نیایش آغاز سال نو به همراه دیدار مجازی از آتشکده یزد

سال نو 1400 خورشیدی، ساعت 13 و 7 دقیقه و 28 ثانیه‌ی شنبه 30 اسفندماه 1399 خورشیدی به فرخندگی آغاز می‌شود. هنگام نیایش آغاز سال نو، از پسِ پرده‌ی ناگوار رنج و بیماری، فرارسیدن سالی نیک با آرامش و شادی، آسایش و مهربانی؛ داشتن ایرانی آباد، سرسبز و سربلند در جهان را در پرتوی اندیشه‌ی نیک، گفتار نیک و کردار نیک، آرزو می‌کنیم.

دیدار مجازی از سپندینه آتش ورهرام آتشکده یزد پیشکش نوروزی امرداد به شما گرامیان.

نوروز؛ یادگار نیاکان، نماد جاودانه‌ی نو شدن، گاه برابری و بهار زندگی بر شما فرخنده و خجسته باد.

زرتشتیان از هزاره‌های دور نوروز یادگار دیرین و باشکوه نیاکان را گرامی می‌دارند. هنگام تحویل سال بر گرد سفره‌ی آیینی هفت‌سین با خواندن نیایش اوستای «هفتن یشت» ویژه‌ی سال نو، پروردگار را برای پی نهادن بنیاد هنجار راستی سپاس می‌گویند و با دستان برافراشته به نیایش، می‌ستایند پروردگار را که با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار می‌سازد. هم پیمان می‌‌شوند تا با منش نیک و گفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهند و با کردارنیک، سازنده و سودرسان باشند.

سپندینه اوستای هفتن یشت، نیایش ویژه‌ی آغاز سال نو

«ایتا. آت. یَزَه مَیدِه. اَهورِمْ. مَزدامْ. یه. گامْچا. اَشِمْچا. دات. اَپَسْچا. اُرْوَراوْسْچا. وَنْگْهواشِ. رَئُوچاوْسْچا. دات. بومیمچا. ویسْپاچا. وُهو
دَیتی. کَنامْچا. ایدْیونام. هْیتْ. اُرونو. یزَه مَیدِه
اَشااُنامْ. آئَتْ. اُرونو. یزَه مَیدِه. کودُ. زاتَنامْچیت. نَرامْچا. نااِئری نامْچا. یئِه شامْ. وَهِه هیش. دَائِناوْ. وَهنَینْتی. وا. وِنْگْهِن. وا. وَاونَرِه. وا
آت. ایتا. یزَه مَیدِه. وَنْگْهوشْچا. ایت. وَنْگْهومیشْچا. ایت. سْپِنْتِ نْگْ. اَمِشهِ نْگْ. یَوَاِجیو. یوَاِسْوو. یوئی. وَنْگْهِه اُش. آ. مَنَنْگْهو. شْینْیتی. یاوْسْچا. اوُایتی
(سپس باشندگان بر سر سفره‌ی هفت‌سین دست در دست هم می‌خوانند):
اَتَه جَمْیادَیته آفْرینامی. اَغْنی اَشوبیم. هَمازوربیم. هَمازور کِرفِه‌کاران بیم. دور از وَنا و وَناکاران بیم. هَم‌کرفه بسته‌کشتیان و نیکان و وهان هفت کشور زمین بیم. دیرزیویم. درست زیویم. شاد زیویم. تا زیویم به کامه زیویم. گیتی‌مان باد به کامه تن. مینومان باد به کامه روان. همازوربیم. همازور همااشوبیم. اشم وهو (تا سر)»

برگردان پارسی سپندینه اوستای هفتن یشت:
پروردگارا، تو را سپاس می گوییم.
که هنجار راستی را بنیاد نهادی.
زمین و آسمان، آب و گیاهان را آفریدی.
با مهر خود، روشنایی و شادی را برای زندگی مردم پایدار ساختی.
به ما آموختی تا بامنش نیک به تو نزدیک شویم.
باگفتار نیک، آیین راستی را گسترش دهیم.
و با کردارنیک، سازنده و سودرسان باشیم.
اکنون که با گردش زمان، روزگاری تازه فراهم گشته است.
با دست های برافراشته تو را نیایش می کنیم.
برآنیم تا با کارهای درست خود.
که از دانایی و خرد سرچشمه می گیرد.
روان هستی را خشنود سازیم.
ای اهورامزدا.
آرامش و آسایش را برای نیکوکاران جهان افزون گردان.
دیرزیویم، درست زیویم، شاد زیویم، تازیویم به کامه زیویم، گیتی مان به کامه باد به کامه تن، مینومان به کامه باد به کامه روان.
اغنی اشو بیم، همازور بیم، همازور هما اشوبیم
اشم وهو. وهیشتم استی. اوشتا استی. اوشتا اهمایی. هیت اشایی. وهیشتایی اشم.