برای رسیدن به دریاچه‌های كوچك و زیبای «تار» و «هویر» كه همچون دو نگین فیروزه‌ای در ارتفاع 3500 متری كوه‌های البرز واقعند، باید از راه پر پیچ و خمی در زیر نگاه قله دماوند بگذرید كه انتهایش سكوت سكر آور و آبی زلال آب پاك، خستگی مسیر را از تن هر گردشگری بیرون می‌آورد.
دو دریاچه تار و هویر در موقعیتی قرار دارند که دور تا دور آنها را کوه‌هایی دربر گرفته است. این کوه‌ها طوری در کنار هم قرار گرفته‌اند که در میانشان گودالی درست شده. همین گودال با آب پر شده و دریاچه‌ها را شکل داده است. ارتفاع کوه‌های اطراف دریاچه‌ها از سطح دریاچه ببن ۵۰ تا ۵۰۰ متر است.
زمین‌شناسان پیدایش دریاچه تار و هویر را ناشی از لغزش زمین می‌دانند. لغزشی که موجب ایجاد سدی طبیعی به عمق بیش از ۵۰ متر شده و شرایط لازم را برای انباشت آب‌های سطحی فراهم کرده است.
بیشترین درازای دریاچه تار ۱ کیلومتر و پهنای آن ۴۰۰ متر است. دریاچه در جهت شمالِ غرب به جنوبِ شرق امتداد دارد. عمق دریاچه تار در فصول پر آب به ۵۰ متر و در مواقع کم آب به ۴۰ متر می‌رسد.
آب این دریاچه با ماهی‌های قزل‌آلای خال قرمز و ماهی زردكش، حاصل جوشش چشمه‌های زیر آن و آب شدن برف‌های كوه‌های اطراف و رودخانه كوچك فصلی است. در اطراف دریاچه هیچ گونه پوشش جنگلی و درخت وجود ندارد و بادهای غربی سرد همیشه در تار می‌وزند. در ایامی نه چندان دور آویشن‌های فراوانی در منطقه وجود داشته كه به خاطر فرسایش شدید دیگر اثری از آنها باقی نمانده است.
آب‌وهوای دریاچه تار و هویر
این منطقه با توجه به ارتفاع زیاد معمولا سرد و همواره در معرض وزش بادهای غربی است. در گرمترین روزهای سال یعنی اواسط تیر که به اینجا بیایید می‌توانید از دمای هوای ۱۸ درجه لذت ببرید. در مهرماه دمای هوا حدود ۱۲ درجه است. میزان بارندگی در حوضه آبریز این دریاچه‌ها ۷۶۰ میلی‌متر درسال اندازه‌گیری شده.
پایان هفته‌ها شلوغ است
اگر كمی دقت كنید جا پای كل و قوچ را می‌توانید در اطراف دریاچه ببینید. مجوز شكار در اینجا برای كسی صادر نمی‌شود و شنا و قایق‌سواری در دریاچه تار ممنوع است.
از «تار» كه بگذریم با كمی پیاده‌روی به دریاچه «هویر» می‌رسیم كه در حدود نصف دریاچه تار است.
اگر هم اهل پیاده‌روی نباشید، مسیر ماشین‌رویی كه زمانی راه معدن بوده است به طرف هویر می‌رود. دره هویر سرسبز و پردرخت است و چشمه‌ها و بركه‌های فراوانی در آن دیده می‌شود.
در ادامه مسیر بعد از روستای هویر، جاده فیروزكوه است، این جاده هم یكی از راه‌های رسیدن به دریاچه است كه با وجود مسافت بیشتر، باصفاتر است.
بهترین فصل برای رفتن به دریاچه‌های تار و هویر خردادماه و در اوج زیبایی طبیعت است.
دریاچه تار را می‌توان یك روزه رفت و برگشت، گر چه شب خوابی در كنار دریاچه می‌تواند شبی دلپذیر را با سكوتی سحرآمیز برای شما به ارمغان آورد.
بهترین راه برای رفتن به دریاچه تار و هویر
برای رسیدن به دریاچه تار و هویر دو مسیر وجود دارد:
مسیر نخست: از تهران به سمت جاده فیروزکوه حرکت کنید. پس از رسیدن به دماوند مسیر روستای چنار شرق را در پیش بگیرید. این مسیر ۱۲ کیلومتری آسفالته است. بعد از چنار شرق مسیر مشهور به جاده معدن را تا انتها ادامه دهید. از اینجا ۲۰ کیلومتر به صورت جاده خاکی تا دریاچه فاصله دارید. ابتدا به دریاچه تار دماوند می‌رسید و با عبور از آن به دریاچه هویر خواهید رسید.
مسیر دوم: از تهران به سمت جاده فیروزکوه حرکت کنید. در ۲۵ کیلومتری فیروزکوه به مسیر فرعی به سمت روستای یَهَر بپیچید. پس از گذر از یهر به روستای مومِج سپس دهنار و پس از آن روستای هویر می‌رسید. از اینجا تا دریاچه به طول ۱۰ کیلومتر جاده خاکی ست. ابتدا دریاچه هویر را می‌بینید؛ اگر به مسیر سمت چپ بپیچید به دریاچه هویر می‌رسید و اگر مسیر قبلی را ادامه دهید به دریاچه تار دماوند خواهید رسید.
