استوره‌های ما اگرچه در ادبیات کهن این سرزمین جای‌گاه ارزنده و ماندگاری داشته‌اند اما شوربختانه نتوانسته‌ایم این پیوند را میان استوره‌ها و دیگر هنرهای امروزی نگاه‌داریم وتاریخ استوره‌ای ما روز‌به‌روز از شناسه‌ی خود دور می‌افتد.
امید اسدی کارگردان جوانی که پای استوره‌ها را به تیاتر کشانده است در بخشی از گفت‌وگوی خود با امرداد از دغدغه‌های خود چنین می‌گوید:
«بیش‌تر کارهای من در زمینه‌ی استوره و جای‌گاه استوره در فرهنگ امروز ایران است. شوربختانه جوان‌های امروز با استوره‌های کشور خود ناآشنا هستند. جمشید، سیاوش یا فریدون را نمی‌شناسند ولی با پهلوانان استوره‌ای جهان آشنا هستند. آن اندازه که در تیاتر ما سخن از ادیسه، سوفوکل و آنتیگونه هست، از استوره‌های خودمان خبری نیست. استوره‌ها در فرهنگ ما جای‌گاهی مهم دارند و به‌گونه‌ای الگو هستند. سیاوش برای پیمانی که می‌بندد از تخت پادشاهی می‌گذرد و همه چیز را رها می‌کند و تنها برای این پیمان به پدرش، کی‌کاووس، پشت می‌کند. پایبندی به پیمان در این چهره‌ی استوره‌ای می‌تواند الگوی زندگی باشد نه این‌که به فراموشی سپرده شود.»
متن کامل این گفت‌وگو با عنوان «آمیختگی دلدادگی و نبرد در نمایش پری‌باد» را در رویه‌ی چهارم(ادب و هنر) امرداد 371 بخوانید.
برای خرید اینترنتی این شماره : https://goo.gl/WSSBZf
برای اشتراک پستی امرداد: https://goo.gl/RpA8so
برای اشتراک ایمیلی امرداد: https://goo.gl/HBwdPG
