علیرضا شجاع‌پور، در خاک آرام گرفت

آیین بدرود (:وداع) با استاد علیرضا شجاع‌پور، شاعر ملی، ادیب و شاهنامه‌شناس، آدینه 28 مهرماه 1402 خورشیدی، با باشندگی خویشاوندان، نزدیکان، دوستان و دوستداران آن زنده‌یاد، در خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار و سپس پیکر ایشان برای خاکسپاری تا قطعه‌ی نام‌آوران (255) بهشت زهرا همراهی شد.

امیرحسین ماحوزی، سید مصطفی محقق داماد، هاله وزیری، فریدون مجلسی و عباس سجادی با سخنرانی در آیین همراهی استاد شجاع‌پور یاد وی را گرامی‌داشتند.

علی عزت‌زاده اجرا و گردانندگی برنامه را بر دوش داشت.

در آغاز این آیین دکتر امیرحسین ماحوزی، پژوهشگر و استاد ادبیات با آرامش‌باد به خانواده، نزدیکان و دوستان استاد شجاع‌پور گفت: تسلیت به ایران برای از دست دادن وفادارش، کسی که با جان پُرعشقش عرصه‌ی حماسه را نیرو می‌بخشید. او برای ایران فریاد می‌زد و با صدای سرفه‌ی البرز اشک می‌ریخت.

وی افزود: وطن برای علیرضا شجاع‌پور مفهوم زندگی داشت و تنش هر لحظه برای ایران می‌تپید. او هیچ چیز را دریغ نمی‌کرد اما آنچه بیش از همه به دیگران پیشکش می‌کرد مهر بود و عشق و از این‌رو امروز همین عشق ما را گرد هم آورده است.

ماحوزی با اشاره به دل‌بستگی زنده‌یاد شجاع‌پور به شاهنامه و سیر او در عرصه‌های‌ حماسی آن گفت: نام شجاع‌پور همواره با نام ایران ونام شاهنامه گره خواهد خورد.

سید مصطفی محقق داماد، مجتهد، فیلسوف و حقوق‌دان، با اشاره به اینکه باشندگان در این آیین از عاشقان ایران و ادبیات فارسی هستند، سخنانش را با سروده‌ای از ملک‌الشعرای بهار آغاز کرد و گفت: نام علیرضا شجاع‌پور شاعری از دیار دلیران، مداح وطن و ستاینده‌ی ایران در کنار نام دیگر فرزند ایران‌دوست و وطن‌پرست، یعنی ملک‌الشعرای بهار ماندگار خواهد شد.

وی افزود: شجاع‌پور همواره از وطن سرود و برای ایران دلی سوخته داشت و سروده‌هایش بهترین اشعار برای این خاک مقدس است که جمجمه‌ی پدران و مادرانمان را در خود جای داده است.

فریدون مجلسی، نویسنده و مترجم برجسته از دیگر سخنرانان آیین بود. او با یادکرد از نخستین روز آشنایی با زنده‌یاد شجاع‌پور گفت: او کسی بود که دردهایش را برای خودش نگه می‌داشت و شادی‌هایش، ایده‌هایش و هرآنچه می‌توانست را با دیگران تقسیم می‌کرد. از کودکی به شیوه‌ی مردم لرستان پای شنیدن داستان‌های شاهنامه می‌رفت. از او شنیدم که هنگامی‌که به کشتن سهراب به دست رستم می‌رسید غمگین می‌شد و همیشه امیدوار بود دفعه‌ی بعد که آن را می‌شنود، داستان به سرانجام بهتری برسد.

مجلسی افزود: هنگامی‌ که یکی از شاعران نام‌دار در سخنرانی‌ای خارج از کشور به فردوسی و شاهنامه تاخته و بی‌احترامی کرده بود علیرضا شجاع‌پور در قالب شعری رویاگونه پاسخی زیبا از زبان فردوسی به آن شخص داده بود. آن پاسخ این بود که فردوسی دشنام بر خویش را هم اگر به زبان پارسی باشد نیک می‌شمرد.

این نویسنده‌ی نام‌دار در پایان گفت: شجاع‌پور انسانی شریف، با محبت، دوست‌دار و سزاوار دوست‌داشتن بود.

هاله وزیری، از شاگردان استاد شجاع‌پور نیز در بخشی از برنامه گفت: از شمار بزرگان و فرهیختگان یکی کم و بر حسرتِ ماندگان یکی بیش و دریغ که این نسل فهیم و پرمایه و پُردانش رو به پایان است.

او در رثای استادش افزود: این مهر را بی مهر تو چگونه سر کنیم. از تو آموختم به‌هنگام صدای سرفه‌ی البرز را بشنوم، از تو آموختم پندِ پندنامه‌ی شاهنامه را، رندِ رندنامه‌ی حافظ را و عشق جاودانه به ایران را. از تو آموختم که خلیج فارس تا ابد فارس می‌ماند. در دلم همواره‌ای‌ست به نام شجاع‌پور، به نام آموزگاری بی‌تکرار، شاعری بلندمرتبه که زندگی‌اش با شعر و شعور عجین شده بود.

سید عباس سجادی، شاعر و مجری تلویزیون، سخنران پایانی آیین همراهی پیکر زنده یاد شجاع‌پور با اشاره به اینکه، استاد زندگی کشورهای توسعه‌یافته را کنار گذاشت تا در کنار مردم ایران باشد، گفت: پافشاری او بر شاهنامه در نشست‌ها و محفل‌ها نشان از اراده‌ی راسخش بر اعتلای نام ایران داشت.

استاد علیرضا شجاع‌پور سال 1321 در شهرستان ازنا در استان لرستان زاده شد. وی از کودکی به ادبیات فارسی و به‌ویژه ادبیات کلاسیک ایران دل‌بستگی فراوان داشت.

زنده‌یاد علیرضا شجاع‌پور، ساعت 2 بامداد چهارشنبه، 26 مهرماه 1402 در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران، در 81 سالگی درگذشت.

 

خانه هنرمندان ایران

چهره راست: استاد آواز و خواننده، فاضل جمشیدی

از راست: شروین وکیلی، امیر حسین ماحوزی

 علی عزت‌زاده، مجری آیین همراهی استاد علیرضا شجاع‌پور

آیت الله محقق داماد

امیر حسین ماحوزی

آیت الله محقق داماد

هاله وزیری

فریدون مجلسی

اجرای موسیقی سنتی

استاد آواز، محمدهاشم احمدوند

استاد نی، حسن جعفر تبار

سیدعباس سجادی

فرتورها از همایون مهرزاد است.

2393