از میراث فرهنگی و تاریخی و نیز زیست‌بوم ما در هفته‌ی گذشته خبرهایی منتشر شد که دربردارنده‌ی یافته‌های باستان‌شناسی، ثبت آثار فرهنگی و نیز ساخت‌و‌ساز در حریم بناهای تاریخی است. آتش گرفتن عرصه‌های طبیعی همچنان نگرانی‌هایی را در پی دارد و آسیب‌های بسیاری به جنگل‌های کشورمان می‌زند. نمی‌توان شرایط کنونی میراث فرهنگی و زیست‌بومی کشور را به دور از دشواری‌هایی که ویروس فراگیر کرونا پدید آورده است، دانست. هنوز کرونا سدی برای توسعه گردشگری و دیده‌بانی استوارتر از میراث تاریخی است.
– پیشنهاد ثبتی ایران به یونسکو: مدیر پایگاه میراث فرهنگی کاخ‌های هخامنشی شهرستان دشتستان از ثبت مجموعه‌ی کاخ‌های سه‌گانه‌ی هخامنشی در کنار سازه‌ی سنگی گور دختر، سه معدن سنگ و بیش از ۳۰ محوطه باستانی درخور انتساب به دوره‌ی هخامنشی، با نام «منظر هخامنشی خلیج‌فارس» در فهرست میراث جهانی یونسکو، خبر داد. (ایلنا، 12 مهر)
– کرونا و بی‌توجهی موزه‌ها به پروتکل‌های بهداشتی: خبرگزاری ایسنا در گزارشی از چگونگی بازدید از موزه‌های تهران و رعایت نشدن چهارچوب‌های بهداشتی برای جلوگیری از گسترش کرونا، نوشته است: «با وجود گسترش موج سوم کرونا، بازدیدکنندگان مانند همیشه برای گرفتن عکس‌های یادگاری، ماسک از دهان برمی‌دارند و حتا ترجیح می‌دهند در ادامه‌ی بازدید از موزه، در فضای سربسته کاخ‌ها ماسک نزنند و تا وقتی با راهنمایان موزه روبه‌رو نشده‌اند، بار دیگر ماسک را به دهان نزنند.
در دور دوم فراگیری ویروس کرونا و با باز شدن موزه‌ها از خرداد، برخی موزه‌های تهران استفاده ار تب‌سنج و بایستگی استفاده از دستکش و ماسک را درشمار دستورات نخستین از زمان ورود به موزه‌ها اعلام می‌کردند، اما به گمان می‌رسد هر اندازه زمان می‌گذرد این قوانین جای خود را از دست می‌دهند؛ اکنون در ورودی کاخ‌موزه نیاوران نه از تب‌سنج خبری هست و نه از مواد ضد عفونی کننده در ورودی مجموعه‌ها، یا دست‌کم در فضای باز موزه‌ها. هر چند بخشِ کوچکی از سقف متحرک کاخ اصلی را باز گذاشته‌اند شاید برای آمد و شد هوایِ فضای درون کاخ، اما آیا این کار تاثیرگذار است؟
با وجود کم بودن بازدیدکنندگانی که در فضای سربسته کاخ‌ها ماسک استفاده نمی‌کنند، اما جمعیت زیادِ بازدیدکنندگان در فضای کاخ اصلی و رعایت نشدن فاصله اجتماعی، آن‌اندازه زیاد است که برخی از بازدیدکنندگان در زمان خروج به راهنماها و نگهبانان کاخ که در کنار در ورودی دور یکدیگر جمع شده‌اند، اعتراض می کنند». (ایسنا، 12 مهر)
– رونمایی از سفال پیدا شده در آب‌های خلیج‌فارس: در واپسین روز از هفته‌ی گردشگری، از سفال پیدا شده در آب‌های خلیج فارس رونمایی شد. معاون گردشگری و سرمایه‌گذاری استان بوشهر در این‌باره گفت: این کوزه‌ی تاریخی چندی پیش در ژرفای ۳۰ متری آب‌های ساحلی بندر سیراف به قلاب عبدالحسین سماچی، صیاد اهل سیراف، افتاده بود که با کاری ارزشمند از سوی این صیاد به موزه‌ی سیراف پارس پیشکش شد.
وی افزون‌بر ستایش از این صیاد یادآور شد: تاکنون چند شی تاریخی از سوی صیادان سیرافی در آب‌های خلیج فارس پیدا شده است. یکی از این اشیا به نام کوزه‌ی نوک‌اژدری (امفورا) نیز سال گذشته در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. (ایسنا، 13 مهر)
– امسال هکتارها از عرصه‌های طبیعی اصفهان آتش گرفت: ۵۵۷ هکتار از عرصه‌های جنگلی و مرتعی اصفهان در بهار و تابستان امسال(1399 خورشیدی) گرفتار آتش شد و سوخت. پرسش اینجاست چرا جلوی این دشواری گرفته نمی‌شود؟ آیا رواست در روزگار آگاهی و دانش، نابودی این سرمایه ملی را ببینیم؟ راه برون‌رفت از این مشکل چیست؟ عرصه‌های گرفتار آتش شده دست‌کم ۱۰۰ سال زمان می‌برد تا دوباره زنده شوند.
بیش از ۹۰ درصد از استان اصفهان عرصه‌های منابع طبیعی و ملی است. از این میزان نزدیک به 403 هزار هکتار جنگل (برابر با ۴ درصد)، ۶ میلیون هکتار مرتع (برابر با ۶۴ درصد ) و سه میلیون هکتار بیابان (برابر با ۳۲ درصد) دربرگرفته است.
جنگل‌های استان اصفهان بیشتر در دو شهرستان فریدونشهر با ۴۰ هزار هکتار و سمیرم با ۲۵ هزار هکتار پراکنده شده است. سرانه‌ی جنگل در کمتر از 1 هکتار است. اما با وجود سطح به نسبت کم، از گوناگونی گونه‌ای خوبی (۳۵ گونه درختی ودرختچه‌ای) برخوردار است.
بارش‌های بهاری و افزایش پوشش گیاهی در سطح پهنه‌های طبیعی استان از یک‌سو، و پیش‌بینی هواشناسی مبنی بر افزایش نسبی دما در بسیاری از روزها از سوی دیگر، گمان آتش‌سوزی در جنگل‌ها و مراتع استان را افزایش داد. بر پایه‌ی آمار به دست آمده از اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری اصفهان، در نیمه نخست سال‌جاری، ۸۵ آتش‌سوزی در مراتع و 4 آتش‌سوزی در جنگل‌های این گستره رُخ داد.
این آتش‌سوزی‌ها در سطح ١۴٨ هکتار از جنگل‌ها و ۴۰۹ هکتار از مراتع استان روی داد که در سنجش با سال گذشته بیشتر بود. سال ۹۸ آتش‌سوزی‌ها به ۲۴۰ هکتار از مراتع و 5/ 2 هکتار از جنگل‌های دست‌کاشت استان آسیب زد.
اگرچه میزان آتش‌سوزی‌های امسال در برخی روزها در سنجش با سال گذشته پایین‌تر بود، اما پدیدآمدن آتش‌سوزی ۳۱۰ هکتاری در گستره‌ی داغ‌باشی در پادنای شهرستان سمیرم، نزدیک به ۶۰ درصد آمار کلی آتش‌سوزی‌های استان اصفهان را بیشتر کرد و سبب شد در سنجش با سال گذشته با رشد آتش‌سوزی‌ها روبه‌رو شویم. البته در سنجش با دیگر جاهای کشور باید گفت که عملکرد اصفهان بهتر بوده و میزان چنین رخُدادهای ویرانگری کمتر از برخی از دیگر جاهای کشور گزارش شده است. (ایرنا، 14 مهر)
– پژوهش درباره‌ی استوره‌های تخت سلیمان آغاز شد: مدیر مجموعه‌ی میراث جهانی تخت سلیمان از انجام پژوهش و نگارش کتابی درباره‌ی افسانه‌ها و استوره‌هایی که پیرامون این مجموعه هست، خبر داد.
امیر مطلوبی، مدیر مجموعه میراث جهانی تخت سلیمان، گفت: می‌خواهیم در فصل آینده، کتابچه‌ای درباره‌ی استوره‌ها و افسانه‌های تخت سلیمان گردآوری و منتشر کنیم.
مطلوبی یادآور شد: استوره‌ها و افسانه‌های پُرشماری درباره‌ی تخت سلیمان و بخش‌های وابسته به آن وجود دارد که تاکنون به گونه‌ی مدون در دسترس علاقه‌مندان قرار نگرفته و بیشتر در چهارچوب روایت‌های سینه‌به‌سینه بوده است؛ از نام تخت سلیمان که بر مجموعه گذاشته شده که هیچ پیوندی به سلیمان و تخت سلیمان ندارد، گرفته تا زندان سلیمان و تخت بلقیس و حتا استوره‌هایی که درباره‌ی چشمه‌های آب گرم وجود دارد. حتا افسانه‌های فراوانی درباره‌ی دریاچه تخت سلیمان وجود دارد که بسیار آن را رازآمیز می‌دانند. حتا اژدهای سلیمان ازشمار استوره‌های بومی است که افسانه‌های گوناگونی درباره‌ی آن وجود دارد.
مدیر مجموعه میراث جهانی تخت سلیمان ادامه داد: می‌کوشیم این روایت‌ها را گردآوری کنیم و جلو از بمیان رفتن آن‌ها شویم. این استوره‌ها و افسانه‌ها بخشی از حافظه تاریخی مردم منطقه هستند که باید نگهداری شوند و فراموش نشوند.
او درباره‌ی جالب‌ترین افسانه‌ای که درباره‌ی تخت سلیمان بازگو می‌شود، گفت: همین نامگذاری سلیمان یکی از جالب‌ترین افسانه‌های منطقه است البته این نامگذاری پس از دوره صفوی روی داد. تا پیش از آن دوره، نامهای دیگری بر این مکان بود از آذرگشسپ گرفته تا گَنجَک و شنیز و … اما از دوره‌ی صفوی به این‌سو با توجه به باور مردم که همه‌ی مجموعه‌های بزرگ نمی‌تواند به دست انسان ساخته شده باشد و حتما پای نیروهای ماورایی و سلیمان درمیان است، از این‌رو نام سلیمان بر روی تمام بناهای شگفت‌آور نهاده شده. در این زمینه، همیشه پای نیروهای ماورایی را به میان کشیده می‌شود. (ایلنا، 15 مهر)
– بریدن زندگی ۳۶۰ درخت برای اجرای یک زیرگذر: مدیرکل حفاظت محیط زیست البرز گفت: متاسفانه چون قانون اجباری برای شهرداری درباره‌ی پرس‌وجو (:استعلام) و گرفتن دیدگاه از محیط زیست در فرایند اجرای پروژه‌های شهری قرار نداده، شهرداری هم نسبت به این موضوع بی تفاوت است و به پیامدهای زیست محیط زیستی پروژه‌هایی که در شهر انجام می‌دهد، توجه چندانی ندارد.
فردین حکیمی با اشاره به اینکه برای اجرای پروژه زیرگذر میدان جمهوری قرار است ۳۶۰ درخت جابه‌جا شود، افزود: با توجه به اینکه بیش از ۱۰۰ اصله از این درختان ستبر و سن‌دار هستند، گمان زنده ماندن آن‌ها بسیار کم خواهد بود.
وی ادامه داد: باید این واقعیت را پذیرفت؛ گمان ادامه زندگی درختان با ستبری متوسط که از این بلوار جابه‌جا می‌شوند، زیاد نیست.
این مسوول با گفتن اینکه بریدن زندگی۳۶۰ درخت برای اجرای یک زیرگذر به‌راستی تاسف‌بار است، گفت: مجریان این طرح باید ضمانتی دهند که جابه‌جایی این درختان موفقیت‌آمیز خواهد بود.
حکیمی افزود: کرج با دشواری سرانه فضای سبز روبه‌رو است و این کار از سوی مدیریت شهری جای پرسش دارد که آیا راه دیگری برای اجرای این زیرگذر وجود ندارد تا محیط زیست کمتر ویران شود؟
وی ادامه داد: مدیریت شهری باید درباره‌ی اجرای پروژه زیرگذر جمهوری، به روشنی توضیح دهد و افکار عمومی را درباره‌ی بایستگی آن خوشنود کنند.
وی افزود: حذف درختان در برخی مناطق کرج شاید دشواری‌های زیادی به بار نیاورد، اما در محدوده‌ی میدان جمهوری که شاهد تردد شمار بالای خودرو هستیم بی‌گمان اثرات زیانباری در افزایش میزان آلودگی خواهد داشت.
وی گفت: باید بررسی کارشناسانه باریک‌بینانه‌تری درباره‌ی این پروژه انجام بگیرد تا پیامدهای منفی ناشی از حذف درختان در این محدوده کاهش یابد.
وی افزود: اینکه مدیریت شهری دیدگاه و خواسته‌های شهروندان و محیط زیست را درباره‌ی اجرای این پروژه جویا شود، انتظار زیادی نیست. (ایسنا، 15 مهر)
– ثبت 14 اثر فرهنگی تاریخی در استان گلستان: مراتب ثبت ۱۴ اثر منقول فرهنگی‌تاریخی در نامهای از سوی وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، به استاندار گلستان داده شد. در نامه‌ی علی‌اصغر مونسان به هادی حق شناس آمده است: در اجرای قانون راجع به حفظ آثار ملی، مصوب آبان ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی و نظام نامه اجرایی آن، مصوب ۱۳۱۱ هیات وزرا، بند «ج» از ماده واحده قانون تشکیل سازمان میراث‌فرهنگی کشور مصوب بهمن ۱۳۶۴ مجلس شورا و بند ششم از ماده سوم قانون اساسنامه سازمان میراث‌فرهنگی کشور مصوب ۱۳۶۷ مجلس شورای اسلامی، ماده ۲۲ آئین‌نامه حفاظت از میراث‌فرهنگی کشور، مصوب ۱۳۸۱ شورای امنیت کشور، فصل دوم آیین‌نامه مدیریت، سامان‌دهی، نظارت و حمایت از مالکان و دارندگان اموال فرهنگی تاریخی منقول مجاز مصوب ۱۳۸۴ هیئت وزیران، مراتب ثبت ۱۳ اثر منقول فرهنگی‌تاریخی به شرح زیر، پس از تشریفات قانونی لازم در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، اعلام می‌شود.
– تنگ سفالی دسته‌دار، تپه کبودوال (شماره اموالی: ۲۵۶۷م، شماره ثبت: .(۱۳۸۱
– تنگ سفالی خاکستری، تپه کبودوال (شماره اموالی: ۲۵۷۴م، شماره ثبت: ۱۳۸۲، مورخ ۱۳۹۸/۷/۲۱).
– گلدان زرین‌فام، شهر جرجان (شماره اموالی: ۴۴، شماره ثبت: ۱۳۸۳).
– پارچ کوچک شیشه‌ای، شهر جرجان (شماره اموالی: ۴۶، شماره ثبت: ۱۳۸۴).
– سرگرز مسی پره‌دار، تپه بازگیر (شماره اموالی: ۶۳۲۵، شماره ثبت: ۱۳۸۵).
– سرگرز مسی با پیکره حیوانات، تپه بازگیر (شماره اموالی: ۶۰۶۸، شماره ثبت: ۱۳۸۶).
– سرگُرز مسی با دکمه‌های برجسته، تپه بازگیر (شماره اموالی: ۶۳۲۱، شماره ثبت: ۱۳۸۷).
– سنبه مسی، تپه بازگیر (شماره اموالی: ۴۸۰م، شماره ثبت: ۱۳۸۸).
– ظروف مسی ناودانک‌دار، تپه بازگیر (شماره اموالی: ۶۰۹م)، شماره ثبت: ۱۳۸۹
– سرگُرز مسی با پیکره‌ی قوچ، تپه بازگیر (شماره اموالی: ۶۳۴۶، شماره ثبت: ۱۳۹۰).
– سنگ ساب و مشته، آق‌تپه (شماره اموالی: ۳۹۸/۲م ۳۹۸/۱۰م، شماره ثبت: ۱۳۹۱).
– سنگ وزنه، نرگس تپه (شماره اموالی: ۴۳۸۸، شماره ثبت: ۱۳۹۲).
– پیه‌سوز سفالی، دیوار بزرگ گرگان (شماره اموالی: ۶۷۵۸، شماره ثبت: ۱۳۹۳).
محل نگهداری، استان گلستان، شهرستان گرگان، شهر گرگان، خیابان شهدا، جنب امامزاده عبدالله، موزه باستان‌شناسی گرگان. (میراث آریا، 16 مهر)
– سایه‌ی سنگین ساختمانی پنج اشکوبه بر روی بنای موسسه‌ی باستان‌شناسی دانشگاه تهران: در حالی ساختمانِ پنج اشکوبه‌ای روی بنای تاریخی موسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران سایه‌اش را سنگین‌تر کرده که مجوزهای قدیمی‌تر این کار را غیرقانونی دانسته و مجوزهای جدیدِ میراثی با آن کنار آمده‌اند!
تازه‌ترین نامه‌نگاری‌ها میان میراث فرهنگی و شهرداری منطقه یک تهران، از گرفتن مجوز لازم برای ساختِ مجتمع تجاری در چند گامی و در عرصه موسسه‌ی باستان‌شناسی دانشگاه تهران خبر می‌دهند؛ مجوزی که سرپرست معاونت سرمایه‌گذاری اداره کل میراث فرهنگی استان تهران در ۲۲ شهریور امسال به شهردار منطقه یک تهران نوشته وپافشاری کرده: «با عنایت به درخواست آقای … در خصوص ایجاد سفره‌خانه سنتی در ملک پلاک ثبتی در خیابان ولیعصر، بالاتر از پل پارک وی، نبش عارف‌نسب، پلاک ۳۰۱۹، از آن‌جایی‌که به استناد ماده ۳ آیین‌نامه ایجاد اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ‌گذاری تاسیسات گردشگری و نظارت بر فعالیت آن‌ها محل مورد نظر برای ایجاد واحد مذکور مناسب تشخیص داده شده و موافقت اصولی در ششم مرداد ۹۹ برای پروژه صادر شده، دستور دهید در راستای توسعه فضاهای مختلف صنعت گردشگری بررسی و همکاری لازم انجام شود».
اما بررسی‌های بیشتر روی نامه‌نگاری‌های انجام‌شده در چند سال گذشته حرفی مخالفِ این موافقت را نشان می‌دهد؛ نامه‌نگاری‌هایی که با ساختِ مجتمعی تجاری آن‌هم با بلندایی بیش از بنای تاریخی موسسه باستان‌شناسی در عرصه این اثر تاریخی مخالفت می‌کند.
مجوزهای موجود نشان می‌دهند معاونت شهرسازی و معماری نزدیک به ۱۵ سال پیش هم پیگیرتر از میراث فرهنگی بوده و با نامه‌نگاری و پیگیری کوشش کرده شاید جلو ساختِ مجتمع تجاری را بگیرد. سند این ادعا، نامه‌نگاری سیدمصطفی افضلی، معاون شهرسازی و معماری وقت، است که در نامه ششم مهرماه ۱۳۸۶ خورشیدی، به معاونت امور شهری و فضای سبز با موضوع «جلوگیری» نوشته است: «در خصوص واحد تجاری در ولیعصر، بالاتر از پارک وی، روبه‌روی پسیان، جنب موسسه باستان‌شناسی با توجه به انجام تعمیرات بدون مجوز و نامه سرپرست معاونت حفظ و احیای میراث فرهنگی، به مالک ابلاغ کنند از ادامه هر گونه عملیات ساختمانی خودداری کنند.» حتا دو روز پس از آن شهردار ناحیه هفت با دستور «اقدام لازم و جلوگیری از هر نوع ساخت و ساز» زیرِ همان نامه پاراف می‌کند.
به گمان می‌رسد نامه‌نگاری‌های زیاد دیگری به روشنی در این زمینه انجام نشده باشد، تا ۱۸ آذر ۱۳۹۷ که علی رفیعی، رییس میراث فرهنگی اداره شمیرانات، در نامهای به شهرداری منطقه یک (شمیرانات) با اشاره به ثبت ملی این اثر تاریخی در یکم مهر ۱۳۸۰، آورده است: «بر طبق قوانین حاکم بر این‌گونه ساختمان‌ها هر گونه ساخت و ساز و دخل و تصرف در معماری آن‌ها و به جهت رعایت حریم منظری در حریم ساختمان مذکور باید با نظر سازمان میراث فرهنگی انجام شود، بنابراین بر حسب گزارش رسیده در مجاورت شمال شرقی پشت ساختمان موسسه باستان‌شناسی اقدام به عملیات ساختمان‌سازی در مجاورت اثر (به کارفرمایی موقوفه دکتر افشار یزدی) شده که البته مدتی است راکد است، خواهشمند است دستور فرمایید این اداره نسبت به توقف هر نوع عملیات ساختمانی در مجاورت موسسه بررسی انجام دهد».
بر پایه‌ی دیده‌های خبرنگار ایسنا، مراحل ساختِ این مجتمع تجاری که از آن به عنوان سفره‌خانه قدیمی با بلندایی بالاتر از موسسه تاریخی باستان‌شناسی دانشگاه تهران یاد می‌شود، در حال تکمیل است و به گمان می‌رسد به زودی به پایان می‌رسد. (ایسنا، 16 مهر)
– درگذشت حسن طلایی استاد باستان‌شناسی ایران در سکوت خبری: حسن طلایی مغانجوقی، استاد باستان‌شناسی دانشگاه تهران و رییس پیشین موسسه‌ی باستان شناسی دانشگاه تهران، درگذشت و در سکوت خبری به خاک سپرده شد. او سه‌شنبه ۱۵ مهر به ناگهان و بر اثر سکته درگذشت. بنا به وصیت او، پیکر این استاد باستان‌شناسی چهارشنبه ۱۶ مهر در زادگاهش در شهر سلماس در آذربایجان‌غربی به خاک سپرده شد.
حسن طلایی،از نظریه‌پردازان عصر آهن و پیش از تاریخ کشور بود. در سال ۱۳۲۸ خورشیدی، در مغانجوق آذربایجان غربی زاده شد. طلایی دانش‌آموخته‌ی باستان‌شناسی دانشگاه تهران بود که تحصیلات خود را در دانشگاه منچستر زیر نظر «چارلز برنی» ادامه داد.
وی پس از دانش‌آموختگی از دانشگاه تهران و در سال‌های پیش از انقلاب برای چند سال کارشناس مرکز باستان‌شناسی ایران بود. در آن سال‌ها تجربیات میدانی باارزشی به همراه هیات‌های باستان‌شناسی ایرانی و خارجی به‌دست آورد و در بررسی‌ها و کاوش‌های بسیاری در فلات مرکزی، باختر و شمال‌باختری ایران، مانند کاوش «سگزآباد» زیر نظر دکتر نگهبان، در بررسی منطقه هرسین با فیلیپ اسمیت و در کاوش چغاماران کرمانشاه با لوین، همراه بود.
او در سال ۱۳۶۳ خورشیدی با رساله‌ای درباره ی «عصر آهن هفتوان تپه» موفق به گرفتن مدرک دکتری شد و چند سال پس از آن به عنوان عضو هیات علمی به استخدام دانشگاه تهران در آمد و پس از سال‌ها تحقیق و تدریس به جایگاه استادی در این دانشگاه رسید. او در سال ۱۳۹۸ بازنشسته شد.
«باستان شناسی و هنر ایران در هزاره اول قبل از میلاد»، «مهر در ایران»، «عصر مفرغ ایران»، «عصر آهن ایران»، «هشت هزار سال سفال ایران»، «ایران پیش از تاریخ: عصر مس سنگی» و «باستان شناسی پیش از تاریخ بین‌النهرین» شماری از آثار حسن طلایی هستند. (ایسنا، 17 مهر)
– راهی که «امید» می‌پیماید: به گفته‌ی حسینعلی ابراهیمی کارنامی، مدیرکل محیط زیست مازندران، درنای امید از زیستگاه زادآوری خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان به فریدونکنار مازندران کوچ می‌کند و نزدیک به چهار ماه از سال را با تغذیه در محدوده دامگاه‌های سنتی ازباران، سرخرود و فریدونکنار زمستان گذرانی می‌کند.
مهدی نبی‌یان، کارشناس ارشد تنوع زیست، باور دارد که جمعیت باختری درنای سیبری منقرض شده به‌شمار می‌آید چراکه تنها بازمانده آن در جهان یک فرد از جمعیت این گونه است.
«امید» سال گذشته، ۲۹ مهر ماه، برای زمستان‌گذرانی به تالاب بین‌المللی فریدونکنار کوچ کرده بود. در۸ اسفند ماه پس از ۱۲۹ روز زمستان‌گذرانی در فریدونکنار به سیبری بازگشت و اکنون با آغاز فصل پاییز در انتظار بازگشت این تک درنای سیبری به ایران هستیم تا تنها امید به جمعیت باختری درنای سیبری را بار دیگر در دل بپرورانیم و یک سال دیگر از دیدن آن احساس خرسندی کنیم.
«امید» نمونه زنده‌ای است که به ما نشان می‌دهد ویرانی زیستگاه‌ها و شکار بی‌رویه و غیرمجاز چه بر سر جمعیت‌های پرندگان کوچ‌رو و دیگر گونه‌های حیات وحش می‌آورد. امید است که قصه ی غم‌انگیز تک درنای سیبری تلنگری باشد تا در نگهبانی گونه‌های حیات وحش و زیستگاه‌های آن‌ها احساس مسوولیت بیشتر و در این راستا کوشش افزون‌تری کنیم. (ایسنا، 17 مهر)
– آتش‌سوزی 6 ماه نخست سال در استان سمنان: به سخن فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان سمنان، در ۶ ماه نخست امسال ۱۰ مورد آتش‌سوزی در عرصه های تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست این استان رخ داده است. چهار مورد از آتش‌سوزی‌ها در گستره‌ی جنگل ابر در شهرستان شاهرود، چهار مورد در گستره حفاظت شده پرور در شهرستان مهدی شهر، یک مورد در شهرستان دامغان و یک مورد در شهرستان گرمسار بوده است.
فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان سمنان چنین بازگو کرده است که سبب بیش از ۹۵ درصد آتش‌سوزی‌ها در گستره‌های زیر پوشش حفاظت محیط زیست استان در نیمه‌ی نخست امسال، سهل‌انگاری و عامل انسانی بوده است. (ایرنا، 17 مهر)
یک پاسخ
گرامیداشت یاد و نام استاد درگذشته باستان شناسی، دکتر حسن طلایی، در میانه سکوت خبری در این مورد، جای تقدیر و سپاس فراوان دارد، هر چند جا داشت که این یاد گزاری در فرنامی جداگانه، مثل دیگر بزرگان فرهنگ و ادب ایران، انجام گیرد، تا نام و یاد وی، این بار، در لا به لای خبر های متعدد دیگر و غوغاهای خبری روز بی فروغ و گم نشود. یاد این استاد کوشنده ایران دوست گرامی و راهش پر رهرو باد!