جایگاه جشنها در ایران باستان
در دوران اشکانی و ساسانی، ایرانیان نوروز را بنا بر آیینهای رایج در آغاز سال نو جشن میگرفتند. در این دوره مردم ایران روزهای بسیاری از سال را به انگیزههای گوناگون به پایکوبی و نغمهسرایی میپرداختند؛ همانند جشنهای دوازدهگانه. با برابر شدن نام روز و ماه جشنی برپا میشد. جشنهای نوروز، مهرگان، سده و … از دیگر جشنهای ارزشمند ایران کهن بوده که در این میان نوروز و مهرگان از باقی باارزشتر بودهاند. ارزش نوروز به اندازهای بوده که دیگر جشنها را به شمار تعداد روزهای باقی مانده تا نوروز نامیده میشدند؛ همانند جشن سده که 100 روز و شب تا نوروز فاصله داشت و آن را سده مینامیدند. در روزگار ساسانیان نوروز را به عامه و خاصه بخش میکردند. نوروز عامه یا کوچک، پنج روز بود و از نخستین روز فروردینماه آغاز میشد، ولی نوروز خاصه از روز ششم فروردین یا خوردادروز آغاز میشد و آن را بنابر گفتهی ابوریحان بیرونی نوروز بزرگ مینامیده و جشن میگرفتند.
با درود. چرا اکنون آئین جشن ها کمرنگ شده. لااقل در استان ما یزد فک میکنم این چنین هست.