والیبال بانوان چشم به آینده‌ای روشن دارد

جام 36 نیز با همه ی فراز و نشیب‌هایش به پایان رسید. «امرداد» تلاش می‌کند تا همچون ادوار پیشین نگاهی ویژه به رشته‌ی والیبال در میان بانوان داشته باشد.

در بخش دوم تحلیل خود به پیکارهای رده‌ی بانوان می‌پردازیم. پیکارهای این رده با باشندگی هشت تیم و در چارچوب دو گروه چهار تیمی برگزار شد. وارون رده‌ی آقایان، پیکارهای این رده نسبت به دوره‌ی پیشین از دید کمی و کیفی رشد آشکاری را نشان داد و امیدواری‌های بسیاری را در دل دوست‌داران این رشته‌ی ورزشی پدید آورد. باشندگی تیم امید گردآفرید با ترکیبی از بازیکنان نوجوان نشان داد که این تیم ریشه‌دار به پشتوانه‌سازی و توجه به سنین پایه باور دارد. در صورت برنامه‌ریزی درست و بهره‌گیری از یک مربی کارآزموده در زمینه‌‌ی آموزش سنین پایه، تا پنج سال آینده کمینه دو تا سه بازیکن بزرگ‌سال توسط این تیم معرفی خواهد شد.

تیم آدریان تهران تیم شگفتی‌ساز این دوره بود، تیمی که سالیان زیادی است در پیکارهای این رده باشنده است، در این دوره با به خدمت گرفتن شماری از بازیکنان تیم آناهیتا ورجاوند، یکی از تیم‌های مدعی سالیان نه چندان دور، از جمله بیتا کاویانی، ماندانا غریب‌شاهی، ماندانا فرامرزی، پریسا درخشنده و همچنین مهرنوش کاویانی از تیم اردشیر همتی کرمان توانست نتایج درخشانی را به دست آورد. از جمله برد دو بر هیچ برابر تیم مدعی پارسه شیراز در بازی دور گروهی. همچنین برد دو بر هیچ برابر تیم یاران آرمین، مدافع عنوان قهرمانی که شوند(:باعث) شگفتی همگان شد. سرویس‌های مهارناشدنی مهرنوش کاویانی در کنار اسپک‌های دیدنی بیتا کاویانی، در به دست آمدن این نتایج بی‌تاثیر نبود. این تیم در پایان، جایگاه دومی پیکارها را از آن خود کرد.

تیم پارسه شیراز که به سبب غیبت دو بازیکن تاثیرگذار خود پریناز مهران و افروز سهرابی در بازی روز نخست و شکست در دیدار روبه‌روی آدریان تهران به حذف نزدیک شده بود، در دیداری تماشایی و نزدیک، در حالی که تیم پارسه شیراز برای صعود به جمع چهارتیم برتر دور نیمه‌نهایی تنها به کسب پیروزی آن هم با برتری دو بر صفر نیاز داشت و علیرغم پیروزی در ست نخست، در ست دوم ۲۴ بر ۲۲ از حریف خود عقب بود، امتیازهای عقب افتاده را جبران کرد تا هر دو تیم در امتیاز ۲۴ برابر شوند و در پایان توانست برابر تیم خوب گردآفرید به برتری دو بر هیچ دست یابد. سرویس‌های خوب و با ریسک بالای سحر مژگانی، بازیکن پارسه شیراز بیشترین تاثیر را در جبران عقب‌ماندگی این تیم داشت؛ به سخنی دیگر، تیم پارسه شیراز فینال زودرس خود را با پیروزی پشت سرگذاشت تا مسیر قهرمانی‌اش هموار شود و با وجود در اختیار نداشتن ساناز گشتاسبی به شوند مصدومیت، با پیروزی برابر تیم‌های یاران رامتین و آدریان در بازی‌های ضربدری و نهایی، به عنوان قهرمانی دست پیدا کرد.

تیم گردآفرید هم در عین شایستگی حذف شد و از صعود به جمع چهار تیم پایانی بازماند. این اتفاق در حالی رخ داد که تیم گردآفرید از لحاظ هماهنگی و دریافت‌های نخست و توپ‌گیری انتهای زمین، یکی از آماده‌ترین تیم‌های چندسال اخیرش را در اختیار داشت.

تیم یاران رامتین که همان تیم سازمان و باشگاه جوانان زرتشتی یزد بود و با سه پیروزی به دیدار نیمه‌نهایی راه یافته بود، همچون «جام وهمن» در سال گذشته در دیدار ضربدری از تیم پارسه شیراز شکست خورد و دیدار نهایی را از دست داد تا در دیدار رده‌بندی و در یک بازی نفس‌گیر و دیدنی با پیروزی برابر یاران آرمین، جایگاه سومی را به دست آورد. یسنا دمهری و آناهیتا نمیرانیان تاثیرگذارترین بازیکنان تیم یاران رامتین بودند که به ترتیب در زدن سرویس و توپ‌گیری عالی کار کردند.

تیم یاران آرمین مدافع عنوان قهرمانی که بازی‌های ضربدری و رده‌بندی را در دیدارهایی نزدیک به ترتیب برابر تیم‌های آدریان و یاران رامتین واگذار کرد، هیچگاه چهره‌ی یک بازنده را نداشتند و در حالی که این تیم شماری از بهترین سرویس‌زنان رده بانوان را در اختیار دارد، در این دو دیدار چندان موفق نشان نداد. آسیب‌دیدگی سپیده مالی، بازیکن چپ دست و قدرتی‌زن این تیم و نبودِ آندیا کاویانی هم در بروز این نتیجه بی‌تاثیر نبود.

تیم سپنتا کوچه بیوک که با مربی خود سروش مژگانی برای نخستین بار در این پیکارها باشنده بود، نشان داد توان لازم برای تبدیل شدن به یک تیم خوب را در اختیار دارد. همچنین تیم منتخب تهران نیز که در دور نخست حذف شد، دیگر تیم این رده بود که با ترکیبی از بازیکنان دو تیم وهومن و کانون دانشجویان زرتشتی پا به این پیکارها گذاشته بود و به یقین در صورت حفظ این ترکیب و افزوده شدن چند بازیکن جوان، این تیم نیز می‌تواند در جام‌های آینده حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد.

پریناز مهران از تیم پارسه شیراز، مهرنوش کاویانی از تیم آدریان، یسنا دمهری از تیم یاران رامتین و فرشته فلفلی از تیم یاران آرمین امتیازآورترین بازیکنان چهار تیم راه یافته به دور دوم در دیدارهای ضربدری، رده‌بندی و نهایی بودند.                  

در کنار جنبه‌های فنی و کارکردی تیم‌ها، مواردی هم در جام جان‌باختگان وجود دارد که به گونه‌ی مستقیم بر بازی تیم‌ها تاثیر منفی می‌گذارد. از جمله برگزاری پیکارها در ساعات پایانی شب که گاهی تا ساعت 2 بامداد نیز به درازا می‌کشد. برگزاری پیکارها در زمین آسفالت که به نوبه‌ی خود واکنش بازیکنان در توپ‌گیری‌ها را محدود می‌کند. شیب بسیار زیاد و نامناسب زمین و کم بودن فاصله‌ی خطوط انتهای زمین تا فنس‌های محصورکننده که بازیکنان تیم‌ها را به ویژه در هنگام زدن سرویس و تشخیص توپ‌های لب تور و دنبال کردن توپ‌های سردفاع با مشکل جدی روبه‌رو می‌کند. به این مشکل‌ها می‌توان وزش باد و نور مستقیم خورشید در برخی از ساعت‌ها را نیز افزود. امید است در آینده با ساخت سالن و فراهم شدن زمین سرپوشیده از لحاظ امکانات به سطحی برسیم که بتوانیم برتری و کاستی‌های تیم‌ها و بازیکنان را بدون تاثیرگذاری عوامل جنبی بررسی کنیم.