کوهنوردان زرتشتی پس از چند صعود برای آماده‌سازی سرانجام توانستند با دو روز کوه‌پیمایی در 26 امرداد 1401 به چکاد دماوند برسند.
ساعت 4 بامداد ۲۵ امرداد ۱۴۰۱ از درب رستم باغ برنامه آغاز شد. ساعت ۶.۱۵ به پارکینگ جنوبی دماوند رسیدند. ساعت ۹ بامداد پیمایش به سوی پناهگاه انجام شد و ساعت ۱۳.۱۵ گروه به پناهگاه رسیده و چادر زدند تا استراحت کنند. ساعت ۳.۱۵ نیمه شب 26 امرداد از پناهگاه به سوی قله حرکت کردند. با وجود وزش باد شدید ساعت ۱۰ صبح گروه پای بر بلندای سپندینه کوه دماوند گذاشت و همگی با موفقیت صعود کردند.
گروه کوهنوردان زرتشتی۴۰ دقیقه روی قله ماندند و پس از ان مسیر بازگشت به سمت پناهگاه را پیش گرفتند. ساعت ۱۳.۴۰ به پناهگاه رسیده پس از استراحت و توان‌افزایی ساعت ۱۶.۳۰ به سوی گوسفندسرا و پارکینگ حرکت کردند. ساعت ۱۹.۳۰ به پارکینگ جنوبی رسیده و ساعت ۲۳ تهران بودند.
گروه کوهنوردان در این صعود که از جبهه جنوبی دماوند انجام شد، نوشین فرودی، فیروزه ماوندادی، بهزاد ماندگاریان، کورش مرادیان و سهراب جمشیدی به سرپرستی سیروس مندگاری بودند.
فرتورها رسیــده است.
4090
3 پاسخ
با درود: همگی خسته نباشید.
سلام بر کوهنوردان
دوستداران طبیعت از شریف ترین و زلال اندیشه ترین مردمان اند.
دَماوند = دَمَ وند = گودی، ژرفایی که از آن دَم = بخار بر می خیزد. شاید خوانده یا شنیده اید که گاه دانشمندان زمین شناس ابراز نگرانی می کنند که از دماوند بخار برخاسته و می تواند آتشفشانی کند. البته خیلی از کوه ها هنوز می توانند آتشفشانی کنند. ولی آن بخار دماوند تازگی ندارد؛ نه فقط تازگی ندارد، بلکه آنقدر باستانی است که نام آن زیبا در آن بُن دارد. وند(تالشی جنوبی، اول ساکن) = هند(تالشی شمالی، اول ساکن) = جای ژرف رود، آنجا که برای شنا کردن مناسب است. و کلن به معنای ژرفا است؛ جایی گودی و دیواره دارد. هند در Sahnd = سَرهند = آن کوه که بالای سرش هند یعنی وند یا بیل دارد = کوه سهند. در تالشی شمالی حرف اِر یا رِ تلفظ نمی شود. سَ = سَر. این سه واژه ی کهن ایرانی حالا دیگر در فارسی منسوخ شده. فقط در تالش دو سوی مرز بکار می رود و یا در جغرافیا یافت می شود. مثل دماوند، سهند، اردبیل، شوره بیل، بیلَه سوار، بیلگان، بیلَه بَند، اردبیلَه(هر سه واقع در آنسوی مرز)، بیلی، بیلی تندورَه، سیابیلی، بیلگادول و …
این ها زر سرخ ایران باستان است که متأسفانه دانشمندان مرکز نشین دیگر با آن ها بیگانه شده اند.
البته مفاهیم مستقیم بسیاری از واژه ها نیز حالا دیگر منسوخ شده و فقط به شکل قراردادی فهمیده می شوند. ولی در زبان تالشی هنوز مفاهیم اصلی و باستانی ایرانی آن ها بکار می رود. آیینَه = آوینَه = نشان دهنده. زیرَه = ژیرَه(تالشی) = دانه ای که در رَهِ زندگی است؛ زندگی می بخشد؛ ویژگی طبی ویژه دارد. ژی = زی = جی = زندگی – ژیرَه، زیرَه، جیگَر.
شادباش فراوان و دستمریزاد