جشنواره‌ی آموزشی – فرهنگی «نارکی» هم زمان با آیین نیایش و گردهمایی سالانه‌ی زرتشتیان در زیارتگاه «پیرنارَکی» مِهریز یزد برگزار شد. همچنین در کنار این برنامه، شش تَن از نوجوانان به گونه‌ی رسمی به دین مَزدایی (زرتشتی) فرا خوانده شده و آیین سدره پوشی را به جا آوردند.
به گزارش اَمرداد، اگر می‌خواهی دل به عشق بسپاری و از خود رها شوی، اگر خواهان آنید که پیوند دل داده و دلدار (:عاشق و معشوق) را ببینید و حس کنید، تنها کافی است به نیایشگاه «پیر نارَکی» بروید. آن‌جا که زن و مرد و پیر و جوان با پروردگار خود، بی‌آلایش (:خالصانه) راز و نیاز می‌کنند. چه نیکوست این دلباختگی. براستی که صحنه‌ای زیبا و عارفانه رقم می‌خورد. حس ویژه و شورانگیزی به انسان دست می‌دهد که نمی‌توان آن را بیان کرد. مهر و پاکی و همدلیِ (:خلوص و صمیمیت) ویژه‌ای پابرجاست. از راه‌های دور و نزدیک و استان‌ها و شهرهای گوناگونی خود را به این جا می‌رسانند. تنها با یک آرمان و آن هم نیایش و زیارت «پیر» است. بی‌گمان «پیر نارَکی» جدا از جنبه‌ی دینی به جا مانده و همگانی، نیایشگاهی به جا مانده از روزگار ساسانیان است در دامان کوهی که به کوه «سیاه» نامدار شده است. برخی آن را نیایشگاهی در پیوند با آیین مهر می‌دانند و برخی دیگر آن را آتشکده‌ای وَرجاوند. هر چند هنوز بررسی علمی و استواری از دیدگاه باستان‌شناسی بر روی آن انجام نشده است، ولی به هر روی این جا نیایشگاهی باستانی بوده که از پَس سده‌ها و فراز و نشیب‌های تاریخی گذر کرده و راز و رمزهای نهفته‌ای را در دل خود دارد و هر ساله زرتشتیان در آیین و آداب ویژه‌ای در روزهای 12 تا 16 اَمرداد ماه گِرد هم آمده و به راز و نیاز به درگاه اهورامزدای جان وخرد پرداخته و گوش و دل به ندای پاک « او » می‌سپارند.
اما امسال «پیرنارکی» حال و هوای ویژه‌تری داشت و با جشنواره‌ی آموزشی – فرهنگی نارکی و آیین سدره‌پوشی نوجوانان و سپاسداری از دانش آموزان با باشَندگی نماینده مجلس زرتشتیان، دکتر اسفندیار اختیاری همراه بود. این هَمایش در پَسین (:عصر) روز 14 اَمرداد ماه در تالار شاهرخ و شیرین برگزار شد. در این برنامه سه پسر و سه دختر به وسیله‌ی موبدان آیین سدره پوشی را به جا آورده و به گونه‌ی رسمی به آیین مَزدایی فراخوانده شدند. همچنین این شش تَن با آداب ویژه‌ای با آواز و خُنیا به زیارتگاه و دیدار «پیر» رفته و زندگی تازه‌ای را در پیمان با پروردگار خود آغاز کردند. از دیگر برنامه‌های این هَمایش خُنیاگری سنتی (:موسیقی و آواز) بود که با استقبال پر شور مهمانان رو‌به‌رو شد. پسر و دختر جوانی که به تازگی آیین «پیوکانی» یا ازدواج را انجام داده بودند نیز با شادی و خُنیا در نیایشگاه مورد استقبال جای گرفتند.
در استان یزد شش نیایشگاه به جا مانده از روزگار ساسانیان وجود دارد که هر کدام در شهر و منطقه‌ای در دامان کوه جای گرفته‌اند. همچنین برای هر نیایشگاه زمان و تاریخی وجود دارد که هر ساله با آیین و آداب ویژه‌ای زرتشتیان سراسر کشور گِرد هم می‌آیند و به زیارت می‌پردازند. نیایشگاه یا زیارتگاه «پیر نارکی» در 58 کیلومتری جنوب خاوری (:شرقی) شهر یزد جای گرفته است که روز ویژه‌ی زیارت آن «مهر روز تا وَرهَرام روز»، شانزدهم تا بیستم اَمرداد ماه از سالنمای خیامی یا زرتشتیان (12 تا 16 اَمردادماه با سالنمای کنونی) است.
در زیر نگاره‌هایی که 14 و 15 اَمرداد گرفته شده است را ببینید :
نیایشگاه پیرنارنکی در دامان کوه سیاه استوار است.
نمای خشتی زیبا در اتاق هایی که به آن خیله می گویند، شگفت انگیز است
گچ بری های زیبا درون خیله ها
بادگیرها که نمادی از زندگی کویرنشینی است
کوچکترها هم به راز و نیاز سرگرم هستند و همگی دل به پیر می سپارند
هنگامی که غرق در نیایش هستی، عالمی دارد که نمی توان وصفش کرد
تازه آروس و داماد را نیز با شادی همراهی می کنند در نیایشگاه و آرزوی بهروزی برایشان دارند
به هر کدام از این ساختمان ها، خیله گفته می شود که برای آسایش مسافران برای نیایش و گردهمایی سالانه است
اسفندیار اختیاری، نماینده مجلس زرتشتیان، فرد سمت چپ بهروز جراح، سرپرست پیر نارکی
درون سالن همایش پیرانگاه نارنکی
با خنیاگری سدره پوشان را همراهی می کنند و آرزوی شادی و تندرستی برایشان دارند
با آینه و گلاب به استقبال باشندگان در همایش می روند
جا آوردن آیین سدره پوشی به وسیله موبدان
چه نیکوست که غرق در نیایش باشی در چنین فضای آرام بخشی
زیبایی های شب دل انگیز و شور آفرین است
زرتشتیان از سراسر ایران برای نیایش سالانه گرد هم می آیند و شب باشکوهی را کنار هم می گذرانند
عکس از سیاوش آریا است.
6744
