روز پنجم هر ماه سی روزه‌ی ایرانی و نام واپسین ماه سال سپندارمز، اسپندارمز یا اسفند نامیده می‌شود. سپندارمزد، این داده‌ی نیک اهورایی از آنِ امشاسپندان، پاکان جاوید، با نام اوستايی سپنته آرمئيتی، نماد بردباری، فروتنی فداکاری، جلوه‌گاه وفاداری و مهر، یکرنگی، نماد زن است و زمين، که هر دو بارورند و زاینده‌ی زندگی.
روز مهر و سپاس، اینک زمین را می‌ستاییم؛ زمینی که ما را در برگرفته است. ای اَهوره‌مَزدا؛ زنان را می‌ستاییم. زنانی را که از آن ِتو به شمار آیند و از بهترین اَشَه برخوردارند، می‌ستاییم. اوستا – یسنا ۳۸ – بند 1
شادمان زیستن در فرهنگ و آیین ایران باستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است. جشن و شادمانی، نمود شکوه زندگی بوده است. یكی از جشن‌های برجسته و فرخنده كه نیاكان ما با عشق و شوری ویژه آن را برپا می‌داشتند، جشن سپندارمزگان یا جشن اسپندگان است. ایرانیان از دیرباز در روز سپندارمز از ماه سپندارمز، یعنی روزی که نام ماه با نام روز همسان می‌شود، جشن گرامیداشت سه بن‌مایه‌ی زندگی، زمین و زایندگی و زن را برگزار می‌کنند.
به راستی روزها در گاهشماری زرتشتی برپایه‌ی آموزش‌های دین بهی به گونه‌ای اندیشمندانه نام‌گذاری شده‌اند. هر زرتشتی برپایه‌ی مفاهیم نام هر روز، از هر گاه به گاه زمان، بهره می‌جوید و می‌کوشد به آن برداشت‌ها عمل کند. روز وهومن جدا از نیک نیاندیشد و با دیو بداندیشی نبرد کند. روز اردیبهشت تنها به راستی بپیوندد و با دروغ مبارزه کند. روز شهریور به شهریاری بر خویش بیافزاید و با سستی بجنگد. روز سپندارمزد فروتنی پیشه کند و به دیگران مهر بورزد. خورداد روز با دانش‌اندوزی به رسایی می‌رسد و امرداد روز، بالندگی و بی‌مرگی را می‌آموزد و همین گونه تا پایان ماه.
روی آوردن به فرهنگ و تمدن سرزمين باستانی ايران به برپايی جشن اسفند يا سپندارمز، نشان از پاس داشت اين آيين ارزشمند باستانی، از نمادهای هويت‌ساز ايران است. بر هر ملتی بایسته است باورها و فرهنگ نیاکانی را دریابند و در نگاهبانی از کیان ملی، دین و فرهنگ، آيين‌ها و جشن‌ها بکوشد و در آموزش به کودکان و نوجوانان، آینده‌سازان این مرزوبوم گام بردارد.
29 بهمن‌ماه، کهن آیین نیک و شاد ایرانی، جشن اسفند است. خاک در جنبش و زمین در جوش روزی خوش است. سال نو در پی سال کهن، گاه جشن و زمان بیداری برزیگر است. روز اسفند و اسفندماه زرتشتی جشن اسفندگان روز مادر و زن، زندگی و زایندگی بر همه بانوان پاک‌‌نهاد و نیک‌اندیش، راستی‌گستر و فرهنگ‌پرور ایران و جهان خجسته باد. سالنمای راستی با شادباش فرخنده جشن سپندارمزگان نماهنگ شادی را پیش‌کش ایرانیان و جهانیان می‌کند. جشن اسفندگان، واپسین جشن ماهیانه در سال 3758 زرتشتی (1399 خورشیدی) است. آرمان داریم در سال و سده‌ی جدید بیش از پیش به سوی نیکی، راستی، پیشرفت و آبادانی رهنمون شویم. تن را تندرست و نیرومند، خرد را دانا و پویا، وجدان را هشیار و بیدار نگاه داریم. نور ایمان و عشق اهورایی در دل‌های نیک‌منشان و بخردان، همه پاکان و نیکان فروزان باد. با ستایش به درگاه اهورامزدا، بشود تندرستی و شادمانی به جهان وجهانیان بازگردد.
سالنمای راستی با بیش از ۷۰ سال پیشینه
در فرهنگ و آیین ایرانیان باستان جشن و شادمانی یکی از جلوه‌های نیک زندگی بوده و شادمان زیستن برای همگان آرزو شده است. در گاهشمار ایران باستان (زرتشتیان) هر سال 12 ماه دارد و هر ماه 30 روز است که هر روز با نامی ویژه نام برده شده است. از سوی دیگر نام 12 ماه نیز در میان نام‌های سی روزه وجود دارد. هرگاه نام‌های 12 گانه‌ی ماه با 12 نام از اسامی روزها برابر شود، زرتشتیان در هر ماه برابر شدن روز و ماه را جشن می‌گیرند. همچون روز سپندارمزد از ماه اسفند جشن اسفندگان (سپندارمزدگان) است و جشن اسفندگان آخرین جشن ماهیانه در میان زرتشتیان است و جشن اسفندگان برای گرامیداشت فروزه ی پاک و ارزشمند سپنته آرمئیتی یا سپندارمزد است. سپنته‌آرمئیتی مظهر ایمان ، فداکاری، فروتنی، بردباری، وفاداری مهر است و نگهبان زمین و بانوان نیک و پارسا است. از آنجا که عشق و فداکاری و مهر و از خودگذشتگی همواره با نام زن و مادر همراه است، به همین روی در ایران باستان این روز را روز بانوان نام نهاده‌اند و در این روز مردان به بانوان هدیه می‌داده‌اند. جالب است که بدانید جشن اسفندگان 29 بهمن خورشیدی برابر 18 فوریه چند روز پس از روز ولنتیان برابر 14 فوریه است. باید آگاه باشیم که فرهنگ مهمترین عامل در زندگی است. پس چه نیکوست که سنت‌های خود را زنده نگاه داریم. مهر و عشق را به میان خانواده‌های خود بریم و زنان و مردان از یکدیگر سپاسگزاری کنند.
سالنمای راستی: تهران، خیابان حافظ، پایین‌تر از کریمخان زند، ابتدای پل حافظ، نبش خیابان ولدی، پلاک 420
دورواج 88938812-021 پیام‌گیر 88731949-021
یک پاسخ
خجسته و شادباش باد