که بررسی‌های گسترده‌ای پیرامون تخت‌جمشید، شهر استخر، نقش رستم و دشت مرودشت انجام داده در این‌باره به امرداد گفت: هنگامی که این سنگ‌نبشته را مورد خوانش قرار دادیم و پی بردیم که نام زرتشت در این سنگ‌نبشته به نگارش در آمده، در بازید میدانی و سپس با درخواست یک نامه‌ی رسمی از بنیاد پژوهشی پارسه-پاسارگاد خواستار جابه‌جایی این سنگ‌نبشته برای حفاظت به پایگاه نقش رستم یا تخت‌جمشید شدیم که پس از گذر چندین ماه از جابه‌جایی آن خودداری کردند و این در حالی بود که به هشدارهای پی‌در‌پی ما برای در مخاطره قرار گرفتن این سنگ‌نبشته (با دیرینگی دوره ساسانی) هیچ واکنشی انجام نداند.
او در همین‌باره چنین گفت که شوربختانه کوهستان تخت‌جمشید و نقش رستم که در حریم درجه یک میراث فرهنگی قرار گرفته‌اند و سرشار از آثار و محوطه‌های باستانی‌اند، به‌تدریج تبدیل به یک آبکش یا ترشباله شده‌اند که حفاران غیرمجاز و سوداگران عتیقه هر از چند گاهی بخش‌هایی از آن را آماج حفاری‌های غیر مجاز قرار می‌دهند و بسیاری از آثار باستانی را از میان می‌برند و این در حالی است که سرپرستان امر(بنیاد پژوهشی پارسه-پاسارگاد) بی‌تفاوت، شاهد تخریب میراث چندهزارساله دشت مرودشت هستند.
در کنار همین سنگ‌نبشته‌ای که به تازگی کشف شده، بیش‌از ده‌ها مورد حفاری‌های غیر مجاز و تخریب آثار با «دریل»،«چکش» و «دینامت» دیده می‌شود که هنوز برخی از ابزار تخریب حفاران غیر مجاز در لابه‌لای آثار باستانی دیده می‌شود.
دکتر اتابکی که خود دبیر انجمن میراث فرهنگی«سروش گهر پارسه» است گفت: به دید من بنیاد پژوهشی پارسه -پاسارگاد که نزدیک به دو دهه بر آثار دشت مرودشت و پاسارگاد سایه افکنده، می‌بایست از این مکان رخت ببندد و آثار باستانی دشت مرودشت زیر نظر میراث فرهنگی این شهرستان قرار گیرد(چنانچه آثار دیگر شهرستان‌های استان فارس را میراث فرهنگی آن شهرستان‌ها اداره می‌کنند). وی یادآوری کرد به بهانه‌ی «میراث جهانی» متاسفانه متخصصان علمی و مسوولان دل‌سوز و بومی شهرستان مرودشت و پاسارگاد را از مدیریت این مجموعه ای با ارزش چند دهه کنار گذاشته‌اند و این در حالی است که افراد غیر بومی که نه‌تنها شناختی به آثار و مردم اینجا ندارند بلکه فاقد مدیریت و تخصص کافی نسبت به آثار دشت مرودشت هستند را به‌عنوان مدیر و متخصص در همه‌ی رشته‌های میراث فرهنگی قرار داده‌اند (برای نمونه کدام یک از کاوش‌ها و حفاری‌های علمی زیر نظر متخصصان بومی شهرستان مرودشت انجام شده است. مگر نه اینکه به بهانه‌ی «مجموعه جهانی» افراد ناآگاه و غیردل‌سوز که خویشتن را متخصص می‌خوانند همواره با هیات‌های خارجی و با نفوذ بنیاد پژوهشی پارسه -پاسارگاد، در دو دهه به کاوش در دشت مرودشت ادامه داده‌اند و متخصصان آگاه را کنار گذاشته‌اند).
اتابکی که خود کتاب‌ها و مقالاتی درباره‌ی آثار دشت مرودشت به نگارش در آورده در پایان یادآور شد به دلیل ویران‌کردن گسترده در حریم تخت‌جمشید و نقش رستم و همچنین آسیب به این سنگ‌نبشته دوره‌ی ساسانی که پیشینه‌ای نزدیک به 1600ساله دارد از سوی نماینده شهرستان مرودشت، پاسارگاد و ارسنجان، میراث فرهنگی شهرستان مرودشت، فرمانداری شهرستان، شورای شهر و دادستان شهرستان مرودشت پیگیر اهمال و کم‌کاری بنیاد پژوهشی پارسه-پاسارگاد خواهیم شد تا بار دیگر شاهد تخریب و نابودی آثار فرهنگی شهرستان‌مان نباشیم. وی همچنین از همه‌ی انجمن‌ها و دوست‌داران میراث فرهنگی خواست که نسبت به ویران‌کردن آثار فرهنگی واکنش یکپارچه‌ای انجام دهند تا بار دیگر شاهد این بی‌تفاوتی و ویران‌شدن آثار نباشیم.
فرتورها رسیده است.
6744
3 پاسخ
زمانی که از داشته هامون نمی توانیم مراقبت کنیم تا زمانی که میراث داران خوبی نیستیم تا زمانی که به تلاش های پژوهشگران ارج نمیگذاریم و درخواست ها و راهکارهای امانتداری نیاکانی را ساده انگاری تصور میکنیم تا زمانی که نسبت به آثار ملی و هویت ایرانی خودمان ارزش قایل نیستیم بهتر هست میراث مانده در موزه های خارج از کشور مانند موزه شیکاگو به دستمان نرسد. مگر سرانجام نگهداری چند گونه حیوان که از خارج به ایران سپردن چی شد. سرانجام میراث طبیعی زیست بوم چه شد. جنگلها تالابها مزرعه ها، دریاچه های سرزمینم ایران… استواری کوه را هم به زانو درآوردند
درود بر یزدان پاک درود بر راستگوترین و پاکترین مرد بزرگ اشو زرتشت…واقعا جای شادی دارد که نام پاکترین انسان در سنگ نبشته ی پیداشده قرار گرفته…امیدوارم اندیشه ی درست در مورد تخریب این میراث چند هزار ساله بشود
مایه تاسف هیچ ملتی اینجوری با آثار تاریخی اش رفتار نمیکند که ما میکنیم واین بیخیالی های ما باعث از دست رفتن بسیاری از آثار تاریخی ما شده برای کتیبه پل مهر نرسه هم کاری نکردند