آرمان جام تنها دور هم جمع‌شدن نباشد

آبتین بهمردی کلانتری، دانشجوی دکترای پزشکی مولکولی، زاده اصفهان و ساکن تهران است اما به عنوان شرکت‌کننده از شهر زادگاهش در چهلمین دوره جام جانباختگان نام‌نویسی و شرکت کرده است. مقام دوم را در شطرنج رده بزرگسالان و بلیتس به دست آورده است. از این روی بر آن شدم تا از وی درباره چگونگی ورودش به دنیای شطرنج و انتظاراتش از جام  پرسش کنم.

چند سال است که شطرنج بازی می‌کنید؟
واقعیت این است که جواب دادن به این پرسش سخت است من از سوم راهنمایی ورزش شطرنج را آغاز کردم.
تا کنون چه مقام‌های را کسب کردید؟
این هم مانند پرسش پیشین جواب دادن به آن برای من سخت است، تعداد مقام‌هایی که من به دست آوردم کم نبوده، من در جام جان‌باختگان در رشته شطرنج بلیتس و شطرنج سریع چندین بار مقام آوردم. تعداد مقام‌های که کسب کردم یکی دوتا نبوده، بنابراین تعدادش را به یاد ندارم، ولی درجام‌های اشا، راستی که در یزد بود و در جام جان‌باختگان مقام داشتم.
در مسابقات کشوری و استانی هم شرکت داشتید و مقامی کسب کردید؟
نه در مسابقات استانی و کشوری و به شکل کلی بگویم خارج از مسابقات داخلی هازمان خودمان در هیچ مسابقه‌ی دیگری شرکت نکردم.
مشوق شما برای رفتن به سوی ورزش شطرنج چه کسی بود؟
بیشترین مشوق من خواهرم بود که خودش مقام نخست شطرنج جام اشا را دارد و بیشتر زمان‌ها با خواهرم و پدرم شطرنج بازی می‌کردم و به این شکل  به ورزش شطرنج علاقه‌مند شدم وبرای همین تلاش کردم تا با رفتن به دوره‌های آموزش این رشته را از پایه یاد بگیرم.

شما گفتید شطرنج را با رفتن به دوره‌های آموزشی از پایه فرا گرفتید آیا در دوره‌هایی که هازمان‌های زرتشتی برگزار می‌کرد شما شرکت داشتید و در آنجا آموزش دیدید؟
خیر من در دوره‌های خارج از هازمان خودمان شرکت کردم
آیا خواهر و پدرتان هم در جام جانباختگان باشنده بودند و دارنده مقامی هستند؟
خواهرم در جام‌های که هازمان برگزار کرده بود باشنده بوده و همان طور که گفتم مقام نخست شطرنج جام اشا را کسب کرده است البته در هر سه جام اشا، راستی و جان‌باختگان مقام دارد. پدرم در حد تفریحی بازی می‌کند.
شما سطح کیفی بازی حریفان خودتان را چگونه می‌بینید؟
سطح بازی بازیکنان خوب بود. من چند سالی بود که شطرنج بازی نمی‌کردم. برای مدتی شطرنج را کنار گذاشته بودم و دوباره به دنیای شطرنج بازگشته‌ام نمی‌توانم درباره‌ی سطح بازی بچه‌ها نظر بدهم فقط می‌توانم بگویم بازی‌های سختی را پشت سرگذاشتم یک بازی را دو ساعت و سی دقیقه زمان برد تا برنده شوم و بازی دیگر دو ساعت و 45 دقیقه به درازا کشید تا رقیب را شکست دهم، پس بازی خیلی سخت و نفس‌گیری بود. یکی از رقیبان من منوچهر نمیرانیان بود که چندین دوره مقام‌آور بود و از پیشکسوتان این ورزش است که  برای من افتخاری بود تا با ایشان بازی کنم و ایشان را ببرم. متین مژگانی هم در آخرین بازی که داشتم، یکی از خوش‌فکرترین بازیکنان است که ایشان توانست یکتا مهربانی را با آن قدرتی که در بازی شطرنج داشت شکست دهد، رقیب من بود. ولی جای تعدادی از بزرگان شطرنج به راستی در این دوره از جام خالی بود مانند: بهمن جویباریان، خشایار تهمورث‌زاده، داریوش کریم‌دادی، مازیار بهمردی، رامبد بهمردی، پدرام فلفلی و کسانی دیگر از بزرگان شطرنج هازمان ورزشی که شوربختانه نامشان را اکنون در یاد ندارم اگر این افراد هم در جام باشنده بودند به راستی جام جانباختگان در بازی شطرنج غوغا می‌کرد.
شما دیدگاهتان از برگزاری این جام چگونه است آیا در این سه سال وقفه با توجه به باشندگی شما در جام‌های پیشین این جام از لحاظ کمی و کیفی بهتر شده یا افت داشته است؟
من می‌توانم تنها بگویم که خوشحال هستم که بچه‌های کانون دوباره مشعل این جام را روشن کرند و این کار خیلی سختی است و آنان این کار را با موفقیت به سرانجام رساندند.
در هنگام برگزاری مسابقات شطرنج با مشکلی برخورد داشتید که از آن بخواهید حرفی بزنید؟
خیر؛ خدا را شکر نه در بخش داوری و نه در زمان برگزاری هیچ مشکلی نداشتیم و همه چیز با برنامه انجام شد و پیش رفت.
سخن پایانی:
حرف دل من این است که مسابقات جام به شرطی سطح آن بالا می‌رود که کانون دانشجویان زرتشتی تعدادی نکات را رعایت کنند. نخست اینکه به بزرگان و مقام آوران سال‌های پیشین احترام بگذارند و از آن‌ها به شکل تلفنی و یا نوشتاری و یا هر روش دیگری که خودشان می‌دانند برای باشندگی در جام دعوت کنند، به این شکل سطح کیفی مسابقات بالا می‌رود این‌گونه نباشد که شخصی که مقام‌آور جام است با یکی دو روز تاخیر در زمان نام‌نویسی به او بگویند زمان نام‌نویسی پایان یافته است و امکان نام‌نویسی را از او بگیرند و با این سطح جدیت بخواهند با این افراد برخورد کنند، چون باشندگی آن‌ها در جام سطح مسابقات را بالا می‌برد.
دومین نکته این است که به راستی باید جام جان‌باختگان به عنوان مطرح‌ترین جام بین هازمان زرتشتی ارزش‌گذاری بیشتری از سوی انجمن زرتشتیان تهران و نهادهایی که قدرت این را دارند که پشتیبانی کنند، شود تا سطح ارزشی جوایز آن بهتر شود. اینگونه جام جان‌باختگان برای کسانی که ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کنند جدی‌تر گرفته می‌شود، آنگاه با جدیت در این جام ورزشی شرکت خواهند کرد. ببینید جوایزی که جام جانباختگان به مقام‌آوران پیشکش می‌کند آن‌چنان ارزشمند نیست تا بسیاری از بازیکنانی  که ورزش را به شکل حرفه‌ای دنبال می‌کنند دلگرم کند تا دو سه روز از کارشان مرخصی بگیرند و به این جام بپیوندند و مسابقه دهند، ولی زمانی‌که سطح جوایز به قدری بالا رود که ارزش زمان گذاشتن برای رقابت را داشته باشد به شما اطمینان می‌دهم نه تنها پیشکسوتانی که در بازی‌های کشوری و استانی دارنده مقام هستند در این جام شرکت می‌کنند بلکه کسانی که تازه کار هستند و می‌خواهند در سال‌های آتی شرکت‌کننده باشند، با انگیزه بالایی تمرین می‌کنند تا بتوانند آن جوایز ارزشمند را به دست بیاورند، پس اینگونه سطح رقابت‌ها بالا می‌رود. ما نمی‌توانیم بگوییم آرمان جام جان‌باختگان تنها دور هم جمع‌شدن است اگر آرمان از برگزاری جام جان‌باختگان این است که خوب همین روال را ادامه دهید! ولی اگر آرمان رفتن به سطح قهرمانی کشوری است باید برنامه‌ریزی را تغییر دهید و یک برنامه درست و هدفمند را در پیش بگیرید.