علی میراسماعیلی زاده‌ی 1360 خورشیدی، عکاس، دانش‌آموخته‌ی عکاسی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، مدرس عکاسی و زیرشاخه‌های در پیوند با آن در دانشگاه ها و آموزشگاه‌های آزاد هنری، نویسنده‌ی کتاب‌های لایت‌روم، تاریکخانه‌ی دیجیتال و تکنیک‌های ویرایش عکس در فتوشاپ و نویسنده و مترجم نوشتارهای (:مقاله‌های) در پیوند با عکاسی است. وی یکی از داوران دومین دوره‌ی جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه است که هر دوسال یک‌بار از سوی باشگاه شاهنامه‌پژوهان، هفته‌نامه‌ی امرداد و باشگاه نقالان برگزار می‌شود. در همین پیوند با او گفت‌و‌گویی داشتیم تا دیدگاه این هنرمند عکاس را درباره‌ی جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه جویا شویم.
علی میراسماعیلی در آغاز درباره‌ی پیوند میان ادبیات و عکاسی گفت: به نظر من عکاسی و ادبیات پیوند دیرینه دارند و در درازای زمان تصویر از نخستین راه‌های ارتباط انسان‌ها با یک‌دیگر بوده است. نخستین فرم نوشتار انسان‌های نخستین برای اینکه با یک‌دیگر ارتباط برقرار کنند به گونه‌ی تصویر بوده است به همین شوند (:دلیل) ما می‌توانیم بگوییم از آنجا که پایه‌ی عکاسی تصویر است میان عکاسی و ادبیات پیوند و پیشینه‌ا‌ی طولانی وجود دارد چرا که یکی از راه‌های درک بهتر مفاهیم ادبیات چه در قالب نظم و چه نثر این است که مخاطب بتواند این مفاهیم را در ذهن خود تصویرسازی کند تا درک درست‌تری از آن مفهوم داشته باشد. پس همواره پیوند این دو بخش از هنر و فرهنگ جدایی ناپذیر بوده است یعنی کسی که مطلبی را می‌خواند اگر بتواند آن را در ذهن تصویرسازی کند می‌تواند درک درستی از آن داشته باشد.
وی در ادامه افزود: از نگاهی دیگر می‌توان گفت عکاسی همانند ادبیات یک فرم برای انتقال محتوا و مفهوم است. لاسلو موهولی ناجی فیلسوف، عکاس و نظریه پرداز که در سال 1923درباره‌ی عکاسی اینگونه گفته است: «در آینده انسان‌های بی سواد کسانی هستند که نمی‌توانند عکس بگیرند». او تصویر را مانند ادبیات برای انتقال مفهوم در نظر گرفته است. پس به گفته‌ای عکاسی و ادبیات و یا تصویر و ادبیات همیشه در درازای زمان پا به پا و شانه به شانه‌ی هم پیش رفته‌اند و می‌توان شکل مدرن، معاصر و پرکاربرد تصویر به نسبت نقاشی در دوران کنونی را عکاسی دانست که از دید بصری برای مخاطب جایگاهی را پیدا کرده است که تصویرنگاری در گذر سالیان از این جایگاه برخوردار بود.
میراسماعیلی در پاسخ به این پرسش که جایگاه شاهنامه را از دید تصویرپردازی چگونه ارزیابی می‌کنید گفت: به باور من فردوسی را بیشتر از اینکه چکامه‌سرا بدانیم می‌توانیم تصویرپرداز بدانیم. شاهنامه به گونه‌ای نگارش شده که توانایی تصویرپردازی بسیاری دارد. حتا می‌توان گفت فردوسی هنگام سرودن شاهنامه سکانس به سکانس و پلان به پلان محتوای شاهنامه را در ذهن خود تصویرسازی کرده و سپس آن را در قالب چکامه پیاده کرده است. شاهنامه از سروده‌هایی است که توانمندی بسیار بالایی برای تصویرپردازی دارد و می‌توان به بخش‌بخش و فصل‌فصل شاهنامه از دریچه‌ی دوربین عکاسی پرداخت.
داور دومین جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه در پایان درباره‌ی موضوع‌های دومین دوره ی این جشنواره با اشاره به اینکه موضوع‌های بسیار خوبی در فراخوان مطرح شده است در دنباله افزود: موضوع‌های مطرح شده از این توانمندی برخوردارند که به گونه‌ی عکس به تصویر کشیده شوند. البته من دوست داشتم بخشی با عنوان مجموعه عکس هم در این جشنواره گنجانده شود که امیدوارم که دوره‌های بعدی جشنواره این اتفاق رخ بدهد. به هر روی من هم از موضوع‌های پیشنهادی در فراخوان جشنواره استقبال می‌کنم.
گفتنی است، دومین دوره‌ی جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه با آرمان ارج نهادن و پاسداشت جایگاه بلند حکیم سخن فردوسی و شاهکار بی‌مانندش شاهنامه و تاثیر جلوه‌های زیبای شاهنامه و نمود شاهنامه در در زندگی ایرانیان و پارسی زبانان در گستره ایران بزرگ فرهنگی، همچنین نگاه به شاهنامه و تاثیرات آن از طریق دوریبن‌های عکاسی و پیوند میان شاهنامه، ادبیات و هنرعکاسی هر دو سال یک‌بار ازسوی باشگاه شاهنامه‌پژوهان، هفته نامه‌ی امرداد و باشگاه نقالان به دبیری کورش جوادی برگزارمی‌شود. دور دوم این جشنواره با داوری، افشین بختیار، سیمون آیوازیان، علی میراسماعیلی، کتایون قدس‌راد و سوده حاجی‌کرم و با همکاری موزه‌ی شاهنامه و اسطوره‌ی قزوین همراه است.
آگاهیرسانی جشنواره و اطلاعات بیشتر در سایت جشنواره: www.shahnamehnegarkhane.ir
و تارنماهای:
ایمیل جشنواره:
روابط عمومی جشنواره:
09338571501
نشانی دبیرخانه: خیابان کریم‌خان زند ، نرسیده به میدان هفت تیر، خیابان خردمند شمالی، کوچه‌ی شهید اعرابی (3)، شماره 4، زنگ سوم
لینک خبر در تارنمای جشنواره: http://shahnamehnegarkhane.ir/2018/04/21/ فراخوان-دومین-جشنواره‌ی ملی عکس شاهنامه
