جشنواره ملی عکس شاهنامه در نخستین دوره‌ی برگزاری میزبان 57 عکس برگزیده از سراسر ایران در پیوند با شاهنامه و فردوسی بود. از موضوعات این جشنواره می‌توان به تندیس و آرامگاه فردوسی در توس، تندیس فردوسی در سراسر ایران و جهان، نقالی و هنرهای نمایشی در پیوند با شاهنامه، نگاره‌های دیواری برپایه‌ی داستان‌های شاهنامه، نمود شاهنامه در زندگی ایرانیان اشاره کرد. این جشنواره‌ی فرهنگی به گونه‌ی دوسالانه از سوی باشگاه شاهنامه‌پژوهان، باشگاه نقالان و هفته‌ی نامه‌ی امرداد برگزار می‌شود. پس از پشت سر گذاشتن دور نخست جشنواره با سوده حاجی‌کرم از داوران این جشنواره گفتگویی داشتیم که در دنباله می خوانید.
جشنواره‌ی عکس شاهنامه با چه انگیزه‌ای و چگونه شکل گرفت؟
جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه به پیشنهاد کورش جوادی دبیر باشگاه شاهنامه‌پژوهان و باشگاه نقالان و پس از ارایه‌ی فراخوان آن به امرداد شکل گرفت و فراخوان آن از راه تارنماهای خبری برگزارکننده و دیگر رسانه‌ها داده شد. شوند(:دلیل) گزینش عکس برای چنین جشنواره‌ای این بود که به باور من جهان امروز جهان تصویر است و مردم ترجیح می‌دهند که بیشتر تصویر ببینند و از این راه با پیرامون خود ارتباط برقرار کنند. در این میان جای چنین امکانی برای گسترش شناخت شاهنامه و فرهنگ آن خالی بود، از این‌رو بر آن شدیم تا جشنواره‌ی عکس را با آرمان به تصویر کشیدن جایگاه شاهنامه در زندگی روزمره ی مردم ایران را به تصویر بکشیم.
داوران جشنواره چگونه پیش رفت؟
من به عنوان دبیر گروه عکس هفته‌نامه‌ی امرداد مسوولیت هماهنگی و گزینش داوران را بر دوش داشتم که البته به پیشنهاد کورش جوادی دبیر جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه من نیز از داوران جشنواره بودم.
در آغاز داوران فرهیخته‌ای همچون مژگان طریقی، عباس عرب‌زاده، سعید کیایی و ابراهیم سیسان را دعوت به همکاری کردم که خوشبختانه همه‌ی آن‌ها مشتاقانه و بی هیچ چشمداشتی همراهی با جشنواره را پذیرفتند. داوری جشنواره به خوبی پیش رفت چراکه دیدگاه داوران در گزینش عکس‌ها به هم نزدیک بود.
گذشته از جای داشتن در هیات داوران چه مسوولیت دیگری را در برگزاری این جشنواره بر دوش داشتید؟
پس از داوری و گزینش عکس‌ها ویرایش عکس‌های راه یافته به نمایشگاه و هماهنگی داوران با دبیرخانه‌ی جشنواره را بر عهده داشتم و خرسندم که در این راه با دیگر دوستان گامی هرچند کوچک در شناخت هرچه بیشتر جایگاه شاهنامه در زندگی ایرانیان برداشتم.
آثار برگزیده چگونه به نمایش همگانی درآمد؟
در دوره‌ی نخست برپایی جشنواره 57 اثر از بیش از 1000 اثر رسیده به دبیرخانه‌ی جشنواره پذیرفته شد و در گالری سیمرغ، آرامگاه فردوسی، دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران و گالری جارجم دبی، به نمایش گذاشته شد. همچنین این مجموعه به گونه‌ی مجازی در تارنمای جشنواره، تارنمای باشگاه شاهنامه‌پژوهان و تارنمای امرداد قرار گرفت.
گام بعدی جشنواره چیست؟
در گام نخست به شوند نداشتن اسپانسر و البته تجربه‌ی نخست با کاستی‌هایی به ویژه در زمان‌بندی روبه‌رو شدیم که امیدواریم در دوره‌های بعدی و جشنواره‌ی دوم که سال 1397 خورشیدی فراخوان آن داده می‌شود، این کاستی‌ها با پشتیبانی شاهنامه دوستان و دوست‌داران فرهنگ ایرانی برطرف شود و چشم‌انداز بهتری برای این رویدار فرهنگی پیش‌‌رو داشته باشیم.
