همكاری پارسيان در پیشرفت ميهن نياكان

امروز آسمان ایزد از ماه خورداد سال 3758 زرتشتی، دومین روز از هنگامه‌ی نیایش همگانی در پیرسبز، یکشنبه 25 خوردادماه 1399 خورشیدی، 14 ژوئن 2020 میلادی

«تاتا ستیل گروپ»، پارسی نامدار هند، 13 ژوئن 2005 در بمبئی اعلام کرد که دو طرح پولادسازی بزرگ را در بندرعباس پیاده خواهد کرد.
یکی با مشارکت یک کمپانی ایرانی وابسته به دولت و دیگری مستقل، و جمع سرمایه‌گذاری از یک میلیاردودویست میلیون دلار بیشتر خواهد بود. تاریخی بودن و اهمیت این خبر از آن رو است که آغازخوبی برای مشارکت پارسیان هند در پیشرفت میهن نیاکان است. گروه صنعتی تاتا یک قرن پیش توسط «جمشیدجی» پارسی نامدار هند بنیادگذاری شد. جمشیدجی (تاتا) به پدر صنایع هند نامور و از پیشروان پولادسازی در جهان است. تاسیسات پولادسازی جمشیدجی در دهکده «ساکچی» هند بنا نهاده شد که به جمشید پور ( شهر جمشید) باز نامیده شده است. جمشیدجی نوشروانجی تاتا (۳ مارس ۱۸۳۹ – ۱۹ می ۱۹۰۴) از پیشگامان صنعت مدرن هند بوده‌است. او در یک خانواده پارسی در شهر نوساری ایالت گجرات زاده شد. از او که بنیانگذار گروه صنعتی تاتا است با لقب «پدر صنعت هند» یاد می‌کنند. امروزه قسمتی از این تشکیلات اقتصادی عظیم به کوشش افراد خاندان تاتا اداره می‌شود.
خانواده تاتا، (به انگلیسی: Tata family) خانواده کارآفرین و صنعتگر هندی هستند، که از پارسیان هند بشمار می‌آیند. بنیادگذار این خانواده جمشیدجی تاتا بود، که امروزه به عنوان پدر صنعت هند، شناخته می‌شود. وی در سال ۱۸۶۸ گروه تاتا را راه‌اندازی کرد.
این گروه امروزه بزرگترین گروه صنعتی هند به‌شمار می‌آید، که دارای بیش از ۱۰۰ شرکت تابعه، زیرمجموعه و فرعی است. این شرکت‌ها بیشتر در حوزه‌های تولید و توزیع برق، فولادسازی و خودروسازی، مخابرات، خدمات گردشگری و هتل‌داری، تولید سخت‌افزار و نرم‌افزار، ارائه خدمات فناوری اطلاعات و مشاوره اطلاعاتی فعال است.
از شرکت‌هایی که خانواده تاتا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، کنترل آن‌ها را در اختیار دارد، می‌توان به: تاتا موتورز، تاتا استیل، خدمات مشاوره تاتا، تاتا پاور، تاتا کمیکال، جگوار لندرور، (جگوار کارز و لندرور) تاتا دوو و هتل‌های تاج اشاره کرد.
افراد شناخته شده خانواده تاتا عبارتند از: جمشیدجی تاتا، دورابجی تاتا، راتانجی تاتا، جی. آر. دی. تاتا، راتان تاتا، پالونجی میستری، سایروس پالونجی میستری و سایمون تاتا.
این گروه همچنین به وجود آورنده تاسیسات بی‌شماری در هند است از جمله شرکت هواپیمایی هند (ارایندیا)، انستیتوی علوم هند (در بنگالور)، بنگاه هیدرو الکتریک هند، هتل‌های زنجیره‌ای تاج و …. همین خانواده تاسیسات فرهنگی بسیاری به ایران پیش‌کش کرد که می‌توان دبیرستان انوشیروان دادگر را در تهران را نام برد. قرار بود این گروه بانی تاسیسات صنعتی در ایران دهه 1930 شود و شرکت هواپیمایی تاسیس کند که رضا شاه (با نیت طرد نفوذ انگلیسی‌ها از ایران) به آلمان نزدیک شد و میهن ما به تحریک انگلستان به اشغال نظامی متفقین درآمد و پیشرفت‌های 16 ساله بازایستاد.
با توجه به این که بسیاری از مدیران و بنیادگذاران کمپانی‌های الکترونیک پیشرفته در بنگالور هند (پایتخت صنایع کامپیوتری) پارسیان هند هستند، مشارکت جاری فصل تازه‌ای را خواهد گشود که ایرانی تبارها از سراسر گیتی به کمک یکدیگر بشتابند و میهن باستانی را تا سطحی که سزاوار آن است بالا ببرند.
همکاری‌های ایرانیان و هندیان تازگی ندارد و کاری چند هزار ساله است. تا آغاز دهه 1340 نزدیک به یک‌چهارم بازرگانان تهران را هندیان تشکیل می‌دادند که به‌تدریج کار خود را از تهران به آمریکا و کانادا منتقل کردند.

آسمان‌روز ای چو ماه آسمان

باده نوش و دار دل را شادمان

بیست‌وهفتمین روز از هر ماه در گاهشمار مزدیسنی آسمان نامیده می‌شود. آسمان از آفریده‌های اهورایی و ایزد نگهدارنده‌ی سپهر. واژه‌ی آسمان در اوستا به صورت اسن، اسمن، در پارسی میانه و در پازند به صورت آسمان آمده است. این واژه در اوستا به چم (:معنی) سنگ نیز به کار رفته است. آسمان نخستین آفریده‌ی اهورامزدا پیش از جهان مادی است که آغاز و انجام آن نادیدنی است. (یشت‌ها فروردین یشت بند۳) و در اوستا ستوده شده است.آفرینش دیگر پدیده‌ها با آسمان در پیوند است. به این معنی که اهورامزدا از گوهر آسمان آب و از آب زمین را آفرید. و به یاری آسمان شادی را آفرید. “که در دوران آمیختگی که ”روزگار ماست” آفریدگان به شادی زندگی کنند. ایرانیان باستان آسمان را هفت پایه می‌دانستند. نخست ابر پایه‌ی دیگر سپهر اختران، سه دیگر ستارگان آلوده نشده، چهارم بهشت که ماه بدان پایه ایستد، ششم گاه امشاسپندان، هفتم روشنایی بیکران که جای اورمزد است. در برخی منابع برای آسمان فقط سه پایه، ستاره پایه و ماه پایه و خورشید پایه نام برده شده است اما در ادبیات پهلوی از هفت طبقه‌ی آسمان یاد شده است. همکاران آسمان، شهریور، خور و مهر و انارم ”انغر روشن ”می‌باشند.

آسمان نخستین گیتیایی اهورامزداست و در گهنبار میدیوزرم آفریده شده است. آسمان از آفریده های بسیار زیبا و ستودنی اهورامزداست. آسمان برای ایرانیان باستان سرچشمه نور و گرمای خورشید بوده و همان گونه که خورشید نیایش می شده، آسمان هم ستوده می شده است.

در شاهنامه آمده است:

« مه بهمن و آسمان روز بود / که فالم بدین نامه پیروز بود».

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش

آسمان‌روز ای چو ماه آسمان / باده نوش و دار دل را شادمان

جان ز باده شاد کن زیرا که عقل / باده را بیند همی شادی جان

هر زمان باده خور ای تازه چو گل / تازه کن شادی به باده هر زمان