ماه اَمُرداد از راه رسید و بار دیگر برآنیم تا با شما دوستداران فرهنگ و زبان فارسی، کاربرد درست واژهی «امرداد» را در میان بگذاریم.
از دید واژهشناسی: «اَمُرداد» دارای دو بخش «اَ» و «مُرداد» است. «اَ» در زبان اوستایی به چم(:معنی) «نه» و «نا» و «مُرداد» به چم «مرگ و نیستی» است، از اینرو «اَمُرداد» به چم نامیرایی، جاودانگی و بیمرگی است.در این میان برخی هم هنوز بر واژهی «مرداد» پافشاری داشتند و دگرگونی آن را برآیند زایش زبان دانستند که یادآوری آنچه در در پی میآید را برای آگاهی اینگروه بایسته است:
امرداد، در گاتها، سرودههای اشوزرتشت، یکی از فروزههای مزدااهورا است: «پروردگارا دو بخشش (خورداد و امرداد) مردم را به نور و فروغ مینوی و آگاهی درونی خواهد رسانید. در پرتو نیروی اراده، منش پاک، راستی و پاکی، مهر و باورمندی به خدا، زندگانی پایدار و نیروی مینوی افزایش خواهد یافت. ای خداوند خرد، در پرتو این فروزگان، بر دشمنان پیروزی توان یافت.» (هات 34 بند 11)
واژهی امرداد با گذشت زمان همچون بسیاری از واژهها تغییر یافت و با حذف «اَ» به واژهی مُرداد دگرگون شد. از آنجا که این ساده شدن و دگرگونی معنای واژه را هم دگرگون کرده و معنایی وارون به آن داده یعنی جاودانگی را به مرگ دگرگون کرده، بایسته و شایسته است از واژهی درست آن بهره بگیریم.
یک پاسخ
شناسایی درست کلمات و تلفظ آنها کار خوبیست بهتر است در رسانه ملی هم دنبال شود.